Ο έρωτας είναι συναίσθημα που πραγματικά συνεπαίρνει την ψυχή του ανθρώπου. Ταυτόχρονα όμως δίνει στον καθένα μας τη δυνατότητα να ανακαλύψει πτυχές του εαυτού του που ίσως μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζε καν ότι υπάρχουν.
Αν μπορούσαμε με μία εικόνα να αναπαραστήσουμε τον έρωτα θα έμοιαζε με ένα ουράνιο τόξο με εντυπωσιακά χρώματα και σχήματα. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας αντιλαμβάνεται τον έρωτα με τον δικό του υποκειμενικό τρόπο ανάλογα με την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα του και τις εμπειρίες που έχει βιώσει. Πάντα λοιπόν υπάρχει το στοιχείο της υποκειμενικότητας.
Όλοι μας έχουμε την δυνατότητα να ερωτευτούμε και να αναγεννηθούμε μέσα από αυτό αλλά έχει σημασία πώς θα διαχειριστεί ο καθένας μας την διαπροσωπική επικοινωνία και την νέα κατάσταση που έρχεται στο προσκήνιο.
Η αυτοαποκάλυψη του έρωτα
Πολύ σημαντικός παράγοντας στις διαπροσωπικές σχέσεις αλλά και στην άνθιση του συναισθήματος του έρωτα είναι η αυτοαποκάλυψη. Στον έρωτα, λόγω της εγγύτητας και της οικειότητας που αναπτύσσεται μεταξύ των συντρόφων, έρχονται μοιραία στην επιφάνεια πεποιθήσεις, συμπεριφορές, κάποιες φορές καλά κρυμμένες στο εσωτερικό των ανθρώπων.
Οι σύντροφοι, συνήθως στην αρχή μιας γνωριμίας, προσπαθούν να παρουσιάσουν τον καλύτερο εαυτό τους, ίσως και να δώσουν μία αψεγάδιαστη εικόνα.
Επιδιώκουν δηλαδή να παρουσιάσουν ένα ιδεατό χαρακτήρα, ίσως και να συμπεριφερθούν προσαρμοστικά στις αντιλήψεις και στις επιθυμίες του πιθανού μελλοντικού συντρόφου τους, προκειμένου να τον πλησιάσουν περισσότερο ή να κερδίσουν την εύνοια και την εμπιστοσύνη του.
Στην πορεία όμως βλέπουμε, κατά τη διάρκεια της γνωριμίας και μετέπειτα της συντροφική ζωής, ότι αναδύεται ο πραγματικός, ο αληθινός χαρακτήρας και των δύο συντρόφων. Αυτό σημαίνει ότι είναι απαραίτητο και οι δύο να αποκαλύπτουν τον αληθινό τους χαρακτήρα, να συμπεριφέρονται αυθεντικά με συναισθηματική ωριμότητα.
Έτσι, ο καθένας προσλαμβάνει μία καθαρή εικόνα για τον άλλον, γεγονός που διασφαλίζει και τους δύο και τους προστατεύει από το να δημιουργήσουν στο μυαλό τους υπερβολικές προσδοκίες γύρω από τη συντροφική ζωή.
Ακόμη, καλλιεργώντας υπερβολικές απαιτήσεις πλάθεται μία τέλεια εικόνα τόσο του μελλοντικού συντρόφου όσο και της κοινής ζωής που πρόκειται να μοιραστούν, πράγμα που παγιδεύει τη ροή της αγάπης.
Η αγάπη είναι σε ροή
Στην πραγματικότητα οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι ρέουσες, μεταβαλλόμενες. Με την καθημερινότητα, συνέχεια ανακαλύπτονται νέα στοιχεία στο χαρακτήρα του ενός για τον άλλον. Είναι εποικοδομητικό και λειτουργικό αυτά τα νέα στοιχεία να θεωρηθούν από τους συντρόφους ότι μπορούν να αποτελέσουν πηγή εμπλουτισμού στη σχέσης και να αφομοιωθούν με έναν υγιή και λειτουργικό τρόπο.
