Είναι πεντακάθαρο το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αλλάξει την πολιτική ατζέντα. Θα προσπαθήσει να αυξήσει τον κατώτατο μισθό. Θα δώσει κάποιες αντιπαροχές. Και, μάλιστα, με τον αέρα του ενθουσιασμού των μεγάλων δυνάμεων της εποχής μας από την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών.
Όλα τα διεθνή Μέσα δίνουν ευρεία δημοσιότητα στις δηλώσεις όλων των πολιτικών ηγεσιών των μεγάλων δυνάμεων. Τα χαμόγελά τους δεν κρύβονται. Και ο απλός πολίτης ρωτάει: Τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον ενθουσιασμό; Ποια συμφέροντα έχουν ικανοποιηθεί; Ήταν άραγε το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων ως «Μακεδονίας» που δημιουργήθηκε, δήθεν, τον Δεκέμβριο του 1991; Και ήρθε ο Αλέξης και το έλυσε οριστικά και αμετάκλητα;
Προφανώς, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Το Σκοπιανό έχει βαθιές ρίζες
ακόμα και στον 19ο αιώνα. Δεν ήταν απόρροια της διάλυσης της
Γιουγκοσλαβίας. Απλούστατα, η σχετική κρίση οξύνθηκε τις τελευταίες
δεκαετίες εξαιτίας της γερμανικής επιλογής να διαλύσει τη Γιουγκοσλαβία
και να απομονώσει έτσι τη Σερβία.
Δε χρειάζεται να επαναλάβω τα επιχειρήματα ότι πρόκειται για μια κακή συμφωνία. Δεν αντιμετωπίζει τον αλυτρωτισμό στις ρίζες του. Θέλω να γράψω τις πρώτες σκέψεις μου από την επιθυμία της κυβέρνησης να αλλάξει ατζέντα.
Το πιο σημαντικό της όλης υπόθεσης για τα οικονομικά μέτρα: Η όλη συζήτηση πάσχει στη βάση της. Δεν έχουμε βγει, ουσιαστικά, από τα μνημόνια. Οι τροϊκανοί είναι πάντα εδώ. Και η κυβέρνηση διαπραγματεύεται, αν διαπραγματεύεται, με αυτούς πολύ απλά μέτρα οικονομικής πολιτικής.
Το κυριότερο; Η οικονομία μας δεν αναπτύσσεται. Αν τα στατιστικά στοιχεία είναι σωστά και αν οι προβλέψεις έχουν υποστεί τη σωστή ανάλυση, η παγκόσμια οικονομία αναπτύσσεται με ρυθμό κάπου ανάμεσα στο 3 με 4% σε ετήσια βάση. Στα Βαλκάνια, μάλιστα, η κάθε χώρα αναπτύσσεται με ρυθμούς πάνω από 5%. Κι εμείς προσπαθούμε να σκαρφαλώσουμε στο 2%. Όταν, μάλιστα, η οικονομία μας έχει καθοριστεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Και, φυσικά, κάποιο μπόνους θα πάρει η κυβέρνηση από την υπάκουη συμπεριφορά της στο Σκοπιανό. Θα επανέλθω με τα θέματα της οικονομίας.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Δευτέρα, 28.01.2019
Δε χρειάζεται να επαναλάβω τα επιχειρήματα ότι πρόκειται για μια κακή συμφωνία. Δεν αντιμετωπίζει τον αλυτρωτισμό στις ρίζες του. Θέλω να γράψω τις πρώτες σκέψεις μου από την επιθυμία της κυβέρνησης να αλλάξει ατζέντα.
Το πιο σημαντικό της όλης υπόθεσης για τα οικονομικά μέτρα: Η όλη συζήτηση πάσχει στη βάση της. Δεν έχουμε βγει, ουσιαστικά, από τα μνημόνια. Οι τροϊκανοί είναι πάντα εδώ. Και η κυβέρνηση διαπραγματεύεται, αν διαπραγματεύεται, με αυτούς πολύ απλά μέτρα οικονομικής πολιτικής.
Το κυριότερο; Η οικονομία μας δεν αναπτύσσεται. Αν τα στατιστικά στοιχεία είναι σωστά και αν οι προβλέψεις έχουν υποστεί τη σωστή ανάλυση, η παγκόσμια οικονομία αναπτύσσεται με ρυθμό κάπου ανάμεσα στο 3 με 4% σε ετήσια βάση. Στα Βαλκάνια, μάλιστα, η κάθε χώρα αναπτύσσεται με ρυθμούς πάνω από 5%. Κι εμείς προσπαθούμε να σκαρφαλώσουμε στο 2%. Όταν, μάλιστα, η οικονομία μας έχει καθοριστεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Και, φυσικά, κάποιο μπόνους θα πάρει η κυβέρνηση από την υπάκουη συμπεριφορά της στο Σκοπιανό. Θα επανέλθω με τα θέματα της οικονομίας.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Δευτέρα, 28.01.2019
Δημοσίευση Σχολίου