Η κριτική εναντίον του περιλαμβάνει όρους, όπως ακροδεξιός, επικίνδυνος, πράκτορας. Δαιμονοποιείται, επειδή τόλμησε να πάρει συνέντευξη από έναν από τα σημαντικότερα ιστορικά πρόσωπα της εποχής μας, που συγκαθορίζει το παγκόσμιο γίγνεσθαι. [Οι προθέσεις του Πούτιν ήταν απολύτως επείγον να ξεκαθαριστούν, ενόσω οι ηγέτες των ευρωπαϊκών λαών προετοιμάζουν επικοινωνιακά τους λαούς τους και συγχρόνως τις στρατιωτικές μηχανές των κρατών μας, «για μεγάλο πόλεμο με την Ρωσία» (αρχηγός βρετανικού στρατού Σάντερς, ΝΑΤΟ ναύαρχος Μπάουερ, Γερμανός υπαμ Πιστόριους, Πολωνός υπαμ Κάμιζ κα)].
Η δε Χίλαρυ Κλίντον, χαρακτήρισε τον Κάρλσον «χρήσιμο ηλίθιο». Η κα Κλίντον υπήρξε σύζυγος του πλανητάρχη Μπιλ Κλίντον, αλλά και υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Ομπάμα. Αναμφισβήτητα μία σημαντική πολιτική προσωπικότητα για την Δύση, που συγκαθόρισε την ζωή του πλανήτη τα τελευταία 20 χρόνια.
Την θυμόμαστε να πανηγυρίζει πάνω από το αποκεφαλισμένο πτώμα του του Καντάφι, αλλά και να εμπλέκεται στο σκάνδαλο Έπσταϊν. Και το κυριότερο. Την θυμόμαστε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις των WIKILEAKS.
Οπότε, έρχομαι στον άνθρωπο που έκανε την δημοσιογραφία πράξη. Ο Αυστραλός Julian Assange, εξαιτίας της εξαιρετικά επιτυχημένης και πολυβραβευμένης δημοσιογραφικής του εργασίας, κυνηγήθηκε ανηλεώς από την Δύση, σε σημείο βασανισμού του, εν γνώσει και με την ανοχή ακόμα και των δικαστικών αρχών, σε μία πρωτοφανή παραβίαση κάθε έννοιας κράτους δικαίου. Εξαιτίας της συμπεριφοράς που επέδειξαν εναντίον του οι κρατικές, διωκτικές και δικαστικές αρχές της Δύσης (Μ Βρεττανίας, Σουηδίας, ΗΠΑ κλπ), αποκαλύφθηκε ότι δεν υφίσταται η έννοια της ελευθερίας του λόγου και του τύπου, ότι η αληθινή δημοσιογραφία είναι μία ψευδεπίγραφη έννοια, κι ότι το πολίτευμα της Δύσης για το οποίο επαιρόμαστε, δεν είναι στ’αλήθεια δημοκρατικό.
Με αφορμή τον Τάκερ Κάρλσον και τους επαπειλούμενους εναντίον του κινδύνους, ας διερευνήσουμε αν και γιατί διώκεται η δημοσιογραφία στην «δημοκρατική» Δύση.
Δημοσιογραφία κατ’αρχάς, δεν είναι ο σχολιασμός των γεγονότων, αλλά η ανακάλυψη και η αποκάλυψη σκέτων, των πραγματικών γεγονότων.
Δεν είναι δημοσιογραφία, ο μηρυκασμός δηλώσεων κυβερνητικών εκπροσώπων, και δήθεν ειδικών πηγών, που ειδικεύονται στην προπαγάνδα, την παραπληροφόρηση και αποσκοπούν στην δημιουργία μίας συναίνεσης και ανοχής, σε άνομα και καταστρεπτικά για την ανθρωπότητα, σχέδια.
Δεν είναι επίσης δημοσιογραφία, η εσκεμμένη χρήση γλώσσας και διατύπωσης, που συγχέει την είδηση με το σχόλιο.
