Η κατάργηση της Σ.Ε.Τ.ΤΗΛ – Ιστορία που ξεριζώνεται..... ~ ΆΜΦΙΣΣΑ Newz

Αν και δεν έχει υπάρξει ακόμα κάποια επίσημη τοποθέτηση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ο κίνδυνος κλεισίματος εξαιτίας του νέου νομοσχεδίου που κάνει λόγο για κλείσιμο ή συγχωνεύσεις στρατοπέδων δεν έχει σταματήσει να είναι ορατός. Κατά το παρελθόν έχουν δοθεί πολλές μάχες από τους ανθρώπους της, οι οποίες κερδήθηκαν. Πλέον όμως τα πράγματα ίσως να μην είναι τόσο ελπιδοφόρα.

«Μια ιστορία 50 ετών φθάνει στο τέλος της με σειρά αρνητικών επιπτώσεων»

Αν μη τι άλλο, δε θα μπορούσαμε να μην ξεκινήσουμε από έναν παλαιότερο Διοικητή του Στρατοπέδου, Ταξίαρχο Τεχνικού ε.α. Γεώργιο Δούκα, ο οποίος αναπολούσε στιγμές της Διοίκησής του, στιγμές γεμάτες μέχρι και σήμερα με σεβασμό και εκτίμηση από οπλίτες, συναδέλφους αξιωματικούς και το πολιτικό προσωπικό.

Ο ίδιος τόνισε πως η Σχολή έχει βαρύ παρελθόν και με σπουδαία παρουσία στην τοπική κοινωνία από το 1972, σημειώνοντας μάλιστα πως και τεχνίτες του ΟΤΕ ήταν απόφοιτοι από τη ΣΕΤΤΗΛ και περηφανεύονταν για αυτή την κατάρτιση τους.

«Η ΣΕΤΤΗΛ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τοπική κοινωνία. Το στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό με την παρουσία τους συνδράμουν στην τοπική κοινωνία και οικονομία, εμπνέουν ασφάλεια και παρέχουν κοινωνικό έργο», δήλωσε συγκεκριμένα.

Δε θα μπορούσε να μην εστιάσει όμως και σε αρκετές στιγμές που του έμειναν χαραγμένες στη μνήμη, αναφέροντας ενδεικτικά μερικές.

Η πρώτη εξ αυτών ήταν το καταστροφικό 2007 με τις φονικές πυρκαγιές, όπου «η ΣΕΤΤΗΛ πέραν της συνδρομής της όπου χρειαζόταν, αποτέλεσε χώρο υποδοχής στρατιωτών πέραν των 1.000 από άλλες στρατιωτικές μονάδες και υλοποιούσε τη διασπορά τους για παροχή συνδρομής στην κατάσβεση της φωτιάς».

«Θα μου μείνει αξέχαστο το πείσμα των νέων παιδιών και ο αγώνας τους για την κατάσβεση, καθώς επίσης και η αποδοχή τους από τους κατοίκους των χωριών που και μόνο η παρουσία του στρατού τους έδινε δύναμη σ΄αυτές τις δύσκολες στιγμές», συμπλήρωσε.

Πέραν αυτών, αξέχαστη του έχει μείνει «η χαρά και ικανοποίηση στα πρόσωπα των στρατιωτών όταν με το πέρας της εκπαίδευσης τους οι επιτυχόντες λάμβαναν πτυχίο που πιστοποιούσε τις αποκτηθείσες γνώσεις τους σε ειδικά οργανωμένη εκδήλωση», ενώ εξίσου σημαντική στιγμή ήταν και η «λαοθάλασσα των οπλιτών κατά την έξοδο τους στην πόλη του Πύργου που προκαλούσε δέος και χαρά στους πολίτες».

Τέλος, δε θα μπορούσε να μη σταθεί και στις τελευταίες εξελίξεις που κάνουν λόγο για μεταφορά της ΣΕΤΤΗΛ σε άλλη πόλη, σημειώνοντας πως τον θλίβει όλο αυτό.

«Θλίβομαι, διότι μια ιστορία 50 ετών φθάνει στο τέλος της με σειρά αρνητικών επιπτώσεων στην τοπική κοινωνία, από την απώλεια των θέσεων εργασίας στην περιοχή για τους νέους της Ηλείας, την απώλεια του κοινωνικού έργου και της συνδρομής σε περίπτωση καταστάσεων εκτάκτων αναγκών, την έλλειψη παρουσίας στον Πύργο χιλιάδων νέων που μετέφεραν την κουλτούρα του τόπου τους και συνέδραμαν στην εξέλιξη της περιοχής και διηγούνταν ευχάριστες αναμνήσεις από την θητεία τους στον Πύργο στους τόπους κατοικίας τους, ενισχύοντας την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής», είπε κλείνοντας.

Εφημερίδα Πατρίς