ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΤΕΑΣ
Συνεχίζεται η προβολή ταινιών από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Τα έσοδα από τη ταινία θα διατεθούν για την αγορά ειδών που θα προσφερθούν στο Κοινωνικό Παντοπωλείο
Παρασκευή 14/12 στις 9μμ
«Νύχτα σιωπής» (92’, 2012)
του Ρέις Τσέλικ
Βραβείο Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (FIPRESCI) και βραβείο κοινού στο 25ο ΠΕΚ Αθήνας, Κρυστάλλινη Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου, βραβείο καλύτερης ταινίας, α’ ανδρικού και α’ γυναικείου ρόλου Νυρεμβέργη 2012
Υπόθεση: Ένας αταίριαστος γάμος. Ένας άντρας στα 50 που πέρασε χρόνια στη φυλακή και ένα ανήλικο κορίτσι παντρεύονται για να μπει τέλος στη βεντέτα ανάμεσα σε δύο μεγάλες οικογένειες που αιματοκυλίζονται άσκοπα εδώ και χρόνια. Η νύχτα που περνούν μαζί μοιάζει με μια παιχνίδι στρατηγικής. Αρχικά φαίνεται πως το πανέμορφο κορίτσι είναι το μοναδικό θύμα, σιγά-σιγά όμως αποκαλύπτεται πως ο βασικός τραγικός ήρωας είναι ο άντρας. Η -κάθε φορά- υπόληψη της οικογένειας είναι αυτή που τον οδήγησε δυο φορές στη φυλακή.
Νύχτα Σιωπής: H καταπίεση της ψυχής φέρνει το τέλος της παράδοσης
του Νέστορα Πουλάκου http://www.pekk.gr/
Ο Ρέις Τσέλικ επιχειρεί στην τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του να καταδείξει τη φθορά όσο και την καταπίεση της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, όταν αυτή παίρνει εντολές από άγραφους κανόνες και ρητές συνθήκες αλλοτινών εποχών που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Συνθέτει μια εξαιρετικής αισθητικής και σκηνοθεσίας μελέτη, μπορώ να την αποκαλέσω και σπουδή, πάνω στη σύγκρουση που προκαλεί η κοινωνική παράδοση. Πρόκειται για μια μελέτη πάνω στη διαχρονικότητα των εθίμων και το πως αυτά καταπιέζουν τον σύγχρονο άνθρωπο, αποφεύγοντας κάθε είδους κλισέ. Είναι μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, που κλείνεται για ένα ολόκληρο βράδυ στους τέσσερις τοίχους, με ένα τραγικό πρωινό.
Ο σκηνοθέτης καταφέρνει με λίγα μέσα, και με βασικό όπλο του τις δυνατές ερμηνείες των πρωταγωνιστών του, να χτίσει μία συγκινητική, δυνατή ταινία γεμάτη συμβολισμούς. Αξιοποιεί κάθε γωνία λήψης μέσα στο δωμάτιο, κάθε επιφάνεια, τους καθρέφτες, τους καναπέδες. Με αυτό το τρόπο ουσιαστικά καταδεικνύει τον εγκλωβισμό των δύο πρωταγωνιστών του.
Η εμμονή του σκηνοθέτη στις λεπτομέρειες, το αινιγματικό τέλος δημιουργούν μια εξαίσια ιστορία για τα κελιά της ζωής που δεν ανοίγουν ποτέ τις πόρτες τους και τις ανθρώπινες φυλακές που χτίζουμε οι ίδιοι γύρω μας.
cineitea.blogspot.gr
Δημοσίευση Σχολίου