Δεν είναι δημοσιογραφία, η εκκωφαντική σιωπή για τα πλέον σημαντικά και επείγοντα (φυλάκιση Ασάνζ, Απαρτχάϊντ Παλαιστίνης, επιθετικοί πόλεμοι με αποδεδειγμένα ψευδείς αφορμές), ούτε είναι δημοσιογραφία το αέναο αναμάσημα, έως βαρυστομαχιάς, κάθε ασήμαντης και τετριμμένης είδησης.
Ο Julian Assange, μας ξύπνησε από βαθύ λήθαργο.
Στα καθ’ημάς, θυμάστε την ομογενοποιημένη κατεύθυνση των δημοσιογράφων υπέρ των μνημονίων, υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων του συνόλου της δημόσιας, υπέρ της αρπαγής της ιδιωτικής μικρής περιουσίας πτωχευμένων πολιτών, υπέρ της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας.
Παρατηρείστε τώρα, το αρραγές μέτωπο της δήθεν δημοσιογραφίας, υπέρ της ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης, αλλά και υπέρ της αλλαγής περιεχομένου των εννοιών της οικογένειας και του γάμου.
Το εντυπωσιακό σε όλα αυτά είναι ότι αναζητούνται αληθινοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι επιτρέπουν στην είδηση να αναδειχθεί και όλες οι απόψεις να ακουστούν με σεβασμό, και δεν ανευρίσκονται.
Θα έχετε αντιληφθεί δε, ότι όταν κάποιος εκφράσει άποψη που δεν θεωρείται πολιτικά ορθή, (έχοντας κατά λάθος παρεισφρύσει στον ασφυκτικά ελεγμένο τηλεοπτικό ή ερτζιανό αέρα), οι «δημοσιογράφοι» αρχίζουν να μιλάνε και να φωνασκούν πάνω στον ομιλητή, για να μην ακουστεί η διαφορετική άποψη, μην τυχόν και σπάσει το αρραγές μέτωπο εικονικής πραγματικότητας που ζούμε.
Ενώ μετά ο εκφράζων άλλη άποψη, καθίσταται, γραφικός, περιθωριακός, ακοδεξιός, τρελός.
Ο απόηχος της συνέντευξης Πούτιν στον Τάκερ Κάρλσον, αποτελεί ένα παράπλευρο σημαντικό πλήγμα για την ελευθερία του τύπου, και για ό,τι έχει απομείνει από το δημοκρατικό πολίτευμα.
(Εκτός της αναμφισβήτητης σπουδαιότητάς της, εξαιτίας όσων κατέθεσε ο πρόεδρος της πυρηνικής υπερδύναμης Ρωσίας, κατά την διάρκεια ενός επικίνδυνου πολέμου που μαίνεται στην Ευρώπη, με την άλλη πυρηνική υπερδύναμη τις ΗΠΑ και τους proxy ευρωπαίους συμμάχους της).
Διότι δημοκρατία, είναι η απόφαση των πολλών, και η διαμόρφωσή της απαιτεί την αμερόληπτη και πανταχόθεν πληροφόρηση.
Δυστυχώς, η πνευματική διανόηση της Δύσης, φαίνεται πως έχει επίσης διηθηθεί από τις ίδιες δυνάμεις που επιβάλλουν την φυλάκιση του αληθινού δημοσιογράφου Assange.
Οι αόρατες αυτές δυνάμεις που κινούν τα νήματα, δεν επιτρέπουν στον καθαρό αέρα ενός αληθινά ελεύθερου διαλόγου και μιας λεκτικής αντιπαράθεσης με ανταλλαγή επιχειρημάτων πάνω σε όλες τις ιδέες και απόψεις, να καθαρίσει την πνιγηρή ατμόσφαιρα, που συνθλίβει αυτή καθαυτή την ελευθερία και την δημοκρατία, στα δυτικά κράτη.
Είναι προφανής ο λόγος για τον οποίον η δημοσιογραφία είναι διωκόμενη: η ελευθερία του λόγου, θα αποκαθήλωνε την εξουσία όσων μας έχουν καταδικάσει στην ηθική, πνευματική και υλική παρακμή που ζούμε, και θα επέτρεπε την ανάδειξη αληθινών ηγεσιών.
Δημοσίευση Σχολίου