Όσοι είμαστε κάτοικοι, εδώ, Άμφισσα, μας ανησυχεί, εδώ και χρόνια, το ποια η τύχη της πόλης. Ποια η τύχη της από άποψη πληθυσμού, ευκαιριών βιώσιμης επαγγελματικής δραστηριότητας, ποιότητας ζωής.
Κεντρικά, το ανάλογο ερώτημα που η πραγματικότητα θέτει, με βάσει τα στοιχεία α. των δημογραφικών εξελίξεων στη χώρα και β. της υπέρ συγκέντρωσης του πληθυσμού σε αστικά κέντρα και δη στο Λεκανοπέδιο Αττικής, αφορά το ποια η τύχη της ελληνικής επαρχίας και δη των μικρών επαρχιακών πόλεων.
Η Άμφισσα και κάθε μικρή επαρχιακή πόλη, ζει στον καμβά όπου συνθήκες κεντρικών πολιτικών ορίζουν τις τύχες τους. Η οικονομική κρίση και ακρίβεια, το κόστος της ενέργειας, είναι ισχυρά προβλήματα, οριζόντια, στα νοικοκυριά και στις μικρές επιχειρήσεις. Που όμως λόγω μικρού αριθμού πελατών στην επαρχία σε σχέση με τα αστικά κέντρα, επηρεάζονται πολλαπλασιαστικά από την κρίση.
Η περιοχή μας, η Στερεά και συνολικά η Χώρα, δέχονται τις συνέπειες της απουσίας μιας ισχυρής αναπτυξιακής πολιτικής.
Έωλες καταστάσεις και μετέωρα βήματα παντού.
Όσο η περιφερειακή και η εθνική αναπτυξιακή στρατηγική δεν ασχολούνται με το μέγα ζήτημα της ερήμωσης της υπαίθρου, της επαρχίας, τι μπορούμε να περιμένουμε, εμείς στις μικρές πόλεις;
- Λείπουν τα κίνητρα για μικρές επιχειρήσεις, ακόμη και με ενδοπεριφερειακή έντονη ανισότητα σε χαρακτηριστικά και συνθήκες, που θα τις βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν πολλαπλάσια κόστη στην ενέργεια και την μείωση της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού,
- Λείπει ο σχεδιασμός που θέλει η Χώρα για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη σταθερών βημάτων στην πρωτογενή αγροτική παραγωγή, καλλιέργειες, νερά, επιστημονική βοήθεια, έγκαιρη και ορθή πληρωμή αποζημιώσεων,
- Δεν υπάρχει, ειδικά στη Στερεά, η αντίληψη προστασίας και παρεμβάσεων υπερ αυτής για ορεινές περιοχές και παράκτιες ζώνες, παρεμβάσεις που στοχεύουν στο ισχυρό περιβαλλοντικό, αρχιτεκτονικό και πολιτισμικό αποτύπωμα των περιοχών.
Οι μικρές πόλεις, οι επαρχιακές πόλεις εξαρτώνται από το διαθέσιμο εισόδημα των κοντινών τους περιοχών, εξαρτώνται από τις δυνατότητες νέων ανθρώπων και οικογενειών να ζήσουν σε αυτές.
Η Χώρα, μετά το σχέδιο Μάρσαλ, δεκαετίες πριν, πήρε τόσα χρήματα, λόγω πολιτικών Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ανάκαμψη των χωρών μελών από την πανδημία.
Με τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης δεν έγιναν επενδύσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, ούτε στο Δημόσιο Σχολείο και Εκπαίδευση. Αυτή ήταν και είναι η μεγαλύτερη ήττα για τη Χώρα. Δεν έγινε όμως και κανένας σχεδιασμός που να έχει στόχευση 1ον στο Δημογραφικό και 2ον στη σχέση μεγάλων αστικών κέντρων και επαρχίας. Με ποιες πολιτικές δηλαδή θα έπρεπε να ανατραπεί η τάση που βλέπουμε στις στατιστικές της ΕΛΣΤΑΤ, της μείωσης των πληθυσμών στις περισσότερες περιφέρειες της Χώρας και η Στερεά και η Φωκίδα είναι από τις περιοχές που φθίνουν.
- Η κυβέρνηση της ΝΔ επέλεξε τη Στερεά ως ενεργειακή μπαταρία της Χώρας. Σιωπά η Περιφερειακή Αρχή. Γιατί ούτε καν θέματα προστασίας συγκεκριμένων περιοχών τίθενται εμφατικά από πλευράς της, ούτε καν η Αυτοδιοίκηση στη Στερεά ΔΕΝ διεκδικεί κάτι πολύ περισσότερο από το ελάχιστο 3% των ανταποδοτικών.
- Η κυβέρνηση με τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης θα μπορούσε να ενισχύσει όλα τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και δη τα Περιφερειακά, ως μοχλό, κοινωνικής και αναπτυξιακής πολιτικής. Δεν το κάνει.
