Στις 12 Φεβρουαρίου του 1945 υπογράφηκε μια συμφωνία που καθόριζε την οικονομική και γεωπολιτική θέση-στάση της Ελλάδας -η Συμφωνία της Βάρκιζας στη βίλα Κανελλόπουλου. Τα κενά που σκόπιμα άφηνε και οι μετέπειτα «ελιγμοί» των ηγεσιών οδήγησαν τελικά στον εμφύλιο
Υπογράφηκε από τους εκπροσώπους του ΚΚΕ (Γ. Σιάντο), του ΕΑΜ (Μ. Παρτσαλίδη), της ΕΛΔ (Η. Τσιριμώκο) και τη δοτή κυβέρνηση της Ελλάδας -δοτή από τους Άγγλους
Με τη Συμφωνία η κυβέρνηση εξήγγειλε ότι πλέον
*θα υπήρχε σεβασμός στην πολιτική συνείδηση κάθε ατόμου
*θα επιτρεπόταν η ειρηνική «διάδοσις πολιτικών ιδεών»
*θα ήταν ελεύθερη η εκδήλωση των πολιτικών και κομματικών φρονημάτων
*δεν θα εμποδιζόταν το «συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι»
*θα υπήρχε ελευθερία του Τύπου
*θα κατηργείτο καθε ανελεύθερος νόμος
*θα ήρετο ο στρατιωτικος νόμος
*θα αποκαθίσταντο οι συνδικαλιστικές ελευθερίες
*θα συνεκροτείτο εθνικός στρατός
*θα αποστρατευόταν ο ΕΛΑΣ και η Εθνική Πολιτοφυλακή και θα παρέδιδαν τα όπλα τους
*θα εκκαθαριζόταν το δημόσιο από τους δωσίλογους
*θα διενεργείτο δημοψήφισμα (βασιλεία ή δημοκρατία)
Ο Άρης Βελουχιώτης ούτε αποστρατεύτηκε ούτε παρέδωσε τα όπλα του. Το ΚΚΕ τότε τον χαρακτήρισε προδότη
Στα φλου στοιχεία της συμφωνία ήταν πολλά, όπως το
ποιοι θα συγκροτούσαν τις επιτροπές που θα έκριναν τα στελέχη του
στρατού, των Σωμάτων Ασφαλείας και των δημοσίων υπηρεσιών ως δωσίλογους,
η αναστολή των άρθρων 5, 10 και 12 των Συντάγματος που αφορούσαν τις φυλακίσεις και συλλήψεις, τις δημόσιες συγκεντρώσεις, το απαραβίαστο
της κατοικίας και αλληλογραφίας και κυρίως στο άρθρο 3 της Συμφωνίας που
αφορούσε στην αμνηστία.
Με το τελευταίο άρθρο η αριστερά επεδίωκε γενική αμνηστία, αλλά
τελικά χορηγήθηκε αμνηστία μόνο για τα πολιτικά αδικήματα που τελέστηκαν
από της 3ης Δεκεμβρίου 1944 και μετά. Εξαιρέθηκαν «τα συναφή αδικήματα
κατά της ζωής και της περιουσίας, τα οποία δεν ήσαν απαραιτήτως αναγκαία
διά την επιτυχίαν του πολιτικού αδικήματος» και αυτό ξεσήκωσε τους
αριστερούς, ειδικά όταν έμαθαν ότι το ΚΚΕ φρόντισε με ιδιαίτερο
παράρτημα της Συμφωνίας να αμνηστευθούν πενήντα στελέχη του ΕΑΜ -οι
«δικοί τους». Οι υπόλοιποι τι θα απογίνονταν;
Με αυτές τις αοριστίες, την ανοχή προς τους ακροδεξιούς συνεργάτες των Γερμανών, αλλά και με τις θλιβερές διευκρινίσεις ότι ουσιαστικά θα αντιμετώπιζαν χιλιάδες αριστεροί τα δικαστήρια (ως τελέσαντες πράξεις μη απαραίτητες δια την επιτυχίαν του πολιτικού αδικήματος) ουσιαστικά άρχισε να ξαναβράζει το καζάνι και να προετοιμάζονται (όσοι ήταν προνοητικοί) για εμφύλιο
Το ΚΚΕ βλέποντας τις εξελίξεις στην ΕΣΣΔ και μετρώντας τις δυνάμεις του στην Αθήνα έκρινε ότι η συμφωνία ήταν απαραίτητη, όμως δεν πήγε σε αυτήν με ένα σαφές πλάνο αλλά ούτε και λογάριασε ως καθοριστική την εξαιρετική ισχύ των ένοπλων αριστερών στην επαρχία. Σύμφωνα με αντικειμενικές εκτιμήσεις ο ΕΛΑΣ θα μπορούσε κάλλιστα να αντιμετωπίσει τους Άγγλους εκτός Αθηνών
