Κάθε μέρα που περνάει, επιβεβαιώνεται η διαπίστωσή μου ότι έχουμε
εισέλθει σε μια μακρά προεκλογική περίοδο. Που, βεβαίως, μπορεί να
τερματιστεί απότομα και αιφνιδιαστικά, όταν αυτό το αποφασίσει ο Αλέξης.
Για δικούς του, φυσικά, λόγους. Δηλαδή, οπόταν αυτό τον συμφέρει. Και
όχι όταν αυτό επιτρέπεται από το εθνικό συμφέρον.
Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου είναι η εντατικοποίηση του ψεύδους και της λασπολογίας. Χονδροειδή ψεύδη, ως προς το, δήθεν, κοινωνικό μέρισμα: αποκλείεται να μπορέσουν να μοιραστούν τα 740 εκατομμύρια ευρώ ανάμεσα σε 1,4 εκατομμύρια συμπολίτες μας και να ‘ναι αυτό το μέρισμα – αντίδωρο πάνω από 300, κατά μέσο όρο, ευρώ.
Η λάσπη, όμως, δεν έχει προηγούμενο στην έκταση και στη χυδαιότητά της. Στοχοποιούνται οι γυναίκες. Καθημερινά η σύζυγος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και, περιστασιακά, η Φώφη Γεννημάτα. Το ερώτημα είναι: Γιατί; Η απάντηση είναι εύκολη. Η «γυναίκα του Καίσαρος» είναι εύκολος στόχος. Και η γυναίκα αρχηγός είναι ευάλωτης στα νοσηρά μυαλά ορισμένων. Μια «γοητευτική» ιδιομορφία κοινωνικού ρατσισμού. Υπάρχει ένα οχληρό προηγούμενο, παρόλα αυτά. Στο «βρώμικο 1989». Τότε, μια ανίερη συμμαχία των ηγετών της Αριστεράς και της Δεξιάς επιτέθηκε, με εξαιρετική βαναυσότητα, στη σύζυγο του Ανδρέα Παπανδρέου. Η χυδαιότητα γέμιζε πρωτοσέλιδα. Με λέξεις και εικόνες. Το αποτέλεσμα; Ο Ανδρέας Παπανδρέου επανήλθε στην εξουσία με τα πιο ισχυρά ερείσματα μέσα στο λαό μας.
Είναι αδιαμφισβήτητο η λάσπη, ως πολιτικό εργαλείο, και τα χονδροειδή ψεύδη εγκαταστάθηκαν στο δημόσιο χώρο από τον Γκέμπελς, του Χίτλερ. Στην αρχή είχε επιτυχίες. Και το 1933 και το… 1989. Και αυτό έχει αξία. Και σηματοδοτεί μηνύματα και επιχειρήματα.
Η προσπάθεια εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η Δικαιοσύνη, ως θεσμός, είναι ανθεκτική. Όσο και οι άλλοι δημοκρατικοί θεσμοί.
Ούτε η υποταγή του Τύπου και των άλλων Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας είναι εύκολη επιχείρηση. Η πολεμική ενάντια στον Τύπο είναι κλεφτοπόλεμος. Και ως κλεφτοπόλεμος γελοιοποιείται και καθίσταται γραφικός.
Εμείς, ως χώρα και λαός, αντέχουμε στην τόση λάσπη. Στο τέλος, εμείς θα είμαστε οι νικητές. Και οι δική τους αναπόφευκτη ήττα θα είναι συντριπτική και ταπεινωτική. Αυτό διδάσκει η ιστορία και σ’ αυτό οδηγείται η ανίερη συμμαχία ακροδεξιάς και ΣΥΡΙΖΑ.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Παρασκευή, 01.12.2017
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ
Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου είναι η εντατικοποίηση του ψεύδους και της λασπολογίας. Χονδροειδή ψεύδη, ως προς το, δήθεν, κοινωνικό μέρισμα: αποκλείεται να μπορέσουν να μοιραστούν τα 740 εκατομμύρια ευρώ ανάμεσα σε 1,4 εκατομμύρια συμπολίτες μας και να ‘ναι αυτό το μέρισμα – αντίδωρο πάνω από 300, κατά μέσο όρο, ευρώ.
Η λάσπη, όμως, δεν έχει προηγούμενο στην έκταση και στη χυδαιότητά της. Στοχοποιούνται οι γυναίκες. Καθημερινά η σύζυγος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και, περιστασιακά, η Φώφη Γεννημάτα. Το ερώτημα είναι: Γιατί; Η απάντηση είναι εύκολη. Η «γυναίκα του Καίσαρος» είναι εύκολος στόχος. Και η γυναίκα αρχηγός είναι ευάλωτης στα νοσηρά μυαλά ορισμένων. Μια «γοητευτική» ιδιομορφία κοινωνικού ρατσισμού. Υπάρχει ένα οχληρό προηγούμενο, παρόλα αυτά. Στο «βρώμικο 1989». Τότε, μια ανίερη συμμαχία των ηγετών της Αριστεράς και της Δεξιάς επιτέθηκε, με εξαιρετική βαναυσότητα, στη σύζυγο του Ανδρέα Παπανδρέου. Η χυδαιότητα γέμιζε πρωτοσέλιδα. Με λέξεις και εικόνες. Το αποτέλεσμα; Ο Ανδρέας Παπανδρέου επανήλθε στην εξουσία με τα πιο ισχυρά ερείσματα μέσα στο λαό μας.
Είναι αδιαμφισβήτητο η λάσπη, ως πολιτικό εργαλείο, και τα χονδροειδή ψεύδη εγκαταστάθηκαν στο δημόσιο χώρο από τον Γκέμπελς, του Χίτλερ. Στην αρχή είχε επιτυχίες. Και το 1933 και το… 1989. Και αυτό έχει αξία. Και σηματοδοτεί μηνύματα και επιχειρήματα.
Η προσπάθεια εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η Δικαιοσύνη, ως θεσμός, είναι ανθεκτική. Όσο και οι άλλοι δημοκρατικοί θεσμοί.
Ούτε η υποταγή του Τύπου και των άλλων Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας είναι εύκολη επιχείρηση. Η πολεμική ενάντια στον Τύπο είναι κλεφτοπόλεμος. Και ως κλεφτοπόλεμος γελοιοποιείται και καθίσταται γραφικός.
Εμείς, ως χώρα και λαός, αντέχουμε στην τόση λάσπη. Στο τέλος, εμείς θα είμαστε οι νικητές. Και οι δική τους αναπόφευκτη ήττα θα είναι συντριπτική και ταπεινωτική. Αυτό διδάσκει η ιστορία και σ’ αυτό οδηγείται η ανίερη συμμαχία ακροδεξιάς και ΣΥΡΙΖΑ.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Παρασκευή, 01.12.2017
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ
Δημοσίευση Σχολίου