Νίκου Μαρκάτου : Βία και Πολιτική Υποκρισία

Αποτέλεσμα εικόνας για Νίκου Μαρκάτου, Ομότ. Καθηγητή ΕΜΠ , τ. Πρύτανη
Ξαναζούμε συνεχώς τα βίαια, άθλια επεισόδια στους δρόμους μας ,στα Πανεπιστήμια,στα γήπεδα και ξανακούγονται συνεχώς τα ίδια ξύλινα και χάρτινα (το χαρτί είναι απλά προϊόν του ξύλου) κλισέ που ακούγονται τα τελευταία τουλάχιστον 25 χρόνια.
Όλοι μιλούν για τη βία κάποιων «μπαχαλακηδων» η των «γνωστών-αγνώστων», (διεκδικώ την πατρότητα της ‘έκφρασης’!!) , της αστυνομίας , των «φιλάθλων» , των αλλοδαπών κ.α.
Κανείς, μα κανείς, ούτε καν η λεγόμενη πνευματική ηγεσία, δε μίλησε όμως για τη βία που ζει η Νεολαία η οποία ζει τη βία της αδικίας. Ζει τη βία των δύο μέτρων και δύο σταθμών. Των ισχυρών που μπορούν και ξεπερνούν νόμους και αρχές και των αδύναμων που όλα τα υποφέρουν, τη γραφειοκρατία, την αυθαιρεσία, τη ρουσφετολογία, τη διαφθορά. Ζει τη βία του εξευτελισμού της προσωπικότητας, όταν τους ζητούν κομματική υποταγή για μια δουλειά. Ζει τη βία του εξευτελισμού των πτυχίων που δεν έχουν αντίκρισμα στην προοπτική εργασίας . Ο νέος ζει χωρίς να μπορεί να φτιάξει οικογένεια, με ανασφάλιστη εργασία, με εργασία χωρίς προοπτική, με ανεργία.
Η Νεολαία ζει τη βία ψεύτικων προτύπων που δεν έχουν σχέση με τα δικά της όνειρα, τις δικές της επιθυμίες, τις δικές της ανάγκες, τις ελπίδες που όμως τις επιβάλλονται από τη χυδαία αγορά. Τη βία της καταστροφής του περιβάλλοντος, τη βία της ανασφάλειας, τη βία της πολιτείας που δε νοιάζεται, που την αντιμετωπίζει μάλιστα ως ύποπτη. Τη βία της έλλειψης πρόνοιας, συμπόνιας, ανθρωπιάς στη Διοίκηση, στους δρόμους, στις πόλεις μας. Και ξαφνικά εμείς οι αστοί, δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί, έμποροι , κτλ. , βλέπουμε τους γιους και τις κόρες μας να στήνουν οδοφράγματα. Γιατί απορούμε? Αυτός ο κόσμος μας, αυτή η Δημοκρατία της Απάτης, δεν τους χωράει. Έχουμε χάσει την επαφή με τους νέους. Αναρωτηθήκαμε ποτέ πώς ζούνε, καταλαβαίνουμε το νόημα του θυμού τους? Αμφιβάλλω.
Βουτηγμένοι μέσα στην υποκρισία ζητάμε την εφαρμογή ,λέει, τού νόμου ,λες και οι νόμοι δεν αλλάζουν από κάθε εναλλασσόμενη πλειοψηφία. Οι παντοφλοφόροι , τηλεορώντες και τηλεκρίνοντες φορολογούμενοι (και ..φοροδιαφεύγοντες ) νοικοκυραίοι χειροκροτούν για την επιβολή του «νόμου και της τάξης» , υπό τη μουσική υπόκρουση των ΜΜΕ. Μέχρι το 2011 για τη βία στα Πανεπιστήμια «έφταιγε το άσυλο». Μάταια δήλωνα συνεχώς τις δεκαετίες του ’90 και “00 ότι το άσυλο δεν έχει σχέση ,γιατί ούτως η άλλως καταλύεται όταν ξεσπά βία , ανεξάρτητα από πού προέρχεται (ιστορική απόφαση Συγκλήτου ΕΜΠ ,Σεπτέμβρης 1991), και η μη επίκληση της αστυνομίας είχε λόγο να μη προκληθούν θύματα. Το 2011 το άσυλο καταργήθηκε , όμως βλέπετε τίποτα δεν άλλαξε. Υπάρχουν άραγε πολλοί που πιστεύουν ότι οι καταχραστές του Ασύλου δεν θα εισέλθουν στον πανεπιστημιακό χώρο επειδή καταργήθηκε το άσυλο; Μπορεί δηλαδή κανείς να ισχυρισθεί ότι οι κλέφτες που εισβάλλουν στα σπίτια μας το κάνουν για να εκμεταλλευτούν το Οικογενειακό Άσυλο; Δεν αισθάνομαι δικαιωμένος, απλά θλίβομαι γιατί ο φόβος που επιδιώκουν να αισθανόμαστε μας οδηγεί στο γκρέμισμα των θεσμών μας. Για εμένα ΠΟΛΥ σωστή πράξη αυτής της κυβέρνησης είναι η επαναφορά του Ασύλου ( αν και θα το προτιμούσα στους καιρούς μας Πανεπιστημιακό και όχι μόνο Ακαδημαϊκό).
Σε αυτή την κοινωνία της υποκρισίας, στη χώρα που ποτέ δυστυχώς ο Λαός δεν επέβαλε τα δικαιώματά του, φοβάμαι ότι θα ζούμε άθλιες στιγμές ξανά και ξανά. Και όμως το πρόβλημα μπορεί να εξαφανιστεί , απλά με το να εξαφανιστούν όλοι εκείνοι που ζητούν στις τηλεοράσεις την εξαφάνισή του!
Η βία έχει πρόσωπο και έχει αίτια. Άδειες ψυχές, άδειες ζωές, συσσώρευση αντιφάσεων σε μια κοινωνία που γίνεται όλο και λιγότερο ικανή να δώσει αξίες, ελπίδες, οράματα, κοινωνία που παράγει αβεβαιότητα, ανεργία, διαφθορά, αναλγησία, υποκρισία και αναξιοπιστία των ποικιλώνυμων ηγεσιών της.

 Νίκου Μαρκάτου, Ομότ. Καθηγητή ΕΜΠ , τ. Πρύτανη
Nicolas Markatos
ΕΠΟΜΕΝΟ
« Prev Post
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ
Next Post »

Δημοσίευση Σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις 7 ημερών