Μέρα με τη μέρα πιο έρημη, πιο απομονωμένη, πιο απόμακρη. Μια όμορφη και γραφική πόλη που ολοένα και περισσότερο μελαγχολεί. Μια πόλη σε συρρίκνωση, εσωστρεφής, που απώλεσε την πολιτισμική και ιστορική της ταυτότητα, ασθμαίνουσα ουραγός, χωρίς προοπτική … χωρίς όραμα.
Μια πανεπιστημιακή σχολή σε διαρκή συρρίκνωση, βαίνουσα προς εξαφάνιση.
Το κτίριο του γηροκομείου της λεηλατημένο, το περίπτερο του κάστρου της κατεστραμμένο (Ο δρόμος μας μάρανε…).
Το κτίριο του παλιού νοσοκομείου, κυψέλη πολιτισμού έπρεπε να είναι, πλασάρεται ως μέγα πολιτικό επίτευγμα η μετατροπή του σε γραφεία υπηρεσιών του Δήμου!!!
Απαξιωμένες έως μηδενισμού οι πολιτιστικές της υποδομές. Το εικαστικό εργαστήρι του Δήμου σε ανυπαρξία.
Ο Παραδοσιακός οικισμός της Χάρμαινας τελματωμένος.
Τα τελευταία χρόνια το παραμικρό έργο υποδομής δεν έχει προστεθεί.
Τα 3 κτίρια τα αγορασμένα από την Νομαρχία, προσφέρονται για καθημερινή λεηλασία.
Χωρίς σχεδιασμό, χωρίς προοπτική, χωρίς καμία σημασία από τους κρατούντες, η Χάρμαινα βιώνει καινούργια παρακμή...
Η σημαντική και μοναδική συλλογή των ανθιβόλων στου Σπύρου Παπαλουκά, μετά από μελέτες, εκδόσεις, εκθέσεις του ένδοξου (πρόσφατου) παρελθόντος, παραμένει αφανής και ανενεργή, χωρίς να της δίνεται η παραμικρή σημασία περαιτέρω ανάδειξης… Ανυπολόγιστης καλλιτεχνικής αξίας τα ανθίβολα, απετέλεσαν εκτός των άλλων και το «όχημα» για την εκπόνηση της μελέτης, την έγκρισή της και την εκτέλεση του έργου της αποκατάστασης των Αγιογραφιών του Μεγάλου Δεσφίνιου εικαστικού, στο Μητροπολιτικό μας ναό.
Οι ίδιοι άνθρωποι τα έτρεξαν όλα αυτά… (Θα ακολουθήσει εκτενές κείμενο για να καταχωρηθεί η ιστορική αλήθεια της αναγέννησης του Θέματος «Σπύρος Παπαλουκάς» στην Άμφισσα, Ανθίβολα, Δημοτική Πινακοθήκη, Αγιογραφίες Μητρόπολης και για να πάψουν οι μωρές θριαμβολογίες από επώνυμους, πολιτικούς και μη, χωρίς ΚΑΜΜΙΑ απολύτως συμμετοχή στο έργο…).
Μαρασμός εκδηλώσεων, ανυποστήρικτο το «Σύμπτωμα», κορυφαία πολιτιστική πανελλήνια εκδήλωση θα μπορούσε να εξελιχτεί αν λίγη σημασία του έδιναν, πάμφτωχα τα «Φωκικά», «Άλαλον» το «Άλαλον Ύδωρ» για την Πόλη μας,
Άλαλοι, άφωνοι, άπραγοι και μεις, βιώνουμε τις χειρότερες μέρες της άλλοτε ακμάζουσας και πρωτοπόρας στον Πολιτισμό Άμφισσάς μας…
Δημοσίευση Σχολίου