Κουράστηκα να βλέπω σχέσεις εφήμερες, παράξενες, μπερδεμένες και ασυμβίβαστες. Σχέσεις που δεν έχουν τίποτα να πουν αλλά τσατάρουνε με τις ώρες, μέχρι να περάσει ο χρόνος και ύστερα γίνονται καπνός.
Κουράστηκα να βλέπω ανθρώπους πληγωμένους, ανασφαλείς στον έρωτα και την αγάπη, κλεισμένους σε ηλεκτρονικά κουτιά που περιμένουν από κάπου να πιαστούν. Ανθρώπους μίσους που ψάχνουν τάχα μου το άλλο τους μισό, χωρίς να ξέρουν ότι είναι ήδη ολόκληροι.
Βαρέθηκα να βλέπω φάτσες σκυθρωπές, μουντές, ανέκφραστες από φόβο μη κριθούν και λερώσουν το προφίλ τους. Ανθρώπους που έχουν τόσα πολλά να πουν αλλά πνίγονται στη σιωπή τους γιατί πριν τη σιωπή υπήρξε θύελλα που σάρωσε τα πάντα.
Το θέμα στις μέρες μας είναι να βρεις αυτό που θέλεις. Να διεκδικήσεις αυτό που ψάχνεις, τώρα, γιατί το αύριο, αργεί πολύ.
Να προσπαθήσεις να βρεις τον άνθρωπο σου, μέσα από χιλιάδες. Να μπορέσεις να βρεις την ησυχία μέσα από τόσες φασαρίες που γίνονται καθημερινά.
Να αναδύσεις την εμπιστοσύνη του εαυτού σου και ύστερα να την περάσεις στους άλλους. Να έχεις τη σιγουριά του χαρακτήρα σου, οποίος και αν είναι αυτός. Να πολεμάς , να τολμάς, να αφουγκράζεσαι πρώτα και ύστερα να μιλάς.
Να κυνηγάς αυτό που αγαπάς και να γίνεσαι γέφυρα να περάσεις στην απέναντι όχθη. Να κανείς το πόνο σου γέλιο και ύστερα να σηκώνεις το κεφάλι ψηλά και να προχωράς!
Να ονειρεύεσαι και να χαμογελάς στο σήμερα, κλείνοντας το μάτι πονηρά στο αύριο, έχοντας πάντα μια μικρή επιφύλαξη για όταν με το καλό ξημερώσει.
Να συγχωρείς κάνοντας λάθη και να εισπράττεις αγάπη τη διπλάσια που έχεις δώσει.
Μη περιμένεις τη ζωή να σου δείξει το δρόμο. Αυτή κοιμάται και εσύ δουλεύεις. Αυτή σιωπά και εσύ μιλάς. Αυτή καραδοκεί σε μιαν άκρη μη τυχόν και τη ξεχάσεις.
Με τους προσωρινούς «θορύβους» δε ξύπνησε κανείς, απλά ξεγέλασε για λίγο τη στιγμή, μέχρι να έρθει η επόμενη!
Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Δημοσίευση Σχολίου