Είχαν αέρα, όταν ήρθαν στην εξουσία. Μερικοί ήταν αρκετά νέοι. Τότε. Σήμερα; Έχουν παραωριμάσει.
Δεν είχαν τον αέρα του Ανδρέα το 1981. Ούτε τον λόγο του. Μολονότι, αν τους συγκρίνουμε
βιολογικά με τον Ανδρέα, αυτός, τότε, ήταν πολύ πιο μεγάλος. Είχε συμπληρώσει τα 62 του χρόνια. Η σκέψη του δεν είχε καμιά σχέση με τον συντηρητισμό, που αυξάνεται σε κάθε άνθρωπο, όσο περνάνε τα χρόνια. Ήταν ρωμαλέα και δυναμική. Πρωτότυπη και με διάθεση για μεγάλες περιπέτειες.
Όταν ήρθαν στην εξουσία, είχαν κάποια αίγλη. Σαν να είχαν να δώσουν
κάτι φρέσκο. Δεν είχαν συνεγείρει το λαό. Το ποσοστό στήριξης, που
έλαβαν, ήταν, εν μέρει, παραπλανητικό. Οι εκλογείς, κατά εκατοντάδες
χιλιάδες, δραπέτευαν από το πολιτικό σύστημα και προτιμούσαν την αποχή.
Τα ενθουσιώδη πλήθη, που εμφανίστηκαν μπροστά στην μικρή οθόνη, ήταν
πολύ μικρά σε σχέση με εκείνα του παρελθόντος. Και τα αποτελούσαν,
κυρίως, εκείνοι οι «αριστεροί», που είχαν μόλις ξυπνήσει από τον
εσωτερικό λήθαργο, στον οποίο είχαν βυθιστεί για πολλές δεκαετίες.
Σήμερα έχουν παλιώσει. Και είναι φυσικό αυτό. Δεν εφαρμόζουν τίποτα από αυτά που διακήρυτταν, επί πολλές δεκαετίες, με τη σιγουριά του φιλοσοφημένου ιστορικού παράγοντα. Πού και πού, φαντασιώνονται ιδεολογικές διαφορές με τους απέναντι, για να κρατήσουν στη ζωή κάποιους ιδεολογικούς αρμούς.
Το έχω ξαναπεί και το έχω ξαναγράψει. Ανάμεσά τους υπάρχουν άνθρωποι με αγώνες για την δημοκρατία, με γνώσεις και με ήθος. Δυστυχώς αυτοί δεν κυβερνούν. Και αυτό διευκολύνει εκείνη τη μικρή ομάδα να επιβάλλεται στους υπόλοιπους και αυτή να δίνει τα στοιχεία της ταυτότητας της σημερινής κυβέρνησης.
Τί ανοησίες ακούστηκαν το Σαββατοκύριακο από την μεριά της σκληρής κυβερνητικής ομάδας; Τί παπαρολογίες;
Τίποτα που να θυμίζει την αριστερά, όπως εμείς την ξέραμε και την πιστεύαμε. Και μετά τον «αρχηγό»(;) άρχισαν να κράζουν τα κοράκια. Όπως ο διαβόητος Καρανίκας. Και τόσοι άλλοι. Και κάπου στο τέλος του δρόμου μπήκαν και μερικοί σοβαροί. Όπως ο Τσακαλώτος. Για να χάσει κι αυτός, τα όποια απομεινάρια του έχουν απομείνει από την δεδομένη αξιοπρέπειά του.
Είναι σαφές ότι βρίσκονται σε πορεία πτώσης. Ό,τι και να κάνουν. Ό,τι και να σκαρφιστούν. Και όσο πέφτουν, τόσο τα λόγια τους θα φτωχαίνουν και οι πράξεις τους θα βρωμίζουν.
Έτσι είναι! «Ο Μανόλης με τα λόγια, χτίζει ανώγια και κατώγια»!
Δηλαδή, τίποτα!
Νέα Κρήτη, Άποψη, Τρίτη, 12.08.2017
Σήμερα έχουν παλιώσει. Και είναι φυσικό αυτό. Δεν εφαρμόζουν τίποτα από αυτά που διακήρυτταν, επί πολλές δεκαετίες, με τη σιγουριά του φιλοσοφημένου ιστορικού παράγοντα. Πού και πού, φαντασιώνονται ιδεολογικές διαφορές με τους απέναντι, για να κρατήσουν στη ζωή κάποιους ιδεολογικούς αρμούς.
Το έχω ξαναπεί και το έχω ξαναγράψει. Ανάμεσά τους υπάρχουν άνθρωποι με αγώνες για την δημοκρατία, με γνώσεις και με ήθος. Δυστυχώς αυτοί δεν κυβερνούν. Και αυτό διευκολύνει εκείνη τη μικρή ομάδα να επιβάλλεται στους υπόλοιπους και αυτή να δίνει τα στοιχεία της ταυτότητας της σημερινής κυβέρνησης.
Τί ανοησίες ακούστηκαν το Σαββατοκύριακο από την μεριά της σκληρής κυβερνητικής ομάδας; Τί παπαρολογίες;
Τίποτα που να θυμίζει την αριστερά, όπως εμείς την ξέραμε και την πιστεύαμε. Και μετά τον «αρχηγό»(;) άρχισαν να κράζουν τα κοράκια. Όπως ο διαβόητος Καρανίκας. Και τόσοι άλλοι. Και κάπου στο τέλος του δρόμου μπήκαν και μερικοί σοβαροί. Όπως ο Τσακαλώτος. Για να χάσει κι αυτός, τα όποια απομεινάρια του έχουν απομείνει από την δεδομένη αξιοπρέπειά του.
Είναι σαφές ότι βρίσκονται σε πορεία πτώσης. Ό,τι και να κάνουν. Ό,τι και να σκαρφιστούν. Και όσο πέφτουν, τόσο τα λόγια τους θα φτωχαίνουν και οι πράξεις τους θα βρωμίζουν.
Έτσι είναι! «Ο Μανόλης με τα λόγια, χτίζει ανώγια και κατώγια»!
Δηλαδή, τίποτα!
Νέα Κρήτη, Άποψη, Τρίτη, 12.08.2017
Δημοσίευση Σχολίου