Στην Κατοχή, η Αριστερά απέκτησε τίτλους και περγαμηνές όσο καμία άλλη πολιτική δύναμη.
Στον Εμφύλιο που επακολούθησε ηττήθηκε. Στο μετεμφυλιακό κράτος υπέστη διώξεις, φυλακίσεις αυθαίρετες, εξορίες σε βραχονήσια, βασανισμούς και στέρηση στοιχειωδών ανθρωπίνων
δικαιωμάτων. Απ’ τη Μεταπολίτευση και μετά, η Αριστερά απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα και ελευθερίες, όπως και οι λοιποί Έλληνες. Απ’ το 1981 και μετά, η Αριστερά έχει πρόσβαση όλους τους δημόσιους χώρους, χωρίς τις διακρίσεις που απέρρεαν από τους γνωστούς «φακέλους φρονημάτων».
Τι είχε κερδίσει με όλα αυτά; Τον σεβασμό των άλλων πολιτικών δυνάμεων, με εξαίρεση των δυνάμεων της ακροδεξιάς. Τι έχει συμβεί, όμως, τα τελευταία χρόνια; Μια ανατροπή στο πολιτικό ήθος και στην πολιτική συμπεριφορά ενός μεγάλου κομματιού της Ανανεωτικής Αριστεράς. Ένα μίγμα νέων ανθρώπων, που πιστέψανε ή επιλέξανε την Ανανεωτική Αριστερά, μόνιμα ή ευκαιριακά και κάποιων παλιών Αριστερών, που δεν άντεχαν ιδεολογικά ή προσωπικά την κηδεμονία της Κομμουνιστικής Αριστεράς.
Οι περισσότεροι από τους τελευταίους ταξίδεψαν και ταξιδεύουν στον χώρο της ιδιωτικής οικονομίας, αποδεχόμενοι όλους τους κανόνες του καπιταλισμού, ηθικούς και ανήθικους. Όλους αυτούς τους ξέρουμε. Όλοι τους έχουν προβλήματα με τα «πόθεν έσχες» τους. Όλοι ξέρουμε και τις διαδικασίες συγκάλυψής τους. Και όσο για τους νέους της Ανανεωτικής Αριστεράς, ένα έχουμε να τους πούμε πριν φορέσουν την ενδυμασία του τιμητή και κατηγόρου. Δεν προλάβατε να δοκιμαστείτε. Μέχρι την ώρα που αναλάβατε εξουσία. Και όσο για το πέρασμά σας από την εξουσία, έχουμε να μάθουμε πολλά.
Όμως…
Αυτοί οι τελευταίο έχουν σπουδάσει σε κομματικά σχολεία και έχουν εκπαιδευτεί στους μηχανισμούς της προπαγάνδας. «Από ‘δω είμαστε εμείς. Οι ηθικοί και οι καθαροί. Όσοι μας ακολουθούν. Και από ‘κει και απέναντί μας είναι οι εχθροί μας. Οι παλιοί. Οι διεφθαρμένοι».
Αυτά σπουδάσανε οι παλιοί, οι τόσοι λίγοι που απέμειναν από το μεγάλο ρεύμα της ανανέωσης της Αριστεράς. Αυτά διδάσκουν στους πολύ νεότερους. Στους άπραγους. Στους νεοδογματικούς της Ανανεωτικής Αριστεράς. Φυσικά δεν τους ενημερώνουν για τέσσερα πράγματα. Πρώτον για την καταστολή της Άνοιξης της Πράγας. Δεύτερον, για τις στέπες των Γκούλαγκ και τους ψυχιατρικούς εγκλεισμούς. Τρίτον, για το πώς γκρεμίστηκε το Τείχος του Βερολίνου από τους ίδιους τους Βερολινέζους. Και τέταρτον, για το πώς συνετρίβη η Σοβιετική Ένωση. Με άνεση! Και χωρίς ούτε μια τουφεκιά!
Οι διχαστικές λογικές έχουν μεσοπρόθεσμα ξεπεραστεί. Να τους θυμίσουμε: Την αρχαία σκουριά του «βρώμικου ‘89».
Δημοσίευση Σχολίου