Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή δεν προσέφερε πολλά στοιχεία για να κατανοήσουμε τα φαινόμενα της εγκληματικότητας και της ανομίας. Ακούστηκαν, βεβαίως, αρκετές χρήσιμες σκέψεις. Πλην, όμως, η ιστορία του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα θα είναι εξαιρετικά σκληρή για ορισμένα φαινόμενα και ορισμένες συμπεριφορές. Κορυφαίος, πλην κακός πρωταγωνιστής, ο Αλέξης Τσίπρας.
Αυτός δεν είναι πρωθυπουργός μιας δημοκρατικής χώρας. Χρησιμοποιεί κακά και βρόμικα υλικά. Αντιμετωπίζει τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες ως εάν αυτές λειτουργούν παρακρατικά. Και από την άλλη απέδειξε ότι δεν έχει κατανοήσει επαρκώς το συγκλονιστικό φαινόμενο της ανομίας και το διαχρονικό φαινόμενο της εγκληματικότητας.
Ας
ξεκινήσουμε από το τελευταίο. Πήρε τα στατιστικά στοιχεία που τηρούν οι
αστυνομικές Αρχές, για να διακηρύξει ότι η εγκληματικότητα έχει μειωθεί.
Δεν επιχείρησε ποιοτική ανάγνωση των στοιχείων αυτών για να μπορέσει να
καταλήξει σε ένα πολύ απλό και παλιό συμπέρασμα. Η βία δε μετριέται με
αριθμούς. Αναλύεται με άλλα μέτρα και μεθόδους. Ας ρωτήσει ο
πρωθυπουργός μας, τον όποιο πολίτη εκείνος επιλέξει, για να διαπιστώσει
το αίσθημα ανασφάλειας που διακατέχει και κυριαρχεί στο μέσο πολίτη
αυτής της χώρας.
Η βία αποτελεί ένα βασικό χαρακτηριστικό της σημερινής ζωής. Υποσκάπτει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος. Και διαμορφώνει ψυχολογία στο μέσο πολίτη, που διευκολύνει την ανάπτυξη ακραίων ιδεών. Όμως δεν είναι ο στόχος των μικρών ομάδων που δρουν στο κέντρο όμως Αθήνας; Αυτές οι ομάδες δε στηρίζονται στην αντίληψη ότι αυτή η διάχυτη βία υποσκάπτει όμως θεσμούς; Το κύρος όμως; Την ικανότητά όμως να προστατεύουν τον πολίτη;
Οι δημοκρατίες δεν έπεσαν, κατά κανόνα, στα διάφορα πεδία των μαχών. Οι δημοκρατίες κατέρρευσαν εσωτερικά. Όταν οι πολίτες έπαψαν να όμως εμπιστεύονται για την προστασία συγκεκριμένων θεμελιωδών αξιών.
Θα θίξω όμως και άλλο ένα θέμα από τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Ο πρωθυπουργός έδειξε ότι εντρυφά σε δικογραφίες και φακέλους που διαχειρίζονται κρατικές μυστικές υπηρεσίες. Αυτό δε συνιστά πολιτική λειτουργία. Αυτό δε συνιστά υπηρεσιακή απασχόληση για τον πρωθυπουργό μιας δημοκρατικής Πολιτείας. Αυτό είναι κατάπτωση. Αυτό είναι συναλληλία με το παρακράτος.
Στον Αλέξη δε θα συγχωρηθούν τρία βασικά πράγματα.
Το πρώτο, τα χονδροειδή ψέματα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το Σεπτέμβριο του 2014.
Το δεύτερο, ο τυχοδιωκτισμός που επέδειξε το πρώτο επτάμηνο του 2015, που κατέληξε στο τρίτο Μνημόνιο.
Το τρίτο, αυτό το διαρκές φλερτ με το παρακράτος.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Σάββατο, 04.11.2017
Η βία αποτελεί ένα βασικό χαρακτηριστικό της σημερινής ζωής. Υποσκάπτει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος. Και διαμορφώνει ψυχολογία στο μέσο πολίτη, που διευκολύνει την ανάπτυξη ακραίων ιδεών. Όμως δεν είναι ο στόχος των μικρών ομάδων που δρουν στο κέντρο όμως Αθήνας; Αυτές οι ομάδες δε στηρίζονται στην αντίληψη ότι αυτή η διάχυτη βία υποσκάπτει όμως θεσμούς; Το κύρος όμως; Την ικανότητά όμως να προστατεύουν τον πολίτη;
Οι δημοκρατίες δεν έπεσαν, κατά κανόνα, στα διάφορα πεδία των μαχών. Οι δημοκρατίες κατέρρευσαν εσωτερικά. Όταν οι πολίτες έπαψαν να όμως εμπιστεύονται για την προστασία συγκεκριμένων θεμελιωδών αξιών.
Θα θίξω όμως και άλλο ένα θέμα από τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Ο πρωθυπουργός έδειξε ότι εντρυφά σε δικογραφίες και φακέλους που διαχειρίζονται κρατικές μυστικές υπηρεσίες. Αυτό δε συνιστά πολιτική λειτουργία. Αυτό δε συνιστά υπηρεσιακή απασχόληση για τον πρωθυπουργό μιας δημοκρατικής Πολιτείας. Αυτό είναι κατάπτωση. Αυτό είναι συναλληλία με το παρακράτος.
Στον Αλέξη δε θα συγχωρηθούν τρία βασικά πράγματα.
Το πρώτο, τα χονδροειδή ψέματα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το Σεπτέμβριο του 2014.
Το δεύτερο, ο τυχοδιωκτισμός που επέδειξε το πρώτο επτάμηνο του 2015, που κατέληξε στο τρίτο Μνημόνιο.
Το τρίτο, αυτό το διαρκές φλερτ με το παρακράτος.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Σάββατο, 04.11.2017
Δημοσίευση Σχολίου