Διάβασα πολλές αναλύσεις αυτόν τον καιρό. Για τις πολλές ταχύτητες της Ευρώπης! Άκουσα ακόμα και κατάρες! Δε διάβασα ούτε μία ανάλυση που να υπερασπίζεται αυτό το κουτί των πολλών ταχυτήτων. Πρόσεξα, όμως, τα γραπτά κάποιων σοβαρών νομικών, που αρκούνται στην τυπικά νομική περιγραφή του ζητήματος. Δεν έσπευσαν, βέβαια, στο να διατυπώσουν προβλέψεις για τα μελλούμενα.
Για να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά τους.
Ας προσεγγίσουμε το θέμα αυτό από καθαρά νομική σκοπιά. Η Συνθήκη της
Λισαβόνας προβλέπει την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων! Και αυτή η Ευρώπη,
των πολλών ταχυτήτων, είναι, ήδη, μια πραγματικότητα.
Πρώτο παράδειγμα: η Συνθήκη του Σέγκεν. Αυτή, που επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση προσώπων χωρίς έλεγχο στα σύνορα κάθε κράτους. Δεν την έχουν υπογράψει όλα τα κράτη.
Ένα δεύτερο παράδειγμα: Η ζώνη του ευρώ. Δεν έχουν ενταχθεί, σε αυτήν, όλα τα κράτη-μέλη. Και κρατάνε, για τους εαυτούς των, το δικό τους εθνικό νόμισμα. Και όχι το ευρώ.
Τότε, ποιο είναι το καινούργιο; Ότι τέσσερα ευρωπαϊκά κράτη, με τις μεγαλύτερες και πιο ισχυρές οικονομίες, αποφάσισαν να βγούνε μπροστά σε όλα τα θέματα. Ακόμα και στα θέματα άμυνας.
Να είναι το καινούργιο τόσο απλό; Δεν το νομίζω. Αυτή η αρχική απόφαση μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για σμίκρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με στενότερη οικονομική συνεργασία σε όλα τα καυτά ζητήματα. Οι τέσσερις μεγάλοι της Ευρώπης θα παίρνουν αποφάσεις που θα προωθούν τα δικά τους και μόνο οικονομικά συμφέροντα. Έτσι, η αλληλεγγύη… πάει περίπατο.
Προσωπικά, δεν αποκλείω και μια άλλη εξέλιξη τώρα πια. Από το σημερινό κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κρατήσουν το ευρώ και κάποιες άλλες αρμοδιότητες και να απεντάξουν, από τις υποχρεώσεις τους, όλες τις άλλες πολιτικές. Ακόμα και εκείνες που αφορούν τον απλό αγρότη.
Και στο κάτω-κάτω, η Γερμανία πήρε όλα όσα ήθελε. Και, κυρίως, τη διεθνή νομιμοποίησή της. Ξεχάσαμε, σιγά-σιγά, όλοι τα εγκλήματα και τις θηριωδίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τώρα πια, η Γερμανία, δεν μας έχει ανάγκη.
Δεν παρέλειψα να διαβάσω και τις αντιδράσεις του πρωθυπουργού μας μπροστά στον κίνδυνο της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων. Άξιος ο Αλέξης μας, ως πρόεδρος του 15μελούς.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Δευτέρα, 13.03.2017
Πρώτο παράδειγμα: η Συνθήκη του Σέγκεν. Αυτή, που επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση προσώπων χωρίς έλεγχο στα σύνορα κάθε κράτους. Δεν την έχουν υπογράψει όλα τα κράτη.
Ένα δεύτερο παράδειγμα: Η ζώνη του ευρώ. Δεν έχουν ενταχθεί, σε αυτήν, όλα τα κράτη-μέλη. Και κρατάνε, για τους εαυτούς των, το δικό τους εθνικό νόμισμα. Και όχι το ευρώ.
Τότε, ποιο είναι το καινούργιο; Ότι τέσσερα ευρωπαϊκά κράτη, με τις μεγαλύτερες και πιο ισχυρές οικονομίες, αποφάσισαν να βγούνε μπροστά σε όλα τα θέματα. Ακόμα και στα θέματα άμυνας.
Να είναι το καινούργιο τόσο απλό; Δεν το νομίζω. Αυτή η αρχική απόφαση μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για σμίκρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με στενότερη οικονομική συνεργασία σε όλα τα καυτά ζητήματα. Οι τέσσερις μεγάλοι της Ευρώπης θα παίρνουν αποφάσεις που θα προωθούν τα δικά τους και μόνο οικονομικά συμφέροντα. Έτσι, η αλληλεγγύη… πάει περίπατο.
Προσωπικά, δεν αποκλείω και μια άλλη εξέλιξη τώρα πια. Από το σημερινό κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κρατήσουν το ευρώ και κάποιες άλλες αρμοδιότητες και να απεντάξουν, από τις υποχρεώσεις τους, όλες τις άλλες πολιτικές. Ακόμα και εκείνες που αφορούν τον απλό αγρότη.
Και στο κάτω-κάτω, η Γερμανία πήρε όλα όσα ήθελε. Και, κυρίως, τη διεθνή νομιμοποίησή της. Ξεχάσαμε, σιγά-σιγά, όλοι τα εγκλήματα και τις θηριωδίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τώρα πια, η Γερμανία, δεν μας έχει ανάγκη.
Δεν παρέλειψα να διαβάσω και τις αντιδράσεις του πρωθυπουργού μας μπροστά στον κίνδυνο της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων. Άξιος ο Αλέξης μας, ως πρόεδρος του 15μελούς.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Δευτέρα, 13.03.2017
Δημοσίευση Σχολίου