Όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο να του συστήνεσαι πάντα με το εκατό τις εκατό σου.
Να του δίνεις όλα τα όμορφα σου, να του χαρίζεις όλα τα δώρα σου, να του ξεδιπλώνεις όλες τις πτυχές σου.
Να μην σηκώνεις άμυνες, τείχη, οχυρά απέναντι του.
Μην σε φοβίζει το δικό του άγνωστο και μην θεωρήσεις ποτέ ότι είναι αρχή και είναι νωρίς.
Εσύ να του χαρίζεσαι σαν να το αξίζει, σαν να το έχει ήδη κερδίσει, σαν να το έχει κατακτήσει.
Να είσαι πάντα δοτικός, καλοπροαίρετος και ανοικτός σαν να είναι αυτό το πιο φυσιολογικό.
Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς δίχτυα ασφαλείας, χωρίς φραγμούς και εγγυήσεις.
Εσύ να δίνεσαι και να δίνεσαι αληθινά.
Εκεί είναι που θα πρέπει να εκτιμήσεις εσύ με ποιόν έχεις να κάνεις.
Εκεί είναι που θα δεις, πώς θα διαχειριστεί ο άλλος ,αυτό που του δόθηκε απλόχερα.
Εκεί θα δεις αν θα το σεβαστεί και θα το εκτιμήσει ή θα το πετάξει στα σκουπίδια.
Εκεί θα δεις αν θα αδράξει την ευκαιρία να σε γνωρίσει ή αν θα πάρει την ευκαιρία να σε χάσει.
Εσύ να δίνεις το εκατό τις εκατό σου και να θυμάσαι ό,τι οι άνθρωποι έχουν μοναδικό ταλέντο στο να χάνουν από μόνοι τους ,ότι τους χαρίζεται γενναιόδωρα.
Οπότε μην στεναχωρηθείς ποτέ, για ότι δίνεις και μην διστάσεις. Γιατί αν αξίζει και είναι ο σωστός άνθρωπος, θα πιάσει τόπο, αλλιώς η ίδια η ζωή θα δώσει από μόνη της, τις απαντήσεις.
Το ξενέρωμα είναι στιγμιαίο και αρκούν μόλις μία με δύο κινήσεις ή λίγες κουβέντες.
Η ζωή ξέρει, έτσι και αλλιώς.
Να το θυμάσαι αυτό.
Αφιερωμένο..
Δημοσίευση Σχολίου