Όλες οι περιοχές που δέχτηκαν τα πρώτα κύματα επισκεπτών, άρχισαν να αναπτύσσουν ραγδαία την οικονομία τους πάνω σε όλο το φάσμα της «Οικονομίας της Φιλοξενίας».
Μια πολύπλευρη παραγωγική δραστηριότητα που απλοϊκά και αφαιρετικά έγινε και έμεινε γνωστή ως «Τουρισμός». Η ανάπτυξη αρχικά έγινε τυχαία. Άναρχα. Ανοργάνωτα. Έτσι έγινε σε όλη την Ελλάδα, έτσι έγινε και στους Δελφούς. Οι Δελφοί όμως ξεχώρισαν από την πρώτη στιγμή στην προτίμηση της παγκόσμιας τουριστικής αγοράς.
Από τις αρχές της δεκαετίας του '60, η ραγδαία αύξηση του Τουρισμού στην Ελλάδα αφορούσε ζήτηση για τρία κυρίαρχα στοιχεία. Ήλιο θάλασσα και πολιτισμό. Οι περισσότεροι ξένοι ενήλικες της εποχής είχαν συναντήσει τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό στις βασικές σπουδές τους. Κινηματογραφικές ταινίες και ντοκιμαντέρ δημιουργούσαν χρόνο με το χρόνο τον «μύθο» της Ελλάδας. Στην προβολή αρχαίων μνημείων κυριαρχούσε το τρίδυμο Ακρόπολη, Ολυμπία, Δελφοί.
Ο ήλιος, πολύτιμος για τους βόρειους λαούς, στην Ελλάδα , όπως και σε όλες τις περιοχές της ίδιας ζώνης πάνω στον πλανήτη, διατίθεται στην σωστή ένταση για να εκτεθεί κάποιος σε αυτόν και να τον απολαύσει. Κάτι που δεν συμβαίνει σε πολλούς άλλους αναγνωρισμένους τουριστικούς προορισμούς του κόσμου. Στην Ελλάδα επιπλέον ο ήλιος και η θάλασσα αποτελούσαν και αποτελούν δομικό συστατικό του αρχαίου και του νέου πολιτισμού της. Και η θάλασσα, στην Ελλάδα ήταν και είναι καθαρή, χωρίς ακραίες θερμοκρασίες , με έντονο μπλέ χρώμα λόγω των πετρωμάτων του βυθού και ταυτόχρονα απόλυτα ασφαλής από ζώα και άλλους κινδύνους που υπάρχουν σε πολλούς άλλους θαλάσσιους αναγνωρισμένους τουριστικούς προορισμούς του κόσμου.
Το ’60 η Ακρόπολη ήταν στο κέντρο μιας πολύ μεγάλης πόλης που γνώρισε την τουριστική ανάπτυξη αλλά ήταν σχετικά μακριά από την θάλασσα . Πολύ μακριά από πόλη και ακόμη μακρύτερα από την θάλασσα ήταν και η Ολυμπία. Οι Δελφοί ήταν και είναι το μόνο από τα τρία κορυφαία μνημεία που είχε την δική του θάλασσα. Η περιοχή των Δελφών καταλαμβάνει κάθε χρόνο κορυφαία θέση πανελλαδικά σε ηλιοφάνεια, κάτι που ίσχυε και ισχύει μιας και οφείλεται στα ιδιαίτερα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά της κοιλάδας την Δελφών και στο μικροκλίμα που δημιουργείται. Μάλλον , όχι τυχαία, κάποιοι κάποτε επέλεξαν αυτή την γωνιά της Ελλάδας για να τιμήσουν τον θεό του ήλιου , Απόλλωνα. Από παραλίες οι Δελφοί, έχουν όλων των ειδών, συνολικού μήκους τριών χιλιομέτρων μόνο στο λιμάνι τους στην Ιτέα και άλλα τόσα μέσα στον Κρισσαίο κόλπο στις πλευρές του Γαλαξιδιού και την Δεσφίνας. Παραλίες του σωστού μεγέθους , όπως αγαπούν οι επισκέπτες της Ελλάδας , σε μια θάλασσα που όσο και να την έχουν κακοποιήσει οι άνθρωποι , εξακολουθεί να αυτοκαθαρίζεται καθημερινά με τα πολλαπλά συστήματα καθαρών και ιαματικών υπόγειων νερών που εκβάλουν σε αυτή από την αρχαιότητα.
Ψάχνοντας και σήμερα κάποιος με αντικειμενικότητα να βρει ποιες άλλες παραλιακές περιοχές της Ελλάδας συγκεντρώνουν τόσα πολλά πλεονεκτήματα στη κατεύθυνση της φιλοξενίας, θα καταλάβει ότι δεν ήταν τρελοί, ούτε οι αρχαίοι ούτε όλα αυτά τα σημαντικά πρόσωπα την νεότερης Ελλάδας που πίστεψαν , οραματίστηκαν και εργάστηκαν στον προοπτική της φιλοξενίας στους Δελφούς.
