Μια μεγάλη μέρα ξημέρωσε για την πόλη μας. Όποιος περάσει έξω από τις αθλητικές εγκαταστάσεις στην περιοχή των εργατικών κατοικιών, θα δει ότι «το μπαλόνι» σε λίγο θα αποτελεί απλή αναφορά στα ιστορικά μπασκετικά δρώμενα της Ιτέας.
Μεγάλη συγκίνηση για όλους μας, για όλα όσα ζήσαμε εκεί, αλλά και μεγάλες προσδοκίες για το καινούριο «κλειστό». Μια απλή επίσκεψη σε όμορες πόλεις της περιφέρειάς μας σίγουρα θα δημιουργήσει συναισθήματα μελαγχολίας και αγανάκτησης για το επίπεδο των εγκαταστάσεων μας. Σήμερα όμως γιορτάζουμε και δεν θέλω να γκρινιάξω άλλο. Βέβαια δεν πρόκειται και να συγχαρώ κανένα από τους «υπευθύνους» για αυτό το έργο, διότι θεωρώ ότι απλά έπραξαν τα αυτονόητα.
Αντίθετα θα συγχαρώ πρώτα απ’ όλα τους εκατοντάδες γονείς, τους μικρούς και μεγάλους αθλητές και τους παράγοντες των σωματείων που τόσα χρόνια ταλαιπωρούνται σ ’αυτές τις άθλιες εγκαταστάσεις. Επειδή όμως δεν μου αρέσει να γενικεύω, θα σταθώ σε τρία πρόσωπα που θεωρώ ότι αξίζουν τη μεγαλύτερη αναφορά σε αυτό το κείμενο.
ΝΑΣΟΣ ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ. Ο αθλητής που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του μπάσκετ στην Ιτέα. Ο αθλητής που με την πορεία του ενέπνευσε τόσα και τόσα παιδιά να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Ο στρατιώτης του συλλόγου, που αφού ολοκλήρωσε την καριέρα του σε επαγγελματικό επίπεδο, επέστρεψε στην Ιτέα, προκειμένου να συμβάλλει και αυτός στην ανάπτυξη του αθλήματος στην πόλη μας. Μια απλή βόλτα μαζί του σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας, θα σε κάνει να ανατριχιάσεις με την αναγνωρισιμότητα και εκτίμηση που χαίρει από όλους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΩΡΑΙΤΗΣ. Τι να πω για αυτόν τον άνθρωπο. Υποκλινόμαστε απλά στο έργο του. Έχουν μιλήσει για αυτόν τόσοι πολλοί άνθρωποι του αθλητισμού, του έχουν απονεμηθεί τόσα βραβεία. Οι μεγαλύτερες διακρίσεις του Συλλόγου, φέρουν την υπογραφή του. Με την απόφαση να αφιερώσει τη ζωή του στην πόλη μας, γνωρίζοντας ότι «θάβει» όλες τις προοπτικές που ανοίγονταν μπροστά του και απορρίπτοντας όλες τις προτάσεις για εργασία σε πολύ υψηλότερα επίπεδα, του χαρίζει εξέχουσα θέση στις καρδιές όλων μας.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΤΡΟΓΙΑΝΝΟΣ. «Ο Πρόεδρος» που οραματίστηκε , σχεδίασε και έκτισε όλο αυτό το οικοδόμημα. Επένδυσε ατελείωτες ώρες εργασίας και τεράστια ποσά από την προσωπική του περιουσία, προκειμένου να φτάσει το μπάσκετ στο επίπεδο που είναι σήμερα. Δημιούργησε αγωνιστικές ομάδες σε όλα τα αθλήματα, φέρνοντάς στην πόλη μας αθλητικές διοργανώσεις, βάζοντάς την έτσι στον αθλητικό χάρτη της χώρας. Ήταν αυτός που κατάφερε να γίνει το μπαλόνι, στη μοναδική πόλη της Ελλάδας, που δεν ήταν πρωτεύουσα νομού. Πενήντα χρόνια της ζωής του αφιερωμένα στον αθλητισμό.
Νομίζω λοιπόν πως αυτό το νέο γήπεδο, που ευχόμαστε όλοι σύντομα να ολοκληρωθεί, να έχει το όνομα αυτού του εμβληματικού αθλητικού παράγοντα. Όπως το ποδοσφαιρικό γήπεδο δίκαια ονομάζεται «Αθανάσιος Νοικοκυράκης», έτσι και το κλειστό πρέπει να ονομασθεί «Νικόλαος Κουτρόγιαννος».
Η ενεργή ενασχόλησή μου με τα σωματεία από το 1978, θεωρώ πως μου δίνει το δικαίωμα να αναλάβω την πρωτοβουλία, ως πρόεδρος του Αστέρα Ιτέας, μαζί και με όσους ακόμα συμφωνούν μαζί μου, να καταθέσουμε τις επόμενες μέρες την επίσημη πρόταση μας στις αρχές της Περιφέρειας του Δήμου και όπου αλλού χρειάζεται, προκειμένου να ληφθεί η απόφαση για αυτή την ονοματοδοσία του γηπέδου. Επίσης θα καταθέσουμε προτάσεις προκειμένου και οι κ.κ. Ντινόπουλος και Μωραϊτης να λάβουν από το Δήμο μας τις τιμές που τους αναλογούν.
Αγησίλαος Πασαλιμανιώτης
Πρόεδρος Α.Σ. ΑΣΤΕΡΑΣ ΙΤΕΑΣ
Δημοσίευση Σχολίου