Ο θόρυβος είναι μεγάλος. Δεν σταματά με τίποτα. Τα ντεσιμπέλ έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Τα ονόματα είναι βαριά. Και οι αλληλοκατηγορίες οξύτατες. Όλη η υπόθεση ξεκίνησε εδώ και καιρό.
Η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, μετά από συνάντηση που είχε πριν από λίγους μήνες με τον
Πρωθυπουργό μαζί με τους Προέδρους των άλλων Ανώτατων Δικαστηρίων, ανακοίνωσε ότι έθεσε ένα πολύ σημαντικό θέμα. Να παραταθεί η παραμονή των Ανωτάτων Δικαστών και μετά τη συμπλήρωση του εξηκοστού εβδόμου έτους της ηλικίας τους. Με κοινό νόμο.
Τότε δεν δόθηκε ξεχωριστή σημασία. Οι πιο πολλοί το θεωρούσαμε κάτι για το οποίο δεν έπρεπε να ασχοληθούμε.
Η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου μας αιφνιδίασε! Και αυτή τη φορά! Συγκάλεσε, μάλλον για αύριο, την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου για να συζητήσουν οι ανώτατοι δικαστές της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης την πρότασή της να επιμηκυνθεί η υπηρεσία τους μέχρι το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας τους.
Το ζήτημα έχει δύο όψεις. Η πρώτη: πρέπει να παραταθεί η δικαστική ισοβιότητα; H δεύτερη: μπορεί η σημερινή κυβέρνηση να ικανοποιήσει ένα τέτοιο αίτημα κινητοποιώντας την πλειοψηφία που έχει σήμερα στη Βουλή;
Ως προς το πρώτο: υπάρχουν πολλά επιχειρήματα υπέρ της παράτασης του ορίου ηλικίας όπως και υπέρ της μη παράτασής της. Δεν είναι όμως το κυρίαρχο ερώτημα αυτής της υπόθεσης. Μπορούμε να ασχοληθούμε με αυτό από άλλες στήλες και με άλλη ευκαιρία.
Ως προς το δεύτερο: η παρούσα κυβέρνηση και η παρούσα Βουλή δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ένα τέτοιο αίτημα. Για ένα πολύ απλό λόγο: Το Σύνταγμά μας είναι σαφέστατο. Πεντακάθαρο. «Οι δικαστικοί λειτουργοί, έως και τον βαθμό του εφέτη ή του αντιεισαγγελέα εφετών … αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία μόλις συμπληρώσουν το 65ο έτος της ηλικίας τους και όλοι όσοι έχουν βαθμούς ανώτερους από αυτούς … αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία μόλις συμπληρώσουν το 67ο έτος της ηλικίας τους». Δεν χρειάζεται να είσαι σοφός νομικός για να κατανοήσεις τη διάταξη αυτή. Και από το πρώτο έτος της νομικής μαθαίνεις ότι για να τροποποιήσεις μία συνταγματική διάταξη πρέπει να αποφασιστεί σε δύο διαδοχικές περιόδους της Βουλής και με αυστηρή διαδικασία και αυξημένη πλειοψηφία.
Πολύ απλά. Το Σύνταγμα δεν είναι κουρελόχαρτο.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Τετάρτη, 25.2.2017
Η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου μας αιφνιδίασε! Και αυτή τη φορά! Συγκάλεσε, μάλλον για αύριο, την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου για να συζητήσουν οι ανώτατοι δικαστές της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης την πρότασή της να επιμηκυνθεί η υπηρεσία τους μέχρι το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας τους.
Το ζήτημα έχει δύο όψεις. Η πρώτη: πρέπει να παραταθεί η δικαστική ισοβιότητα; H δεύτερη: μπορεί η σημερινή κυβέρνηση να ικανοποιήσει ένα τέτοιο αίτημα κινητοποιώντας την πλειοψηφία που έχει σήμερα στη Βουλή;
Ως προς το πρώτο: υπάρχουν πολλά επιχειρήματα υπέρ της παράτασης του ορίου ηλικίας όπως και υπέρ της μη παράτασής της. Δεν είναι όμως το κυρίαρχο ερώτημα αυτής της υπόθεσης. Μπορούμε να ασχοληθούμε με αυτό από άλλες στήλες και με άλλη ευκαιρία.
Ως προς το δεύτερο: η παρούσα κυβέρνηση και η παρούσα Βουλή δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ένα τέτοιο αίτημα. Για ένα πολύ απλό λόγο: Το Σύνταγμά μας είναι σαφέστατο. Πεντακάθαρο. «Οι δικαστικοί λειτουργοί, έως και τον βαθμό του εφέτη ή του αντιεισαγγελέα εφετών … αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία μόλις συμπληρώσουν το 65ο έτος της ηλικίας τους και όλοι όσοι έχουν βαθμούς ανώτερους από αυτούς … αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία μόλις συμπληρώσουν το 67ο έτος της ηλικίας τους». Δεν χρειάζεται να είσαι σοφός νομικός για να κατανοήσεις τη διάταξη αυτή. Και από το πρώτο έτος της νομικής μαθαίνεις ότι για να τροποποιήσεις μία συνταγματική διάταξη πρέπει να αποφασιστεί σε δύο διαδοχικές περιόδους της Βουλής και με αυστηρή διαδικασία και αυξημένη πλειοψηφία.
Πολύ απλά. Το Σύνταγμα δεν είναι κουρελόχαρτο.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Τετάρτη, 25.2.2017
Δημοσίευση Σχολίου