Η πρόσφατη ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών προκάλεσε οδυνηρή έκπληξη. Όπως και η αντίστοιχη απόφαση του Προέδρου της Βουλής. Από τη μια ο Νίκος Κοτζιάς αντέγραψε ολόκληρη τη διάταξη του άρθρου 146 του Ποινικού Κώδικα, που προβλέπει, κατά ανώτατο όριο, ποινή κάθειρξης 10 ετών για όποιον παραβιάζει τα μυστικά της Ελληνικής Πολιτείας. Και από την άλλη ενέταξε σ’
αυτή τη δρακόντεια διάταξη την κοινοβουλευτική δραστηριότητα των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, που έχει ως αφετηρία την ύποπτη, τουλάχιστον, συμπεριφορά του Υπουργού Άμυνας Πάνου Καμένου. Ο τελευταίος, με αφορμή την παράδοση στρατιωτικού υλικού στη Σαουδική Αραβία και την αναγκαία σύνταξη διακρατικής συμφωνίας μεταξύ των δύο κρατών (Government to Government), συναλλάχτηκε με έναν περίεργο μεσάζοντα, τον οποίον αγνοούσε θεσμικά το ξένο κράτος.
Η ανακοίνωση του Υπουργού Εξωτερικών δεν ήταν πλήρης. Δεν χρειαζόταν άλλωστε. Την ευθύνη εκτίμησης για την ανάγκη συμπλήρωσης του άρθρου 146 του Ποινικού Κώδικα με τα επόμενα δύο άρθρα του Ποινικού Κώδικα θα την αναλάμβαναν άλλοι θεσμικοί παράγοντες. Όπως η σημερινή «συμπαγής πλειοψηφία» της παρούσας Βουλής.
Γιατί και αυτό έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Το άρθρο 148 του Ποινικού Κώδικα προβλέπει την ποινή της κάθειρξης (δηλαδή 5-20 χρόνια) και σε καιρό πολέμου, την ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Μάλιστα μέχρι το 1993 προβλεπόταν και η ποινή του θανάτου! Από τότε, όμως, η τελευταία αυτή απάνθρωπη ποινή καταργήθηκε. Επί Ανδρέα Παπανδρέου! Και δεν ισχύει πια! Όλα αυτά για να είναι και ακριβής και πλήρης η ιστορική μας μνήμη.
Απλό το ερώτημα που θέτουμε. Γιατί να σωρευθούν και οι ανατριχιαστικά σκληρές ποινές του άρθρου 148 του Ποινικού Κώδικα; Το έχει προβλέψει πολύ καθαρά και αρκετά κατανοητά ο συγγραφέας του δεύτερου κεφαλαίου του ειδικού μέρους του Ποινικού Κώδικα. Αν ο δράστης παραβίασε τα μυστικά της χώρας μας «ώστε να μπορούν να εκθέσουν σε κίνδυνο το συμφέρον του Κράτους και ιδίως την ασφάλειά του ή κάποιου από τους συμμάχους του», τότε οι απειλούμενες ποινές δεν περιορίζονται στα 10 χρόνια, όπως μας πληροφόρησε ο αγαπητός σε εμένα Νίκος Κοτζιάς. Αλλά σε 20 χρόνια κάθειρξης! Και, άμα στραβοπατήσει η Ελλάδα μας σε αυτή την εύφλεκτη περιοχή, τότε ο πήχυς της έννομης απειλής σκαρφαλώνει στα ισόβια!
Προφανώς, ο Νίκος Κοτζιάς δεν είναι νομικός. Και, προφανώς, περιέπεσε σε λάθος. Κάποια στιγμή, κάποιοι πιο ψύχραιμοι, θα τον πληροφορήσουν ότι ο Άρειος Πάγος εδώ και εννιά χρόνια, από το 2008, έχει ερμηνεύσει αυθεντικά αυτές τις διατάξεις. «Αν το περιστατικό είναι ήδη γνωστό στις ξένες κυβερνήσεις, έναντι των οποίων σκοπείται η τήρησή του ως ‘απορρήτου’, δεν πρόκειται για μυστικό. Και, επομένως, ‘δεν είναι μυστικό’ κάθε έγγραφο, είδηση, κλπ που χαρακτηρίζεται ως ‘εμπιστευτικό’, εάν παράλληλα δεν συντρέχουν οι προαναφερθείσες προϋποθέσεις ... Ούτε αρκεί μόνη η αναγραφή στο έγγραφο της ένδειξης ‘απόρρητο ή ειδικού χειρισμού’ για να χαρακτηριστεί αυτό ως απόρρητο.»
