Όσο πιο πολλά αποδέχεται ο Αλέξης και όσο πιο μεγάλη ταχύτητα αναπτύσσει στην κατάργηση των όποιων “κόκκινων γραμμών” έχει χτίσει για τα ελληνικά δίκαια, τόσο πιο υβριστικός μεταμορφώνεται και κενός καθίσταται.
Η Φώφη Γεννηματά είχε ζητήσει πριν λίγες μέρες, με επιστολή της προς τον πρόεδρο της Βουλής, τη σύσταση ειδικής διακομματικής επιτροπής. Αντικείμενό της η ανεύρεση λύσεων για το χειμαζόμενο ελληνικό Τύπο και η σύνταξη σχετικής πρότασης νόμου. Η ίδια έθεσε, μάλιστα, ένα σαφές πλαίσιο. Οι όποιες λύσεις να βρίσκονται μέσα στο πνεύμα και γράμμα των λύσεων που θεσπίστηκαν ή πρόκειται να θεσπιστούν για τη διάσωση των ελληνικών επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα ρευστότητας.
Ο πρόεδρος της Βουλής ζήτησε μια μικρή παράταση για να δώσει τη δική
του απάντηση. Χθες, όμως, τον πρόλαβε ο Αλέξης. Και την απέρριψε χωρίς
να ρωτήσει καν τον πρόεδρο της Βουλής. Είναι γνωστό ότι οι προτάσεις
νόμων προέρχονται από την ίδια τη Βουλή. Σε αντίθεση με τα σχέδια νόμων
που κατατίθενται και επισπεύδονται από την ίδια την κυβέρνηση.
Η προσβολή του θεσμού του προέδρου της Βουλής, που είναι τρίτος στην πολιτειακή ιεραρχία, είναι ολοφάνερη. Οι μελαγχολικές σκέψεις που γεννώνται μέσα μας είναι πολλές. Και για το ίδιο το πρόσωπο του προέδρου της Βουλής.
Δύο πράγματα έχουν ενδιαφέρον.
Το πρώτο. Την προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων του Τύπου είχε υποσχεθεί πριν λίγες μέρες ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Είχε μάλιστα θέσει ως προϋπόθεση την υπερψήφιση της σχετικής τροπολογίας και από την αντιπολίτευση.
Η αντίδρασή του έχει και ένα δεύτερο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό. Δεν επικαλέστηκε κανένα επιχείρημα. Ούτε παρέδωσε κάποιες εξηγήσεις για την πλήρη ανατροπή της αρχικής του πρότασης. Το χειρότερο, όμως; Απευθύνθηκε απαξιωτικά προς την κ. Φώφη Γεννηματά. Με ποιο τρόπο; Με αναφορά στα προσόντα ενός παλαίμαχου ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Πειραιά, του... Βαμβακούλα. Έτσι πέταξε έξω την μπάλα από το γήπεδο. Έξω και από τις εξέδρες.
Όσο περνάει ο καιρός, ο πολιτικός λόγος του Αλέξη Τσίπρα φτωχαίνει. Τον πρώτο καιρό εντυπωσίαζε ορισμένους από τους συμπατριώτες μας με τις λέξεις «ελπίδα» (που δεν ήρθε ποτέ), τις «κόκκινες γραμμές» (που δεν κράτησε ούτε μία), τον «παλιό» και το «νέο κόσμο» (που προσχώρησε στον παλιό), τα περήφανα λόγια ενάντια στη Μέρκελ (που τα κατάπιε με την πρώτη τους συνάντηση)...
Περίεργη αυτή η εβδομάδα. Κύλησε ανάμεσα στου Τελώνη και Φαρισαίου και του Ασώτου.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Σάββατο, 11.02.2017
Η προσβολή του θεσμού του προέδρου της Βουλής, που είναι τρίτος στην πολιτειακή ιεραρχία, είναι ολοφάνερη. Οι μελαγχολικές σκέψεις που γεννώνται μέσα μας είναι πολλές. Και για το ίδιο το πρόσωπο του προέδρου της Βουλής.
Δύο πράγματα έχουν ενδιαφέρον.
Το πρώτο. Την προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων του Τύπου είχε υποσχεθεί πριν λίγες μέρες ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Είχε μάλιστα θέσει ως προϋπόθεση την υπερψήφιση της σχετικής τροπολογίας και από την αντιπολίτευση.
Η αντίδρασή του έχει και ένα δεύτερο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό. Δεν επικαλέστηκε κανένα επιχείρημα. Ούτε παρέδωσε κάποιες εξηγήσεις για την πλήρη ανατροπή της αρχικής του πρότασης. Το χειρότερο, όμως; Απευθύνθηκε απαξιωτικά προς την κ. Φώφη Γεννηματά. Με ποιο τρόπο; Με αναφορά στα προσόντα ενός παλαίμαχου ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Πειραιά, του... Βαμβακούλα. Έτσι πέταξε έξω την μπάλα από το γήπεδο. Έξω και από τις εξέδρες.
Όσο περνάει ο καιρός, ο πολιτικός λόγος του Αλέξη Τσίπρα φτωχαίνει. Τον πρώτο καιρό εντυπωσίαζε ορισμένους από τους συμπατριώτες μας με τις λέξεις «ελπίδα» (που δεν ήρθε ποτέ), τις «κόκκινες γραμμές» (που δεν κράτησε ούτε μία), τον «παλιό» και το «νέο κόσμο» (που προσχώρησε στον παλιό), τα περήφανα λόγια ενάντια στη Μέρκελ (που τα κατάπιε με την πρώτη τους συνάντηση)...
Περίεργη αυτή η εβδομάδα. Κύλησε ανάμεσα στου Τελώνη και Φαρισαίου και του Ασώτου.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Σάββατο, 11.02.2017
Δημοσίευση Σχολίου