Το ζήτημα της αποδοχής στη σχέση
Σκοπός δεν είναι να αλλάξει ο ένας τον άλλον και να τον μετατρέψει σε αυτό που είναι ιδανικό για εκείνον. Καλό είναι και οι δύο να είναι ειλικρινείς πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό τους, να γνωρίζουν ποιοι είναι και να αισθάνονται ότι στη σχέση είναι αυθεντικοί και ολόκληροι, παρόντες ουσιαστικά, να μην προσποιούνται κάτι το οποίο δεν είναι, ούτε να προσπαθούν να κερδίζουν την ευγένεια και την αποδοχή του άλλου.
Ένας άλλος παράγοντας που φθείρει τη συντροφική ζωή είναι η πιεστική, συνεχής επιδίωξη να λαμβάνουν την αποδοχή του άλλου, χωρίς όμως να έχουν αγαπήσει και αποδεχτεί οι ίδιοι τον εαυτό τους. Η συμπεριφορά αυτή κουράζει την /τον σύντροφό τους και υποδηλώνει ότι υπάρχουν μέσα τους εσωτερικά κενά, τα οποία ίσως οι ίδιοι δεν έχουν φροντίσει να τα καλύψουν.
Ο σύντροφος δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ρόλο του πατέρα ή της μητέρας, δηλαδή του γονεϊκού προσώπου. Ο έρωτας ζει σε δύο πρόσωπα που είναι συναισθηματικά ώριμα και αυτόνομα και επιλέγουν να αγαπιούνται και να μοιράζονται μια όμορφη πορεία ζωής.
Επιλέγοντας τον κατάλληλο σύντροφο
Καλό είναι να φροντίζουμε να επιλέξουμε έναν συνοδοιπόρο, έναν άνθρωπο δηλαδή με τον οποίο θα επικοινωνούμε με σεβασμό, ενσυναίσθηση και θα μοιραζόμαστε κοινές αξίες και όραμα ζωής.
Η επιθυμία δύο ψυχών να συμπορευτούν στη ζωή και να δημιουργήσουν τις κατάλληλες ευνοϊκές συνθήκες πυροδοτεί τον έρωτα και τους ωθεί να αγωνίζονται μαζί σε όλα και να ανθίζουν από κοινού σαν δύο πανέμορφα λουλούδια.
Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι αργά ή γρήγορα και στις οικογένειες βλέπουμε ότι μοιραία ο κάθε σύντροφος θα αποκαλυφθεί και θα δείξει όλες τις πτυχές του εαυτού του.
Καλό είναι ο ένας να αισθάνεται ότι στο πρόσωπο του ανθρώπου που αγαπά βρίσκει έναν ενεργητικό ακροατή, που είναι διαθέσιμος να τον ακούσει πραγματικά, να τον καταλάβει και αποδέχεται άνευ όρων το συναίσθημα που του εκφράζει.
Είναι πανανθρώπινη ανάγκη όλων μας να νιώθουμε ότι μπορούμε να ακουστούμε, ότι μπορούμε δηλαδή να εκφράσουμε αυτό που αισθανόμαστε και υπάρχουν άνθρωποι δίπλα μας που μας σέβονται, μας αποδέχονται και δεν μας κριτικάρουν σε ό,τι λέμε ή πράττουμε.
Το κλειδί που ανοίγει την καρδιά και των δύο συντρόφων και τους ενώνει με ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο είναι να ακούγονται τα συναισθήματα και οι ανάγκες και των δύο και να συνδέονται ψυχοσυναισθηματικά με αμοιβαία πίστη και αγάπη.
Ο έρωτας είναι λουλούδι παραδεισένιο όμως για να παραμείνει ανθισμένο και ευωδιαστό χρειάζεται πάντα την δροσιά του σεβασμού και πάνω απ’ όλα της αληθινής αγάπης.
*Η Ολυμπία Μαρία Ποντίκη είναι Νομικός, Σύμβουλος Γάμου και Οικογένειας, Life and Business Coaching, Msc Ποιμαντική Ψυχολογία
Της Ολυμπίας Μαρίας Ποντίκη*
https://www.fokidanews.gr/
Δημοσίευση Σχολίου