Από την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Κιότο το 1997, αμέτρητα προγνωστικά μοντέλα επιχείρησαν να λύσουν πολύπλοκες εξισώσεις για να διαισθανθούν τις κλιματικές συνθήκες που θα κυριαρχούσαν στον πλανήτη μας τις επόμενες δεκαετίες.
Ορατή
Και ενώ ο τρόπος ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας οδηγούσε νομοτελειακά σε μεγαλύτερη καύση ορυκτών καυσίμων και συνεκδοχικά σε μεγαλύτερο όγκο εκπεμπόμενων θερμοκηπικών αερίων, η αλλαγή του κλίματος ήταν κάτι περισσότερο από ορατή, και λιγότερο κατανοητές οι συνέπειές της. 
Διαβάστε επίσης: Φωτιά στη Δαδιά: Οκτώ μέρες μάχης με τις φλόγες – Ξεκίνησαν οι ρίψεις νερού
Κι
έτσι, ενώ όλα τα προγνωστικά μοντέλα, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα,
διέβλεπαν ότι η διαταραχή στον κύκλο του άνθρακα, θα οδηγούσε σε
θερμότερες εποχές, με περισσότερες μέρες καύσωνα, λιγότερες βροχές,
περισσότερα ακραία φαινόμενα, ερημοποίηση εδαφών και τήξη των πάγων που
θα επέφερε άνοδο της στάθμης των ωκεανών και καταποντισμό αμέτρητων
παράκτιων πόλεων, η Γη επεφύλασσε στους φιλοξενούμενούς της, κάτι
χειρότερο. 
Ο
προβλεπόμενος από τα μοντέλο «αφανισμός», της ανθρωπόκαινου περιόδου,
θα συντελείτο τελικά με δραματικότερο τρόπο. Δεν θα χρειαζόταν όξινη
βροχή να καταστρέψει τα δάση, αλλά κάτι πιο ολέθριο, όπως το ξέσπασμα
πυρκαγιών, κάθε καλοκαίρι περισσότερες, πιο καταστρεπτικές, στην Ελλάδα,
στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, σχεδόν παντού. 
Υποθερμία
Η
Γη, που για πολύπλοκους λόγους όταν αρρώσταινε εμφάνιζε «υποθερμία»,
ψυχόταν δηλαδή αντί να θερμαίνεται, αρχίζει να αναφλέγεται. Η συζήτηση
και ο σκεπτικισμός για το κατά πόσο τα θερμοκηπικά αέρια επιταχύνουν την
αλλαγή του κλίματος, προσπεράστηκε, καθώς όλα δείχνουν ότι οι ακραίες
θερμοκρασίες δεν είναι παροδικές αλλά μία μορφή αυτοάνοσου που
εκδηλώνεται χρόνο με το χρόνο με ιδιαίτερη σφοδρότητα. 
Σε τρεις μήνες στην Ελλάδα, εκδηλώνονται από δεκάδες έως εκατοντάδες δασικές πυρκαγιές, την περυσινή περίοδο ήταν κάτι περισσότερες από 100 οι οποίες αποτέφρωσαν περί τα 1,3 εκατ. στρέμματα.
Θυσία
Κάθε πυρκαγιά στην Ελλάδα, δασική πυρκαγιά, αποτέφρωνε κατά μέσο όρο 1.500 στρέμματα, εκτός από τα δραματικά συμβάντα εθνικής κλίμακας, όπως η τραγωδία της Εύβοιας.
Τα προηγούμενα χρόνια, από το 2008 μέχρι το 2020, κάθε δασική πυρκαγιά, κατέκαιγε περί τα 500 στρέμματα δάσους. 
Καίγονται παρθένα δάση στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Ανήμπορα να αντισταθούν στη σφοδρότητα της κλιματικής μεταβολής, θυσιάζουν εκατομμύρια δέντρα και είδη πανίδας, αλληλοεξαρτώμενα μεταξύ τους, οικοσυστήματα αλληλένδετα μεταξύ τους, ρυθμιστές όχι μόνο του αέρα που αναπνέουμε και του εδάφους που πατάμε και θεμελιώνουμε την ύπαρξη και την εξέλιξή μας.
Πιθανότητες
Γίνονται στάχτη με ελάχιστες
πιθανότητες ανασύστασης, ζωτικά όργανα της Γης, που έκαναν εκατομμύρια
χρόνια να σχηματιστούν μέσα από πολύπλοκες γεωλογικές διαδικασίες που
εγκολπώθηκαν και τροφοδότησαν την εμφάνιση της ζωής. 
Καίγονται δάση για πολλοστή φορά αυτό το καλοκαίρι, τεράστιες δασικές εκτάσεις στη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, καίγονται δάση στη Γερμανία και στα Βαλκάνια και αφανίζονται είδη ζωής σε ανυπολόγιστη έκταση.
Κύκλοι
Εκατοντάδες
χιλιάδες άνθρωποι μένουν ανέστιοι, τεράστιες περιοχές ερημώνονται,
νεκροταφεία δέντρων μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, τίποτα πράσινο δεν
φωτοσυνθέτει, ο κύκλος του νερού δεν ολοκληρώνεται, εκείνος του άνθρακα
διαταράσσεται, της ζωής κλυδωνίζεται και οι καπνοί φτάνουν έξω από τα
όρια της ατμόσφαιρας. 
Είναι πρωτόγνωρη η σφοδρότητα της ζέστης που σαρώνει την Ευρώπη, είναι πρωτόγνωρο το μένος των πυρκαγιών. Μοιάζει σαν η Γη να μην μπορεί να αναπνεύσει.
Δεκάδες επιστήμονες έχουν εκτιμήσει ότι σε λιγότερο
από μία δεκαετία η καταστροφή θα είναι τέτοια που δεν θα μπορεί τίποτα
να αναταχθεί. Σε 20 μέρες στην Ελλάδα συντελέστηκε ένας απίστευτος
εφιάλτης. 
Οχι μόνο για τα εκατοντάδες σπίτια που χάθηκαν στην Ηλεία, στην Πεντέλη, στην Αττική, στη Λέσβο. Οχι μόνο για τους ανθρώπους που άγονται και φέρονται από μηχανισμούς που δεν μπορούν πια να τους προστατέψουν.
Πλέον
Συντελέστηκε
ένας εφιάλτης που σηματοδοτεί την είσοδο σε μία άλλη εποχή, δραματικά
πιο διαφορετική απ’ όσο μπορούσαμε να προβλέψουμε, να προλάβουμε να
αφομοιώσουμε ή να αναχαιτίσουμε. 
Ο θάνατος και της Δαδιάς, σηματοδοτεί ότι η χώρα μας σε μία πενταετία θα έχει μόνο θάλασσα. Από εκεί ξεκίνησε η ζωή, έτσι εικάζουν οι περισσότεροι. Ομως ό,τι περπάτησε μετά στην ξηρά και εξελίχθηκε είδε φύλλα να φωλιάσει. Εδώ, δεν μένει ούτε φύλλο συκής.
Θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει κάτι; Πολλά.
Δημοσίευση Σχολίου