Από τις 24/05/2010, είχαμε αρθρογραφήσει ότι :
«….Οι περισσότεροι Γερμανοί δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι η Γερμανία είναι ο μεγάλος κερδισμένος από την ενιαία αγορά και το ευρώ. Και πώς να είναι αλλιώς όταν ο κ. Schaueble δηλώνει :’ «..έχουμε ένα ρόλο ως λοκομοτίβα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα αγοράζουμε ελλείμματα …» και
η κα Chr.. Lagarde του προτείνει « …να λάβει μέτρα περιορισμού του υπερβολικού πλεονάσματος του..», στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών!
Αλλά δεν είναι μόνο οι Γερμανοί! Μέχρι και ο Υπ. Οικ. Της Σλοβακίας ζητά, ενώπιον της προχθεσινής σύσκεψης ιδεών, «ποινή θανάτου» δηλ. έξοδο από την ευρωζώνη για τα απείθαρχα μέλη!
Ποια μέλη; Αυτά πού υποχρέωσαν σε διμερή δανειοδοτική αλληλεγγύη προς την Ελλάδα, την ώρα πού, πολλά από αυτά, φέρονται υποψήφια, τα ίδια, χρήζοντα ανάλογης βοήθειας αρωγής!!!( Μέχρι και η Μάλτα συνεισέφερε 35 εκατ. €. ) Οι ίδιοι ,πού την προηγούμενη περίοδο, απέκλειαν την εμπλοκή του ΔΝΤ , ως προσβλητική και μη δόκιμη για την ευρωζώνη ( Τρισέ, 4 Μαρτίου 2010).
Είναι τεράστια η ζημιά της ευρωπαϊκής ιδέας, αφού αναγκάστηκε να προσλάβει τεχνικό σύμβουλο το ΔΝΤ!
Εδώ είναι το κυρίαρχο ερώτημα: είναι οι Κυβερνήσεις και τα εθνικά Κοινοβούλια έτοιμα για κάτι τέτοιο; Είναι η Ευρώπη έτοιμη να προχωρήσει στον εξαμερικανισμό της; Είναι έτοιμη για την διοικητική της ολοκλήρωση;
Είναι έτοιμη η Ευρώπη να κλείσει το δημοκρατικό της έλλειμμα; Εμείς θέλουμε να πληρώνουμε Γερμανικούς Φόρους! Η κα Μέρκελ δέχεται να την “ψηφίζουμε”;
Αλλιώς πώς θα δένουν δημοσιονομικές αποφάσεις παρμένες από διαφορετικά κοινοβούλια, μέσα από διαφορετικά ερωτήματα και προβληματισμούς;
Αν αυτό δεν συμβεί το ευρώ κινδυνεύει να καταρρεύσει , όπως ο πύργος της Βαβέλ , λένε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το ευρώ είναι ένα πολιτικό νόμισμα, και κανείς δεν σκέφτεται τα οικονομικά θεμελιώδη μεγέθη πίσω απ αυτό. Οι ευρωπαίοι ρίχνουν χρήματα στο πρόβλημα αντί να λύσουν το πρόβλημα… λέει ο Jim Rogers…..»
Ήδη, βλέπουμε τις συναντήσεις των Βερσαλλιών !
Αλλά και στις 07/11/2012, σημειώναμε ότι :
«…..Ακριβώς πριν ένα χρόνο, το ΔΝΤ απαγόρευε την εκταμίευση της 6ης δόσης του 1ου Μνημονίου με το σκεπτικό ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο.
Το ΔΝΤ αφενός αποδεσμεύει την 6η δόση, και αφετέρου την «δεσμεύει» καταστατικά, αφού την «μπλοκάρει», λέγοντας ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, επομένως καθιστά την εκταμίευση, και της δόσης αυτής, καθαρά πολιτική απόφαση....
Ήταν οι γνωστοί προβληματισμοί, της μη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, που οδήγησαν, τότε, στο νέο πακέτο του 2ου Μνημονίου των 130 δισ. ευρώ (από το πρώτο των 110 δισ. ευρώ, που τελικά ήταν μόνο 70 δισ. ευρώ).
Αυτό, το 2ο πακέτο, θυμίζω, περιελάμβανε βασικά «κάποια» 130 δισ. ευρώ, το γνωστό, πια, κούρεμα του PSI (50%) και την μόχλευση του EFSF (την περιμένουμε ακόμη).
Παρατηρείται στον διεθνή τύπο μια, εκ νέου, συζήτηση για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους...
Το θέμα είναι υπαρκτό βεβαίως, άλλα το ερώτημα είναι, γιατί δεν εγκαλεί κανείς τους συνταγογράφους; Αυτούς που μετέτρεψαν την Ελλάδα στο επίκεντρο της ανθρωπιστικής καταστροφής (George Soros);
Αφού, το Grexit είναι αναπόφευκτο, αν συνεχιστεί η διαφωνία IMF και Euro zone (WSJ της 13/10/2012) και η διόρθωση του ελληνικού χρέους είναι «απατηλός» στόχος (WSJ της 1/11/12), ενόψει της «επικής» ύφεσης που αντιμετωπίζει η χώρα μας (το χρέος θα είναι 346 δισ. ευρώ, το 2013 -σύμφωνα με την ίδια την ελληνική κυβέρνηση, δηλ. 189%), άρα η ευρωζώνη θα έπρεπε να «εφεύρει» μηχανισμό διαζυγίου... (η λογική του κ. Σόιμπλε είναι ότι: «...τα προβλήματα τα έφτιαξε η Ελλάδα, η Ελλάδα πρέπει και να τα λύσει» -δηλώσεις του στο IMF στο Τόκυο 10/12).
Είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα κινείται «... στον μαύρο χειμώνα του 1941...» (Αλ. Τσίπρας), ή, καλύτερα, «...το κόστος της μη δόσης άπειρο, θα πεθάνουμε, κλπ...» (Ι. Στουρνάρας).
Η Ελλάδα κινείται σε στυλ ύφεσης που προσομοιάζει με την αντίστοιχη της δεκαετίας του 1930, άρα ύφεση “υπαρξιακή”, δυστυχώς σε ένα παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον επίσης κοντά στην ύφεση (Stanley Fischer), ενώ χώρες σαν την Ελβετία ετοιμάζονται -δια των ενόπλων δυνάμεων- να κλείσουν τα σύνορα τους (CNBC της 15/10/12) σε περίπτωση διάλυσης της Ευρωζώνης.
Έτσι, έχουμε αυτό που, πολύ εύστοχα, ονομάστηκε «γάμος χωρίς αγάπη».
Μόνη λύση λοιπόν ο «λογαριασμός» στους Γερμανούς! (CNBC της 18/10/12).
Εφόσον η κα Μέρκελ θεωρεί ότι χώρα με χρέος άνω του 80-90% δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη και ο κ. Ντράγκι επίσης «...κάποιες κυβερνήσεις να καταλάβουν, ότι έχουν χάσει, εδώ και καιρό, την εθνική τους κυριαρχία...», η προφανής λύση είναι, ή, ότι οι Γερμανοί θα πληρώσουν και θα «πάρουν το μαγαζί», ή, ότι εμείς θα πάρουμε διαζύγιο (αφού το όραμα/στόχος της επιτυχίας μας είναι ένα χρέος 120%, το 2020).
Ένα είναι βέβαιον! Το χρέος δεν μπορεί να αποπληρωθεί με τα ίδια μέσα που διαθέτει σήμερα η Ελλάδα (μπορεί βεβαίως να βρεθεί πετρέλαιο...!!).
Είναι χώρα Ευρώπης, η ρήση του κ. Α. Σαμαρά: «κάθε μέρα ο καθένας μας περνάει ένα δράμα»; Που είναι οι ένοχοι; Τι έφταιξε τελικά σε μια χώρα, μόλις δέκα χρόνια μετά την ένταξη της στο ευρώ, να έχει εικόνα σαν να βγήκε από πόλεμο; Η ανευθυνότητα των Ελλήνων πολιτικών(Ηandesblatt & Σόιμπλε) ή τα ευρωπαϊκά καταναλωτικά πρότυπα των ελλήνων (έλληνες πολιτικοί);
Είναι δυνατόν οι Έλληνες πολιτικοί να παριστάνουν τους λογιστές του μνημονίου (Δασκαλόπουλος, ΣΕΒ) συναλλασσόμενοι με τους τροικανούς «υπαλλήλους»;
Από την ώρα που η δημοσιονομική προσαρμογή λαμβάνει διαρθρωτικό χαρακτήρα, θα πρέπει και, η αξιολόγηση των πεπραγμένων να καταστεί μακροχρονιότερη και, ο δημοσιονομικός σχεδιασμός να έχει, να αποκτήσει, μακροχρόνιες στοχεύσεις...
Διότι ζούμε ήδη όχι την Ευρώπη των 2 ταχυτήτων, αλλά στην Ευρώπη των 2 επιπέδων. Αυτές οι “2 Ευρώπες” δεν μπορεί να έχουν το ίδιο νόμισμα...»
Σήμερα, 5 χρόνια μετά, στο ίδιο έργο θεατές !
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Wolfgang Schaeuble, καλεί την Ελλάδα να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα στη συνεδρίαση του Eurogroup..."
Αναρωτιέται κανείς, υπάρχουν «συμφωνηθέντα» και για μετά το 3ο πρόγραμμα ;
Καλές οι συμφωνίες αλλά να παίρνουμε και τα δανεικά ..
Είναι γνωστό ότι στην ελληνική κρίση δεν δόθηκε ούτε ερμηνεία για το παρελθόν, ούτε όραμα για το μέλλον!
Ακολουθούμε, και περιμένουμε παθητικά, το τι θα προτείνουν οι εταίροι-δανειστές ( πριν από εμάς, για εμάς ) και επ’ αυτών «διαπραγματευόμαστε» !
«Ισοδύναμα», «παράλληλο πρόγραμμα» και τώρα, «μέτρα-αντίμετρα» !
Ώρες-ώρες οι πολιτικοί μας δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί τις παραμέτρους του προβλήματος που καλούνται να επιλύσουν ..
Ταυτόχρονα έχουν ύφος βαρύ και περισπούδαστο, λες και έκαναν την ίδια δουλειά με επιτυχία σε μια άλλη χώρα, μόλις χτες ..
Η ελληνική πλευρά όλα αυτά τα χρόνια έχει επιδείξει θεσμική σύγχυση, παχυλή αμάθεια και επιπολαιότητα !
Ένα μάθημα απ το παρελθόν, λοιπόν, για όσους ξεχνούν το μόλις "χτες" !
Αυτές τις δύσκολες ώρες, τις ώρες ευθύνης μια ακόμη υπόμνηση με την ελπίδα ότι δεν θα ξαναπούμε συντόμως, «κρίμα που δεν ..» !
Εφημερίδα KONTRANEWS της 12/3/2017
Του Δημήτρη Τσαγκάρη
Οικονομολόγου ΜΑ-Φοροτέχνη
Διευθύνοντος Συμβούλου της FAO Economics AE
Δημοσίευση Σχολίου