Αρκεί να πάει κάποιος στο σπίτι του Άγγελου και της Εύας Σικελιανού στους Δελφούς και κοιτώντας την θέα προς την θάλασσα να θυμηθεί την αναφορά του ICOMOS στην έκθεση της πρότασης για ένταξη του μνημείου των Δελφών στον κατάλογο της UNESCO, που λέει ότι η θάλασσα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του μνημείου των Δελφών.
Μόλις συνέλθει από το Τοπίο που βλέπει και σκεφτεί πάλι πεζά τους όρους που βάζει η παγκόσμια αγορά για την φιλοξενία στην Ελλάδα, θα λιγοστέψουν πολύ οι απορίες για τον τουρισμό στους Δελφούς.
Οι Δελφοί , ήταν το '60 και για τα πολλά επόμενα χρόνια η μόνη παραλιακή περιοχή της ηπειρωτικής Ελλάδας που από μόνη της η ζήτηση της αγοράς ανέπτυξε τουρισμό έντονα μαζί με την Αθήνα και τα νησιά του Αιγαίου. Το κάμπινγκ Αγιάννης στην Κίρρα πήρε την δεύτερη πανελλαδικά άδεια λειτουργία από τον ΕΟΤ. Η ζήτηση προκάλεσε ραγδαία ανάπτυξη υποδομών.
Μεγάλοι άνθρωποι του πνεύματος και της πολιτικής, με όραμα, συνεχιστές του οράματος του ζεύγους Σικελιανού, σχεδίασαν το μέλλον των Δελφών ως εθνικά πολύτιμο πολύπλευρο πολιτιστικό , πνευματικό , οικονομικό , πολιτικό κέντρο παγκόσμιας εμβέλειας. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις άρχισαν να νομοθετούν να θεσμοθετούν και να χρηματοδοτούν αυτό το όραμα. Μεγάλες υποδομές άρχισαν να κατασκευάζονται. Και εκεί που όλα έδειχναν ότι οι Δελφοί θα γίνονταν μια από τις περιοχές της Ευρώπης που το 2024 όλοι ζηλεύουν όσους έτυχε να γεννηθούν εκεί ή να έχουν τα λεφτά να μπορούν να αποκτήσουν ένα σπίτι να πηγαίνουν στις διακοπές τους εκεί, κάτι πήγε στραβά. Και όχι απλά στραβά...
Ο τουρισμός καταποντίστηκε και μαζί όλη η τοπική οικονομία. Κυριάρχησε η φτώχεια και η εγκατάλειψη. Και ακόμη και το 2024 όπου κάθε παραλιακή περιοχή της Ελλάδας αναπτύσσεται πάνω στην οικονομία της φιλοξενίας, οι Δελφοί και η ευρύτερη περιοχή των Δελφών εξακολουθεί να βρίσκεται αλλά και να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο σε όλους του οικονομικούς, κοινωνικούς , πληθυσμιακούς κλπ δείκτες. Με την ερήμωση να δείχνει πλέον τα δόντια της κάθε χρόνο στην ραγδαία μείωση των παιδιών ακόμη και στα σχολεία της Άμφισσας και της Ιτέας πού ένιωθαν μέχρι χθες ότι δεν τα αφορά το ότι από το '60 μέχρι σήμερα έκλεισαν δεκάδες σχολεία στα περιφερειακά χωριά.
Τι πήγε στραβά; Πόσο τυχαίο ήταν;
Οι Δελφοί δεν είχαν απλά κάποια τουριστική κίνηση και την έχασαν . Ήταν πανελλαδικά πρωτοπόροι και έφτασαν σε κορυφαία επίπεδο για την εποχή τους, όταν κορυφαίοι σήμερα Ελληνικοί τουριστικοί προορισμοί ήταν έρημες επαρχιακές περιοχές.
Πώς είναι δυνατόν να μιλήσει κάποιος σοβαρά για το τι χρειάζεται για να αναπτυχθεί τουρισμός στους Δελφούς, αν δεν έχει κάνει μια αναδρομή στην ιστορική πορεία της τουριστικής δραστηριότητας στους Δελφούς , για να κατανοήσει τι έφταιξε;
Πολλά πρόσωπα , καταξιωμένα στον χώρο τους και με διεθνή αναγνώριση, έχουν δεχτεί σοβαρό πλήγμα στο κύρος τους όταν κλήθηκαν να τοποθετηθούν για την δραστηριότητα της φιλοξενίας στους Δελφούς . Με την ψηφιακή εποχή να μην αφήνει τίποτα να χαθεί στην λήθη του παρελθόντος, είναι ήδη καταγεγραμμένες τοποθετήσεις που απλά δεν συμβάδιζαν με την πραγματικότητα στην οποία αναφερόντουσαν. Και ο μόνος τρόπος για να αποφύγει κάποιος αυτό τον κίνδυνο, είναι μια ελάχιστη γνώση της ιστορίας της δραστηριότητας της φιλοξενίας στους Δελφούς , από την δεκαετία του 60 μέχρι σήμερα.
Η ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ. Η ΑΚΜΗ, Η ΠΑΡΑΚΜΉ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ. (ακολουθεί επόμενη ανάρτηση)
από αναγνώστη
Δημοσίευση Σχολίου