Η πρόοδος και η ευημερία απαιτούν τα σωστά κίνητρα για όσους θέλουν να την επιδιώξουν ατομικά και ένα σωστό θεσμικό πλαίσιο που να εξασφαλίζει σε όλους την ευκαιρία να προσπαθήσουν.
Δεν αποτελεί καθόλου θέμα τύχης το γεγονός πως οι χώρες που έχει κυριαρχήσει η αριστερά επί μακρόν, είναι φτωχότερες από άλλες παρόμοιων δυνατοτήτων που δεν έχει συμβεί το ίδιο.
Τα οικονομικά της ευημερίας μοιάζουν με την μελισσοκομική. Ο μελισσοκόμος φροντίζει το μελίσσι του με μοναδικό σκοπό το προσωπικό κέρδος. Δηλαδή, επιδιώκει π.χ. να  παράγει με τις 50 κυψέλες του 1.000 κιλά μέλι για να το πουλήσει και να κερδίσει 5-10.000 ευρώ.
Αν το πετύχει αυτό, ο επόμενος στόχος θα είναι να αυξήσει την παραγωγή στους 2 τόνους και να διπλασιάσει τα έσοδα.
Η δραστηριότητα των μελισσών όμως στα πλαίσια των κερδοσκοπικών επιδιώξεων του μελισσοκόμου, επιφέρει πολλαπλάσια οφέλη στην κοινωνία και την οικονομία. Εκτός αυτών που κερδίζουν από την άμεση  συνεργασία με το μελισσοκόμο, οι δεκάδες χιλιάδες μέλισσες συνεισφέρουν στην επικονίαση εκατοντάδων στρεμμάτων με παραγωγικές καλλιέργειες.
Η συμβολή τους στην αγροτική παραγωγή είναι πολλαπλάσια του κέρδους του μελισσοκόμου. Αν ο τελευταίος απουσίαζε, αυτός θα έχανε το κέρδος και δεκάδες  ή εκατοντάδες άλλοι θα είχαν μικρότερη ή καθόλου παραγωγή. Οι περισσότεροι από αυτούς θα έχαναν τη δουλειά τους.
Αν το κράτος αναγκάσει το μελισσοκόμο να δίνει τα δυο τρίτα της παραγωγής για αναδιανομή, ο μελισσοκόμος θα σταματήσει να ασχολείται με τη δουλειά του γιατί θα είναι ασύμφορη. Μπορεί κάποιοι να λάβουν μια φορά από ένα βάζο μέλι (σε αυτές τις περιπτώσεις αυτοί που αναλαμβάνουν να το μοιράσουν ωφελούνται), αλλά στη συνέχεια θα χάσουν τη δουλειά τους και τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα...
Αυτός είναι ο λόγος που όπου κυβερνά η "παλαβή" αριστερά οι άνθρωποι είναι πιο ίσοι κατά μέσο όρο αλλά πολύ φτωχότεροι σε σχέση  με τις κοινωνίες που δεν κυβερνά η αριστερά και ενδεχομένως να υπάρχουν μεγαλύτερες ανισότητες, γιατί οι μελισσοκόμοι κερδίζουν περισσότερα...
Το παράδειγμα...
Στο πρόβλημα 3 εκατ. συνταξιούχοι και 2,5 εκατ. εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα συν 1,5 εκατ. άνεργοι, η αριστερά προκρίνει τη λύση της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών.
Προσέξτε πού οδηγούν αυτές οι αποφάσεις, γιατί ο κρότος της κατάρρευσης που έχει δρομολογηθεί θα είναι εκκωφαντικός και η οργή που θα προκαλέσει χαοτική.
Αντιγράφω από το χθεσινό ρεπορτάζ: "Σε επίπεδο ρεκόρ έφτασαν οι οφειλέτες στα ασφαλιστικά ταμεία το Νοέμβριο του 2015 καθώς ξεπέρασαν τους 627 χιλιάδες. Ειδικότερα, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε το ΙΚΑ, το συγκεκριμένο μήνα οι επιχειρηματίες και οι αυτοαπασχολούμενοι που χρωστάνε σε όλα τα ταμεία (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ, ΟΓΑ) έφτασαν τους 627.840. Σύμφωνα με την τελευταία τριμηνιαία έκθεση του Κέντρου Είσπραξης Ανεξόφλητων Οφειλών (ΚΕΑΟ) τα χρέη των ταμείων ξεπερνούν τα 14,8 δισ. ευρώ (σ.σ. αφορούν οφειλές άνω των 5.000 ευρώ κατ' άτομο).
Το πλήθος των επιχειρήσεων που λειτουργούν στην Ελλάδα με προσωπικό μόλις που ξεπερνάνε τις 220.000, ενώ οι οικονομικά ενεργοί ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ, του ΟΓΑ και του ΕΤΑΑ φτάνουν το 1,5 εκατομμύριο. Κατά συνέπεια, σχεδόν οι μισοί επαγγελματίες (αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες) χρωστάνε στα ασφαλιστικά ταμεία...".
Την ώρα που οι μισοί από τους ασφαλισμένους δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές, τα σαΐνια της αριστερής κυβέρνησης Τσίπρα, αυξάνουν εισφορές και φόρους. Δηλαδή, οδηγούν και τους άλλους μισούς στην αδυναμία πληρωμής εισφορών και φόρων.
Έτσι αντί να αυξήσουν τα έσοδα θα τα μειώσουν.
Δεν νομίζω πως χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να καταλάβει πως αυτό επιβεβαιώνει αυτό που η στήλη φωνάζει τα τελευταία χρόνια, πως η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη κατάρρευση. Η κυβέρνηση της παλαβής αριστεράς απλώς επιταχύνει τις εξελίξεις.
Ποτέ δεν είχα καμιά αμφιβολία πως η αριστερά θα επέλεγε να κάνει αυτό ακριβώς. Αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν είχα την αμφιβολία επίσης (όσο ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ) ήταν στην αντιπολίτευση, ότι θα προκαλούσε στη χώρα την μεγαλύτερη καταστροφή μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο.
Η ελληνική χρεοκοπία συσσωρεύτηκε σταδιακά τις τελευταίες δεκαετίες. Την ξεκίνησε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τα πειράματα τριτοκοσμικού σοσιαλισμού. Την έφτασε στα άκρα η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή (2004-2009) με την εκτίναξη των ελλειμμάτων και την ταφόπλακα ανέλαβε με μεγάλη χαρά (λόγω άγνοιας) να τοποθετήσει ο Αλέξης Τσίπρας με την πνευματική και υλική βοήθεια των δυο προηγούμενων...
Φορέστε τις ζώνες και περιμένετε λοιπόν... η ανάπτυξη έρχεται. Μετά την κατάρρευση.
kostas.stoupas@capital.gr