Δεν ήξερα ότι έχουμε στη βόρεια Ελλάδα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ακροδεξιούς. Και μάλιστα ικανούς και ενεργούς να μετακινούνται με τέτοια άνεση προς τη Θεσσαλονίκη. Δεν ήξερα πάλι ότι όλος αυτός ο κόσμος, που η ΕΡΤ δεν άντεξε να μας το δείξει, πρέπει να είναι εθνικιστές. Και μάλιστα
κακής κοπής. Δεν ήξερα ότι αυτό το μέγα πλήθος και αυτό το πάθος θα μπορούσαν μερικοί Έλληνες δημοσιογράφοι να το χαρακτηρίζουν ως μη γεγονός. Και μάλιστα ως κάτι που δεν προσέφερα κανένα διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στην ελληνική πλευρά.
Από χθες όμως ξέρω. Όσοι πήγαν προχθές στη Θεσσαλονίκη, στην παραλία
της και κοντά στον Λευκό Πύργο, με το ίδιο σύνθημα και τα ίδια κίνητρα,
είναι ακροδεξιοί. Είναι εθνικιστές και πατριδοκάπηλοι. Και όσοι από
δαύτους είναι επώνυμοι, είναι και λαϊκιστές.
Με εντυπωσίασε ο αριθμός εκείνων που εμπλούτισαν το χθεσινό λόγο τους, με ότι απαρέσκει και δεν διευκολύνει τον ενδοτισμό της σημερινής κυβέρνησης. Είναι βέβαιον ότι έχει ασκηθεί πίεση στην σημερινή κυβέρνηση, όπως και στις προηγούμενες, για να διευκολύνει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Αυτό ουδείς στο διεθνή χώρο και στην Ελλάδα το αμφισβητεί.
Τότε γιατί κόπτονται; Γιατί αυτόν τον ενδοτισμό τον περιτυλίγουν με ανόητα σοφίσματα; Γιατί άραγε με πασπαλίσματα διανοουμενισμού επιχειρούν να κάμψουν το φρόνημα (σωστό ή λάθος θα το δείξει η ιστορία) του Ελληνικού λαού; Γιατί πάλι αυτοί, που επεδίωκαν και προπαγάνδιζαν το καλοκαίρι του 2015 το δημοψήφισμα πάνω σε πολύπλοκα και ανύπαρκτα κείμενα (που δεν είχαν καν μεταφραστεί), αρνούνται το 2018 να έχει άποψη ο Ελληνικός λαός σε ένα μεγάλο εθνικό θέμα που οι διαστάσεις του και η φύση του είναι πεντακάθαρες.
Δεν αρνιέμαι ότι τα προβλήματα, που έχουν διεθνή χαρακτήρα και φύση, πρέπει να λύνονται με διαπραγματεύσεις, που θα καταλήγουν σε διεθνείς συμβάσεις. Έχω διαφωνήσει με εκείνους, που ισχυρίζονται ότι είναι εδάφη ελληνικά όλες οι χώρες από όπου πέρασε ο ελληνισμός. Ακόμα και εκεί, που μεγαλούργησε. Και γνωρίζω πολύ καλά πως η ιστορία κάθε λαού δεν είναι το παντοδύναμο και αποκλειστικό επιχείρημα στις διεθνείς σχέσεις. Και δεν είμαι αφελής για να βλέπω τα πράγματα όπως είναι σήμερα.
Αυτό, που με ενδιαφέρει πρωτίστως, είναι η ασφάλεια των συνόρων μας. Και η κατεδάφιση κάθε αλυτρωτισμού, που μπορεί να υπονομεύσει την εθνική μας κυριαρχία.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Τρίτη, 23.01.2018
Με εντυπωσίασε ο αριθμός εκείνων που εμπλούτισαν το χθεσινό λόγο τους, με ότι απαρέσκει και δεν διευκολύνει τον ενδοτισμό της σημερινής κυβέρνησης. Είναι βέβαιον ότι έχει ασκηθεί πίεση στην σημερινή κυβέρνηση, όπως και στις προηγούμενες, για να διευκολύνει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Αυτό ουδείς στο διεθνή χώρο και στην Ελλάδα το αμφισβητεί.
Τότε γιατί κόπτονται; Γιατί αυτόν τον ενδοτισμό τον περιτυλίγουν με ανόητα σοφίσματα; Γιατί άραγε με πασπαλίσματα διανοουμενισμού επιχειρούν να κάμψουν το φρόνημα (σωστό ή λάθος θα το δείξει η ιστορία) του Ελληνικού λαού; Γιατί πάλι αυτοί, που επεδίωκαν και προπαγάνδιζαν το καλοκαίρι του 2015 το δημοψήφισμα πάνω σε πολύπλοκα και ανύπαρκτα κείμενα (που δεν είχαν καν μεταφραστεί), αρνούνται το 2018 να έχει άποψη ο Ελληνικός λαός σε ένα μεγάλο εθνικό θέμα που οι διαστάσεις του και η φύση του είναι πεντακάθαρες.
Δεν αρνιέμαι ότι τα προβλήματα, που έχουν διεθνή χαρακτήρα και φύση, πρέπει να λύνονται με διαπραγματεύσεις, που θα καταλήγουν σε διεθνείς συμβάσεις. Έχω διαφωνήσει με εκείνους, που ισχυρίζονται ότι είναι εδάφη ελληνικά όλες οι χώρες από όπου πέρασε ο ελληνισμός. Ακόμα και εκεί, που μεγαλούργησε. Και γνωρίζω πολύ καλά πως η ιστορία κάθε λαού δεν είναι το παντοδύναμο και αποκλειστικό επιχείρημα στις διεθνείς σχέσεις. Και δεν είμαι αφελής για να βλέπω τα πράγματα όπως είναι σήμερα.
Αυτό, που με ενδιαφέρει πρωτίστως, είναι η ασφάλεια των συνόρων μας. Και η κατεδάφιση κάθε αλυτρωτισμού, που μπορεί να υπονομεύσει την εθνική μας κυριαρχία.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Τρίτη, 23.01.2018
Δημοσίευση Σχολίου