- Επίσης με τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης και του Πράσινου Ταμείου θα μπορούσε, ακόμη και με συμμετοχή ιδιωτών, να κινήσει πρόγραμμα για την προστασία του αρχιτεκτονικού αποθέματος κάθε περιοχής. Για παράδειγμα ολικό σχεδιασμό εικοσαετίας για την σωτηρία της Χάρμαινας, νεοκλασικών , μνημείων στην Άμφισσα και στη Φωκίδα γενικά. Δηλαδή, να καταστήσει περιοχές που σε λίγα χρόνια, άνευ παρεμβάσεων, θα χάσουν το στίγμα τους, εκ νέου τουριστικά, ακαδημαϊκά, πολιτισμικά ελκυστικές. Αλλά.. εδώ που ζούμε η Αυτοδιοίκηση, Δήμος και Περιφέρεια, νομίζουν ότι είναι εταιρείες που οργανώνουν μόνο εκδηλώσεις και πανηγύρια, χωρίς καμμιά ματιά στο αύριο.
- Δεν υπάρχει ουδείς σχεδιασμός, ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από την Περιφέρεια για μέτρα και πολιτικές που θα βοηθήσουν νέους επιστήμονες να επιστρέψουν στην επαρχία, όπως κίνητρα για απόκτηση επαγγελματικής έδρας και εξοπλισμού, απόκτηση κατοικίας, δυνατότητες μετακίνησης μεταξύ υπηρεσιών δημοσίου.
Τώρα εμάς μας απασχολεί η πόλη μας, ο νομός μας. Αλλά…
- Ισπανία, Τυνησία, Κρήτη, ανακοίνωσαν ότι θα εκπονήσουν και υλοποιήσουν στρατηγικές για τους Ελαιώνες τους. Εμείς εδώ, με χρονοκαθυστέρηση δεκαετίας, ακούμε τον Βουλευτή και Υπουργό να μιλά για τη σχέση ΕΥΔΑΠ με το Αρδευτικό, όταν τα αποθέματα του ταμιευτήρα μειώνονται δραματικά, χωρίς, επί χρόνια, ουδεμία μέριμνα για μικρές λιμνοδεξαμενές και χρήση του βρόχινου νερού.
- Ο μικρός Δήμος Αγράφων, δίνει οικονομικά κίνητρα για την γέννηση παιδιών σε δημότες του, ενώ παράλληλα συνεργάσθηκε με την Αρχιτεκτονική Σχολή για την σωτηρία και αναπαλαίωση της Βίνιανης στην Ευρυτανία. Εδώ, δεν υπάρχει πλαίσιο σχεδιασμού, διεκδίκησης πόρων αλλά και δεσμεύσεων για την προστασία της Δημοτικής Ενότητας Καλλιέων και της πόλης της Άμφισσας.
- Δήμοι περιφερειακά έκαναν κινήσεις για ζητήματα που αφορούν τους Ρομά. Εδώ μια ισορροπία για άγρα ψήφων δεν επιτρέπει τίποτε. Ούτε καν ένα ΚΔΑΠ για τα παιδιά των καταυλισμών.
- Υπήρξαν Δήμοι που ζήτησαν ορεινές περιοχές τους να προστατευθούν , έστω προσωρινά, με το καθεστώς των «απάτητων Βουνών». Εδώ τίποτε και κανείς. Ποιος νομίζουμε ότι θα χάσει αν στο σύμπλεγμα Βαρδούσια, Οίτη, Γκιώνα, Παρνασσός δεν μείνει τίποτε όρθιο;
- Στη πόλη του Παπαλουκά, του Δελμούζου, δεν έχουμε συστηματικές συνεχείς εκδηλώσεις και συνέδρια. Δεν μπορούμε να φέρουμε κόσμο στη πόλη με αφορμή την ιστορική και πολιτισμική παρακαταθήκη της. Το αυτό ισχύει για παράδειγμα για το Χρισσό που η συλλογή Δαραδήμου από μόνη της θα μπορούσε να είναι τόπος και χώρος συνεχών επισκέψεων και εκδηλώσεων.
Δεν είναι ευοίωνο το μέλλον των μικρών πόλεων, πρώτα από όλα αν δεν ανασχεθεί η τάση φυγής νέων ανθρώπων από αυτές. Και δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις που θα αποδώσουν σε λίγους μήνες. Υπάρχει όλως η επιλογή είτε να ασχοληθούμε και να προσπαθήσουμε ουσιαστικά να σώσουμε οικονομικά και πολιτισμικά τους τόπους μας ή να συνεχίσουμε να μην κάνουμε, ως αυτοδιοικηση, περιφέρεια, κυβέρνηση, τίποτε που να αφήνει πίσω σχεδιασμό και βάσεις.
Δημοσίευση Σχολίου