Τι έμεινε από τη νομοθετική υπερπαραγωγή της προηγούμενης εβδομάδας. Εννοώ κάτι καινούργιο. Κάτι θεσμικό. Κάτι που να έχει βαθιές χαρακιές στο συλλογικό μυαλό. Λυπάμαι! Σχεδόν τίποτε. Από το νομοσχέδιο για την εκπαίδευση, ανώτατη και βασική, τι να θυμηθούμε; Την επαναφορά ενός
άθλιου και εγκληματικού ασύλου; Την κλήρωση για το ποιος θα κρατά τη σημαία; Τη συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα του πανεπιστημίου και την κομματοποίηση ακόμα πιο βαθιά της ανώτατης εκπαίδευσης; Τι να θυμηθούμε; Την προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγχει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μέσα από τον έλεγχο της διανομής των διαφημίσεων;
Τι να θυμηθούμε από τις ρυθμίσεις για την πρωτοβάθμια παροχή υγείας; Τις χυδαίες επιθέσεις του Πολάκη κατά πάντων;
Να θυμηθούμε τις προσπάθειες της κυβέρνησης να δικαιολογήσει τον υπουργό Παιδείας που δεν εκπλήρωσε στη στρατιωτική του θητεία επικαλούμενος χουντικό νόμο; Ο ίδιος απεκάλεσε το ηθικό τουλάχιστον παράπτωμά του «σκανδαλάκι». Τότε σε ποια βάση νομιμοποιείται ο εισαγγελικός του ίστρος εναντίον των πάντων; Εναντίον της αριστείας; Δυστυχώς δε μένει τίποτα να κρατήσουμε στη μνήμη μας από αυτή τη νομοθετική υπερπαραγωγή. Δεν τους σώζει ούτε η σχετική γνωμοδότηση του Συμβουλίου Επικρατείας για την τερατώδη ρύθμιση να απονέμεται η σημαία ως βραβείο μιας κάποιας κακότεχνης λοταρίας. Το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν είχε το δικαίωμα να προβεί σε αξιολογική ρύθμιση αυτού του μέτρου. Το μόνο που διερεύνησε, και μόνο αυτό είχε το δικαίωμα να διευκρινίσει, είναι αν υπήρχε νομοθετική εξουσιοδότηση.
Δηλαδή αν υπήρχε διάταξη νόμου που να επιτρέπει στην εκτελεστική εξουσία να πάρει μια τέτοια απόφαση. Δε θα ασχοληθώ με τις άλλες κοκορομαχίες. Θα μείνω και θα επιμείνω στη γνωστή υπόθεση Γεωργίου. Του τέως προέδρους της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Ο υπουργός Οικονομικών προέβη σε μια δήλωση στο διεθνή Τύπο. Ο Ανδρέας Γεωργίου δεν καταδικάστηκε για τεχνητό φούσκωμα των στατιστικών στοιχείων του ελλείμματος.
Καταδικάστηκε γιατί δεν ενημέρωσε τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛ.ΣΤΑΤ. ότι είχε διαβιβάσει τα στατιστικά στοιχεία απευθείας, και μόνος του, στην Eurostat. Μια παράλειψη που δεν επηρέαζε την αυθεντικότητα των στατιστικών στοιχείων. Τι μένει μετά; Εκτίθενται ορισμένοι δικαστικοί λειτουργοί. Και η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Ασκεί, κατά συνήθεια, η ίδια προσωπικά, αιτήσεις αναιρέσεως για όσες υποθέσεις βολεύεται επικοινωνιακά μια μερίδα της κυβέρνησης.
Δημοσίευση Σχολίου