Ο έρωτας είναι συναίσθημα μοναδικό. Μπορεί να αρπάξει την ψυχή σου από κάθε τι υλικό και γήινο και να την ανεβάσει σε ουρανούς πνευματικούς, χρωματιστούς και φωτεινούς.
Οι άνθρωποι μέσα από τον έρωτα αναζητούμε να καλύψουμε τη βαθιά ανάγκη μας για αγάπη και άνευ όρων αποδοχή και ταυτόχρονα τολμάμε να αφήσουμε τον εαυτό μας ευάλωτο να ανοιχτεί και να αποκαλύψει ακόμα και τις πιο ευαίσθητες πτυχές της προσωπικότητάς μας.Σε αυτό το άρθρο, θα μελετήσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία – προϋποθέσεις, τα οποία μπορούν ως άλλος χρυσός εν χωνευτηρίω να αναδείξουν τον έρωτα και να θέσουν υγιείς βάσεις στις συντροφικές σχέσεις.
Συναισθηματική διαθεσιμότητα
Πρώτα απ’ όλα, σημαντικό συστατικό στοιχείο του έρωτα είναι η συναισθηματική διαθεσιμότητα, να μπορεί δηλαδή ο καθένας σε μία νέα γνωριμία ή σε μία νέα σχέση να ανοίξει σαν βεντάλια σιγά – σιγά όλο τον θησαυρό του εσωτερικού –συναισθηματικού του κόσμου. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ο καθένας να έχει δουλέψει με τον εαυτό του και να εστιάζει μόνο στο παρόν και όχι να κουβαλάει στη νέα του σχέση τραύματα ή πληγές του παρελθόντος.
Αρκετές φορές, οι άνθρωποι έχοντας πληγωθεί ή απογοητευθεί από προηγούμενες σχέσεις τους όταν δημιουργούν μία νέα σχέση ή μία νέα γνωριμία φοβούνται ότι θα επαναληφθεί το ίδιο αρνητικό μοτίβο. Φοβούνται δηλαδή ότι ό,τι βίωσαν στην προηγούμενη σχέση τους θα εμφανιστεί και στην τωρινή.
Κάτι τέτοιο αποτελεί φοβία που ουσιαστικά δεν είναι ρεαλιστική αλλά προέρχεται από την πληγή, την απογοήτευση και το τραύμα του παρελθόντος. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να έχει δουλέψει ο καθένας με τον εαυτό του, να νιώθει συναισθηματικά ασφαλής έχοντας καλλιεργήσει την αυτοεκτίμησή του ούτως ώστε μπαίνοντας σε μία καινούργια γνωριμία πραγματικά να είναι συναισθηματικά διαθέσιμος να δώσει και να δοθεί, να ανοιχτεί, να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Έτσι, μειώνεται ο φόβος να ξαναζήσει δυσλειτουργικές καταστάσεις που τον δυσκόλεψαν στο παρελθόν. Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε σχέση και κάθε έρωτας είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος.
Το ρίσκο στις συντροφικές σχέσεις
Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος και καμία σχέση δεν είναι ίδια με τις προηγούμενες. Πρόκειται για ένα νέο κεφάλαιο ζωής, το οποίο για να πετύχει χρειάζεται αισιοδοξία, εμπιστοσύνη και θετική διάθεση.
Επομένως, χτίζεται σταδιακά εκ νέου κάτι πάρα πολύ όμορφο όταν και οι δύο είναι συναισθηματικά διαθέσιμοι και ανοιχτοί να δουλέψουν την σχέση τους με αμοιβαία αγάπη, κατανόηση και σεβασμό.
Επιπρόσθετα, είναι καλό να αναφερθούμε στην αρετή της τόλμης και του ρίσκου. Πάντα ό,τι έχει να κάνει με διαπροσωπικές και συντροφικές σχέσεις έχει σίγουρα ρίσκο γιατί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε απόλυτα εις βάθος την/ τον σύντροφό μας όπως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε απόλυτα ούτε καν τον ίδιο μας τον εαυτό.
Επομένως, συνάπτοντας μία νέα σχέση σίγουρα ρισκάρουμε, σίγουρα τολμάμε να γνωρίσουμε τον άλλον και μέσα από αυτή την συντροφική σχέση γνωρίζουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό.
Και αυτό γιατί μέσω της εγγύτητας οι άνθρωποι ανακαλύπτουν και πτυχές του εαυτού τους που μέχρι τώρα τους ήταν εντελώς άγνωστες και μπορεί να τους εκπλήξουν. Οπότε, είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι σίγουρα υπάρχει ρίσκο, υπάρχει μία κατάσταση που δεν γνωρίζουμε που θα μας οδηγήσει.
Η αμοιβαιότητα στην σχέση
Ο έρωτας όμως είναι ταξίδι και αυτό το ταξίδι είναι που μας προσφέρει τη χαρά, την αγάπη, την τρυφερότητα και τη στοργή που λαχταράμε. Σημασία δεν έχει μόνο ο προορισμός αλλά το ίδιο το ταξίδι.
Ακόμη, ας αναφέρουμε ότι η αγάπη μοιάζει με μία βαρκούλα, στην οποία κάνουν κουπί και οι δύο, συνεργάζονται για να πορευτούν στον προορισμό τους. Οι σύντροφοι χρειάζεται να προσπαθούν από κοινού να φροντίζουν τη σχέση τους. Η αμοιβαιότητα στη σχέση, το να αισθάνεσαι δηλαδή ότι αγαπάς και αγαπιέσαι, ότι δίνεσαι και σου δίνονται, ότι αγκαλιάζεις και σε αγκαλιάζουν, όπως και το να αισθάνεσαι πραγματικά ότι ακουμπάς στον άλλον και εκείνος ακουμπά σε εσένα, είναι το νέκταρ του αληθινού έρωτα.
Το κάθε ζευγάρι δημιουργεί ένα δικό του κόσμο, μία δική του πραγματικότητα. Δυο ερωτευμένοι μαζί μπορούν να φέρουν τον παράδεισο στη γη αρκεί να αισθάνονται ότι σε αυτό τον κόσμο είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον.
Όταν στο πρόσωπο του ανθρώπου που αγαπάς βλέπεις το δώρο του Θεού στη ζωή σου τότε καλλιεργείται μέσα σου εσωτερικά η ευγνωμοσύνη και αυτό κινητοποιεί το φιλότιμο και έτσι πυροδοτείται η θετική διάθεση να φερθείς στον άλλον με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο.
Συμπερασματικά, ας θυμόμαστε ότι η αγάπη έχει ένα δικό της φως, ένα φως μοναδικό, το οποίο πραγματικά μπορεί να μαγνητίσει ακόμα και τον ήλιο να χαμηλώσει τις ακτίνες του και να κοιτάξει το φως του έρωτα. Η αγάπη είναι φως, ο έρωτας είναι ήλιος και ζεσταίνει την καρδιά των ανθρώπων που αισθάνονται ότι η καρδιά τους χτύπα για τον άνθρωπο που αγαπούν. Πάντα οι μεγάλοι έρωτες ζουν σε μεγάλες καρδιές, σε καρδιές που τους αντέχουν και κυρίως τολμούν να τους ζήσουν.
Ολυμπία Μαρία Ποντίκη
Νομικός, Σύμβουλος Γάμου και Οικογένειας, Life and Business Coaching, Msc Ποιμαντική Ψυχολογία.
Δημοσίευση Σχολίου