Το ΚΚΕ θεωρούσε μάλλον ως πρώτιστο καθήκον του να μείνει πιστό στην γραμμή του Στάλιν και δεν μερίμνησε όσο επιβαλλόταν για τη μοίρα του κόσμου του αλλά και για το μέλλον της αριστεράς στην Ελλάδα. Από την άλλη, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχαν πλέον ελπίδες στήριξης από την ΕΣΣΔ, θεωρούσε τον αγώνα καταδικασμένο ή ίσως και εχθρικό προς «τη διεθνή πορεία του κομμουνισμού»
Με τη συμφωνία αποστράτευσαν και αφόπλισαν τον κόσμο, αφήνοντας το μέλλον των κομμουνιστών και των υποστηρικτών τους στη διακριτική ευχέρεια των Αγγλων και των συντηρητικών ή και δοσίλογων Ελλήνων που έκαναν ακόμα κουμάντο
Άρχισε τότε διωγμός κανονικός και συνελήφθησαν πάνω από 100.000 αγωνιστές για «κατοχικά αδικήματα» με προβλεπόμενη καταδίκη, την ποινή του θανάτου
Παράλληλα, στην επαρχία, άρχισαν να δρουν ακροδεξιές ομάδες που έφταναν και στο σημείο να προβαίνουν σε αποκεφαλισμούς κομμουνιστών. Διέθεταν όπλα που είχαν τις περισσότερες φορές πάρει από τους Γερμανούς με τους οποίους συνεργάζονταν στην κατοχή
Δημιουργήθηκαν τότε οργανωμένες ομάδες αντίστασης και από τους κομμουνιστές, αρχικά χωρίς την κάλυψη του ΚΚΕ. Σταδιακά όλα εκτραχύνθηκαν και φτάσαμε το 1946 στον εμφύλιο
Φεβρουάριος 12, 2017
http://www.presspublica.gr/
Με αυτές τις αοριστίες, την ανοχή προς τους ακροδεξιούς συνεργάτες των Γερμανών, αλλά και με τις θλιβερές διευκρινίσεις ότι ουσιαστικά θα αντιμετώπιζαν χιλιάδες αριστεροί τα δικαστήρια (ως τελέσαντες πράξεις μη απαραίτητες δια την επιτυχίαν του πολιτικού αδικήματος) ουσιαστικά άρχισε να ξαναβράζει το καζάνι και να προετοιμάζονται (όσοι ήταν προνοητικοί) για εμφύλιο
Το ΚΚΕ βλέποντας τις εξελίξεις στην ΕΣΣΔ και μετρώντας τις δυνάμεις του στην Αθήνα έκρινε ότι η συμφωνία ήταν απαραίτητη, όμως δεν πήγε σε αυτήν με ένα σαφές πλάνο αλλά ούτε και λογάριασε ως καθοριστική την εξαιρετική ισχύ των ένοπλων αριστερών στην επαρχία. Σύμφωνα με αντικειμενικές εκτιμήσεις ο ΕΛΑΣ θα μπορούσε κάλλιστα να αντιμετωπίσει τους Άγγλους εκτός Αθηνών
Το ΚΚΕ θεωρούσε μάλλον ως πρώτιστο καθήκον του να μείνει πιστό στην γραμμή του Στάλιν και δεν μερίμνησε όσο επιβαλλόταν για τη μοίρα του κόσμου του αλλά και για το μέλλον της αριστεράς στην Ελλάδα. Από την άλλη, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχαν πλέον ελπίδες στήριξης από την ΕΣΣΔ, θεωρούσε τον αγώνα καταδικασμένο ή ίσως και εχθρικό προς «τη διεθνή πορεία του κομμουνισμού»
Με τη συμφωνία αποστράτευσαν και αφόπλισαν τον κόσμο, αφήνοντας το μέλλον των κομμουνιστών και των υποστηρικτών τους στη διακριτική ευχέρεια των Αγγλων και των συντηρητικών ή και δοσίλογων Ελλήνων που έκαναν ακόμα κουμάντο
Άρχισε τότε διωγμός κανονικός και συνελήφθησαν πάνω από 100.000 αγωνιστές για «κατοχικά αδικήματα» με προβλεπόμενη καταδίκη, την ποινή του θανάτου
Παράλληλα, στην επαρχία, άρχισαν να δρουν ακροδεξιές ομάδες που έφταναν και στο σημείο να προβαίνουν σε αποκεφαλισμούς κομμουνιστών. Διέθεταν όπλα που είχαν τις περισσότερες φορές πάρει από τους Γερμανούς με τους οποίους συνεργάζονταν στην κατοχή
Δημιουργήθηκαν τότε οργανωμένες ομάδες αντίστασης και από τους κομμουνιστές, αρχικά χωρίς την κάλυψη του ΚΚΕ. Σταδιακά όλα εκτραχύνθηκαν και φτάσαμε το 1946 στον εμφύλιο
Φεβρουάριος 12, 2017
http://www.presspublica.gr/
Δημοσίευση Σχολίου