Το λάθος, όμως, δεν είναι μόνον νομικό. Είναι, κυρίως, πολιτικό, θεσμικό και ηθικό. Πολιτικό, διότι η κυβέρνηση δεν αρκείται στην ανάπτυξη μιας κάποιας άμυνας υπέρ του αναγκαίου πλην αφύσικου συνεταίρου της. Απειλεί, εκβιάζει και επιχειρεί να τρομοκρατήσει την Αντιπολίτευση και τον Τύπο.
Κάποιος πρέπει να τους το επισημάνει. Η πολιτικο-κομματική «άμυνα» έχει και τα όρια της. Διέψευσε μέχρι σήμερα ο Πάνος Καμένος και οι Αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων την έγγραφη καταγγελία ανώτατου αξιωματικού, που συμμετείχε σε σχετική υπηρεσιακή σύσκεψη, ότι κρατήθηκε, έστω και προσωρινά, με εμφανή παρουσία στρατονόμων, που έφεραν επιδεικτικά χειροπέδες, κατόπιν παραληρρηματικής εντολής του Υπουργού Άμυνας; Αυτή η βάναυση προσβολή της αξιοπρέπειας των Ενόπλων Δυνάμεων στο πρόσωπο του συγκεκριμένου ανώτατου αξιωματικού θα περάσει χωρίς συνέπειες; Και για τον ίδιο τον Υπουργό Άμυνας, αλλά και για τους παρόντες στη σύσκεψη Αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων;
Οι διατάξεις που επικαλέστηκε ο Νίκος Κοτζιάς ως Υπουργός Εξωτερικών χρησιμοποιούν δύο κρίσιμους όρους ως τίτλους και επικεφαλίδες των πιο πάνω άρθρων του Ποινικού Κώδικα. Την «κατασκοπεία» και την «προδοσία της χώρας». Ποιός αριστερός πολίτης δεν ενθυμείται ότι μετά την εντυπωσιακή άνοδο της ΕΔΑ στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μετά τις εκλογές τον Μάϊο του 1958 η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή υιοθέτησε πιο σκληρή στάση έναντι της αριστεράς. Αμέσως μετά τις εκλογές σημειώθηκαν εκρήξεις και εμπρησμοί σε γραφεία της ΕΔΑ σε επαρχιακές πόλεις. Και σε ένα μόλις εξάμηνο συνελήφθησαν και εκτοπίστηκαν 175 στελέχη της. Μεταξύ αυτών και ο Μανώλης Γλέζος διευθυντής τότε της «Αυγής». Με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης. Και με την επικουρία ειδικών διατάξεων και νόμων που και αυτούς κατήργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Η ίδια η προδικτατορική αριστερά υπέφερε από τις αντισυγκεντρώσεις δήθεν «αγανακτισμένων» πολιτών ως το μακρύ χέρι του τότε παρακράτους. Τα τελευταία χρόνια οι δημοκρατικοί πολίτες έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη δραστηριότητα διαφόρων ροπαλοφόρων και ταυτόχρονα κουκουλοφόρων, που αυτοχαρακτηρίζονται «αριστεροί», πλην όμως έχουν διασφαλίσει την ανοχή και ουσιαστικά την ασυλία των κυβερνώντων.
Προδοσία και Κατασκοπεία. Αντισυγκεντρώσεις και κουκουλοφόροι. Κρίσιμοι πια ιστορικοί όροι, που εμπεριέχουν την πιο επικίνδυνη απειλή για τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις ελευθερίες μας. Οι «Συριζαίοι» (χωρίς φυσικά το σφυχταγκάλιασμα των ΑΝ.ΕΛ.) έχουν ειλικρινά αποφασίσει την πιο επώδυνη ιδεολογική τους «κωλοτούμπα»; Πιο θανατηφόρα και από τις «κωλοτούμπες» με τους δανειστές.
Εβδομαδιαίο άρθρο για το
Πρώτο Θέμα, Κυριακή, 26.11.2017
Δημοσίευση Σχολίου