Καταλαβαίνω τους Ηρακλειώτες. Ο ενθουσιασμός, από την άνοδο του Εργοτέλη στη Football League, γέμισε τις καρδιές σχεδόν όλων μας όλη την ημέρα. Μέχρι αργά το βράδυ. Η αγωνία, όμως, που ξεφυτρώνει, από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι το βράδυ, για το τι θα πει το Eurogroup, δεν αφορά μόνον τους Ηρακλειώτες.
Το τίμημα της δεύτερης αξιολόγησης αποδείχτηκε ακριβό. Πολλά από τα βάρη, που εναπόθεσαν στους ώμους μας οι δανειστές – εταίροι μας, είναι βλαπτικά. Δεν πρόκειται να συνεισφέρουν σε μια ανοδική πορεία της οικονομίας μας. Το αντίθετο αποτέλεσμα θα προκαλέσουν. Μια μεσοπρόθεσμη ύφεση. Την ώρα, που έγκυρες αναλύσεις επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η οικονομία μας κινείται κατά 10 περίπου τοις εκατό πιο κάτω από τις πραγματικές της δυνατότητες.
Το χειρότερο,
όμως, απ’ όλα είναι ότι αυτή την αξιολόγηση δεν τη χρειαζόμασταν. Αν
κάποιες πολιτικές δυνάμεις δεν είχαν αυταπάτες και δεν χρησιμοποιούσανε
απάτες, θα είχαμε βγει από τα Μνημόνια, που από τη φύση τους είναι
υφεσιακά.
Αυτά τα έχουμε ξαναγράψει. Τα ‘χουμε ξαναπεί. Τα ‘χουμε αναλύσει. Και, μέχρι σήμερα, δεν έχουνε ανατραπεί. Και αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε είναι τεράστιες οι ευθύνες όλων των πολιτικών, που διαχειρίστηκαν την κρίση από το 2008 μέχρι σήμερα. Και αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Και τα έχουμε ξαναγράψει.
Όμως, θέλω να κάνουμε δύο βήματα πιο μπροστά. Για την ευθύνη μεγάλης μερίδας του λαού μας που ενέκρινε αυτόν τον ασυγχώρητο λαϊκισμό, πάνω στον οποίο κάθισαν όσοι διαχειρίστηκαν τη φοβερή αυτή κρίση.
Να κάνουμε κι άλλο ένα βήμα, το δεύτερο, πιο μπροστά.
Μέχρι σήμερα προσπαθούμε να κατανείμουμε τις ευθύνες ανάμεσα στους πολιτικούς και σε μεγάλη μερίδα του λαού μας. Δεν αρκεί. Πρέπει να ασχοληθούμε και με την τεράστια ευθύνη που έχουν οι επιχειρηματικές τάξεις της χώρας. Ειδικά, εκείνες που «έπαιξαν» όλα αυτά τα χρόνια. Πρέπει να το ομολογήσουμε. Δεν έχουμε εθνική επιχειρηματική τάξη. Αυτοί που αυτοαποκαλούνται επιχειρηματίες, κατά κανόνα, είναι κρατικοδίαιτοι. Και αυτοί συχνά εκβιάζουν. Στη διαρκή προσπάθειά τους να αποκτήσουν μεγάλο μερίδιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Ολονέν και μεγαλύτερο.
Ένας από τους πιο ευφυείς, πλην φαύλος πολιτικός, έριξε στην επικοινωνιακή αγορά τη λέξη «διαπλοκή». Και από τότε η λέξη αυτή χρησιμοποιείται καιροσκοπικά. Χωρίς καμιά εμβάθυνση. Χωρίς καμιά ανάλυση. Χωρίς οριοθέτηση των δυνάμεων που εμπλέκονται σε αυτό που αποκαλείται «διαπλοκή».
Και, έτσι, η διαπλοκή συνεχίζεται, εμπλουτίζεται και βασιλεύει.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Δευτέρα, 22.05.2017
Αυτά τα έχουμε ξαναγράψει. Τα ‘χουμε ξαναπεί. Τα ‘χουμε αναλύσει. Και, μέχρι σήμερα, δεν έχουνε ανατραπεί. Και αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε είναι τεράστιες οι ευθύνες όλων των πολιτικών, που διαχειρίστηκαν την κρίση από το 2008 μέχρι σήμερα. Και αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Και τα έχουμε ξαναγράψει.
Όμως, θέλω να κάνουμε δύο βήματα πιο μπροστά. Για την ευθύνη μεγάλης μερίδας του λαού μας που ενέκρινε αυτόν τον ασυγχώρητο λαϊκισμό, πάνω στον οποίο κάθισαν όσοι διαχειρίστηκαν τη φοβερή αυτή κρίση.
Να κάνουμε κι άλλο ένα βήμα, το δεύτερο, πιο μπροστά.
Μέχρι σήμερα προσπαθούμε να κατανείμουμε τις ευθύνες ανάμεσα στους πολιτικούς και σε μεγάλη μερίδα του λαού μας. Δεν αρκεί. Πρέπει να ασχοληθούμε και με την τεράστια ευθύνη που έχουν οι επιχειρηματικές τάξεις της χώρας. Ειδικά, εκείνες που «έπαιξαν» όλα αυτά τα χρόνια. Πρέπει να το ομολογήσουμε. Δεν έχουμε εθνική επιχειρηματική τάξη. Αυτοί που αυτοαποκαλούνται επιχειρηματίες, κατά κανόνα, είναι κρατικοδίαιτοι. Και αυτοί συχνά εκβιάζουν. Στη διαρκή προσπάθειά τους να αποκτήσουν μεγάλο μερίδιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Ολονέν και μεγαλύτερο.
Ένας από τους πιο ευφυείς, πλην φαύλος πολιτικός, έριξε στην επικοινωνιακή αγορά τη λέξη «διαπλοκή». Και από τότε η λέξη αυτή χρησιμοποιείται καιροσκοπικά. Χωρίς καμιά εμβάθυνση. Χωρίς καμιά ανάλυση. Χωρίς οριοθέτηση των δυνάμεων που εμπλέκονται σε αυτό που αποκαλείται «διαπλοκή».
Και, έτσι, η διαπλοκή συνεχίζεται, εμπλουτίζεται και βασιλεύει.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Δευτέρα, 22.05.2017
Δημοσίευση Σχολίου