Με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση των τελευταίων δεκαετιών η Άμφισσα και η Φωκίδα τίμησε τους 57 αδικοχαμένους νεκρούς των Τεμπών βροντοφωνάζοντας την παλλαϊκή απαίτηση για δικαιοσύνη και διαλεύκανση του εγκλήματος, όσο ψηλά και αν φτάνουν οι ευθύνες
Οι στιγμές ήταν ιστορικές. Η πλατεία ασφυκτικά γεμάτη. Κάποιοι μίλησαν για πάνω από 1.500 συγκεντρωμένους . Η οργή ξεχείλισε . Με κεντρικό σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» νέκρωσε όλη η Φωκίδα με την απεργία να καταγράφει πρωτοφανή νούμερα. Οι χειρώνακτες ενώθηκαν με τους εργάτες του πνεύματος. Απόντες για πολλοστή φορά οι εκπρόσωποι των δημοτικών και περιφερειακών αρχών. Βλέπετε, προτίμησαν τη ζέστη του γραφείου τους και τον καναπέ. Για αυτό ίσως δεν έλλειψαν τα αιτήματα για κάθαρση στο δήμο Δελφών
Συγκλονιστική ήταν και η στιγμή που με πορεία οι συγκεντρωμένοι σταμάτησαν έξω από το δικαστήριο της Άμφισσας , κράτησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων και στη συνέχεια φώναξαν την απαίτησή τους για δικαιοσύνη
Αναλυτικό ρεπορτάζ θα δημοσιεύουμε στις εφημερίδες ΦΩΚΙΔΑ και ΩΡΑ της ΦΩΚΙΔΑΣ
Το Τραίνο του Γιάννη Σκαρίμπα που διαβάστηκε στη μεγαλειώδη συγκέντρωση
Πως ήταν έτσι, πως μου εφάνη
τόσο μελαγχολικό αυτό το τραίνο,
σχεδόν όλο πηγαίνω και δε φτάνει,
σχεδόν ούτε δε φτάνει ούδε πηγαίνω.
Ούτε θυμάμαι πρωί αν ήταν,
ή νύχτα κι έλαμπε ο δίσκος της Εκάτης
έτσι του μελαγχολικό όπως εκείταν,
όπως εγώ είμαι χαύνος του επιβάτης.
Όπως σχεδόν παιδί – ωραίον όπως
δεν ξέρω τι με πήρε εντός του – μόνο
καιρός αν ήταν, ή ήταν δρόμος, ή ήταν τόπος
που ταξιδεύει (σκέφτομαι) στο χρόνο …
Κι όπως βροντάν εντός του οι κρότοι
πότε στατό και πότε χωρίς φρένο
με αναφτούς τους φάρους του στα σκότη
άπιαστο, σερπετό και νυχτωμένο…
Κι όλο κυλάει στου νου τη ρόδα
(σε τέρμα ή σ’επιστροφή; ή αιωνιότη;)
κι είναι σαν ανθοστολισμένο με τα ρόδα
τραίνο που μεταφέρνει μου τη νιότη.
Και πάει σαν άστρο κι ως μεσ’ σ’ ύπνο
και ούδε ξέρω για να πω’μαι αν σε ποίο
αν μεσ’ σε φέρετρο κείτομαι ή σε λίκνο,
αν είναι τραίνο αυτό κι εγώ τοπίο.
Πάντως και πάει και πάει κι είναι το τραίνο
και πάει μαζί του η ζωή με τα φτερά της
και πάντως είναι περίεργο ως πηγαίνω
περίεργο πάντως ως είμαι του επιβάτης…
Δημοσίευση Σχολίου