Το ίδρυμα με τους δυο γιατρούς ΟΙ ΜΟΝΟΙ που ίσως προσφέρουν και 10 με 15 κηφήνες του δημοσίου.το ίδρυμα που περισσότερο μοιάζει με κολαστήριο παρά με κέντρο περίθαλψης αδέσποτων σκύλων.Θυμάστε την Πέρσα ? ναι την Πέρσα με το νούμερο ΑΓΑΝ 414 την περσα που την είχατε ξεγράψει πεταμένη σε ένα βρώμικο κλουβί στον κεντρικό τομέα την Πέρσα με την πρόπτωση μήτρας
που είχε μολυνθεί επειδή σπάνια καθαρίζατε το κλουβί και όταν το καθαρίζατε το καθαρίζατε με χλωρίνη,ιδιαίτερα τοξική ουσία που ερεθίζει τις ανοιχτές πληγές.Την Πέρσα με το καλαζάρ,που περισσότερο έμοιαζε με άδειο σακί με κόκαλα παρά με σκύλο.Την Πέρσα που συχαινόσασταν και δεν ένιωσε ποτέ ένα χάδι σας στο κεφάλι,το μόνο σημείο του σώματός της που της είχε απομείνει ελάχιστο τρίχωμα. Την Πέρσα που όταν μας την φέρνατε χρησιμοποιούσατε το μεγαλύτερο λουρί για να έχει μια απόσταση ασφαλείας από σας. Την Πέρσα που η μύτη της έτρεχε πύον. Την Πέρσα της σιωπής γιατί όταν ξεκίναγε να γαβγίσει πνιγόταν από τα φλέματα και έκανε εμετό. Την Πέρσα της βροχής που ακόμα και τώρα όταν ακούει το θόρυβο της βροχής κρύβεται κάτω από το τραπέζι. Την Πέρσα των δακρύων γιατί τα μάτια της ήταν πάντοτε θολά γεμάτα τσίμπλες. Την Πέρσα με τα πρησμενα πόδια που μόλις μετά βίας περπάταγε 10 με 15 βήματα. Την Πέρσα που όταν σας είπαμε ότι θα την υιοθετήσουμε γουρλώσατε τα μάτια και μας ρωτήσατε αν είμαστε σίγουροι γι αυτό που πάμε να κάνουμε. Την Πέρσα που όταν υιοθετήσαμε παρά τις επίμονες προσπάθειες να την πάρουμε αμέσως μας είπατε ότι πρέπει να μείνει εκεί 4 βδομάδες για να κάνει θεραπεία για το καλαζάρ (τρομάρα σας). Την Πέρσα που δεν ξέραμε τι χρώμα είχε γιατί απλά δεν είχε μείνει ίχνος από τρίχωμα στο γεμάτο πληγές κορμί της. Την Πέρσα που μας επιτρέπατε να την βλέπουμε 3 φορές την βδομάδα (Δευτέρα -Τετάρτη -Παρασκευή 11 με 1). Την Πέρσα που κρυφογελάγατε πίσω από την πλάτη μας όταν μας βλέπατε να την καθαρίζουμε στις ώρες του επισκεπτηρίου με μωρόμαντηλα, γιατί ήταν μέσα στη βρώμα και την ανακούφιζε το μωρομαντιλο από τις πληγές της. Την Πέρσα που όταν ερχόμασταν στο επισκεπτήριο κατεβάζατε τα μούτρα σας γιατί απλά εμείς βλέπαμε ότι η Πέρσα καταρρέει παρόλο τη θεραπεία σας. Την Πέρσα που όταν σας ρωτάγαμε γιατί χάνει συνέχεια βάρος(πόσο ακόμα θα μπορούσε να αδυνατίσει ένας σκελετός)μας λέγατε ότι έχει ανορεξία λόγω θεραπείας,όμως από τα χέρια μας έτρωγε περισσότερο κι από τον Ιωνα. Η Πέρσα έχανε κιλά από την πείνα και όχι από την ανορεξία. Για την Πέρσα σας μιλάμε που όταν είπαμε ότι θα έρθουμε επισκεπτήριο την Μεγάλη Δευτέρα, Μεγάλη Τετάρτη και Μεγάλη Παρασκευή μας είπατε ότι αυτό είναι αδύνατο λόγω του ότι έχετε φόρτο εργασίας. Ποτέ όμως δεν σας είδαμε να βγάλετε ένα αδέσποτο έστω και 10 λεπτά να ξεμουδιάσει μυρίζοντας λίγο γη και βλέποντας λίγο ουρανό. Εξάλλου σας είχαν προδώσει οι μύτες σας που από το πολύ ξύσιμο είχαν γίνει σαν τα σπηλαία του Δυρού. Μετά από πολλά τηλεφωνήματα και με τη βοήθεια του Δήμου αγίων Ανάργυρων μας κάνατε τη χάρη να μας επιτρέψετε να τη δούμε Μεγάλη δευτέρα και Μεγάλη Τετάρτη μόνο για 10 λεπτά. Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι αυτός που ήταν προϊστάμενος εκεί, ξέρετε για ποιον μιλάω,αυτός που μοιάζει με νεροχελώνα, στο 11ο λεπτό μας έδιωχνε γιατί λέει ότι απασχολούσαμε τους υπάλληλους ενώ υπάλληλος δεν υπήρχε. Εμείς όμως ήρθαμε και τη Μεγάλη Παρασκευή και τη δεύτερη μέρα του Πάσχα,όχι για να δούμε αν έχετε δουλειά, αλλά γιατί ξέραμε ότι η Πέρσα μας περίμενε και θα καταλάβαινε ότι ήμασταν εκεί έστω κι αν δεν μας έβλεπε πίσω από τις κλειστές πόρτες. Για την Πέρσα σας μιλάω που όταν την επιστρέφαμε στο κλουβί μας κοίταζε μελαγχολικά με τα θολά της μάτια κι εσείς φροντίζατε να τις κλείνετε γρήγορα την πόρτα στερώντας από αυτή λίγα δευτερόλεπτα ζεστής ματιάς. Γιατί για σας η Πέρσα ήταν για σας ένα νούμερο,το ΑΓΑΝ 414.Όταν την ξαναείδαμε την Τετάρτη μετά το Πάσχα η Πέρσα ήταν ήδη στα πρόθυρα κατάρρευσης ώσπου επιτελούς την Τετάρτη 11 Μαΐου η Πέρσα μάζεψε ότι κουράγιο είχε απομείνει, πέταξε το βρωμερό κολάρο που είχε γίνει ένα με το δέρμα της, μπήκε στο αυτοκίνητό ΤΗΣ και έπεσε σε λήθαργο. Ο κτηνίατρος όταν την είδε τρόμαξε,μας έδωσε ελάχιστες ελπίδες. Όμως η Πέρσα έζησε κι έτσι η Πέρσα με το νούμερο ΑΓΑΝ 414 έγινε η Πέρσα των 42 κιλών από 25, η Πέρσα που έπαψε να είναι σιωπηλή,η Πέρσα χωρίς δάκρυα, η δική μας Πέρσα. Εγώ,η Ρανια,ο Ιωνας και η Πέρσα σας ευχόμαστε να είσαστε πάντα καλά, αλλά αν ου μη γενητω αρρωστήσετε να έχετε την ίδια περίθαλψη με αυτή που προσφέρατε στην Πέρσα.
Υ.Γ. μια φιλική συμβουλή, θα ήταν καλύτερο για σας αν αρχίζατε να βγάζετε τα δύστυχα αυτά πλάσματα από τα κλουβιά έστω για 10 λεπτά,ίσως τότε να αποκτούσατε σταδιακά λίγη αξιοπρέπεια από αυτή που διαθέτει η Πέρσα. Και αν το συνεχίζετε που ξέρετε,μπορεί να έχετε την ευτυχία και την υπερηφάνεια να σας φωνάξει κάποιος αντί για νεροχελώνες, Πέρσα,Ιωνα,Μπαντου,Μπαννυ,Μακο,Μπετυ (διαλεχτε όποιο όνομα θέλετε,την ίδια περηφάνια θα σας δώσει).
που είχε μολυνθεί επειδή σπάνια καθαρίζατε το κλουβί και όταν το καθαρίζατε το καθαρίζατε με χλωρίνη,ιδιαίτερα τοξική ουσία που ερεθίζει τις ανοιχτές πληγές.Την Πέρσα με το καλαζάρ,που περισσότερο έμοιαζε με άδειο σακί με κόκαλα παρά με σκύλο.Την Πέρσα που συχαινόσασταν και δεν ένιωσε ποτέ ένα χάδι σας στο κεφάλι,το μόνο σημείο του σώματός της που της είχε απομείνει ελάχιστο τρίχωμα. Την Πέρσα που όταν μας την φέρνατε χρησιμοποιούσατε το μεγαλύτερο λουρί για να έχει μια απόσταση ασφαλείας από σας. Την Πέρσα που η μύτη της έτρεχε πύον. Την Πέρσα της σιωπής γιατί όταν ξεκίναγε να γαβγίσει πνιγόταν από τα φλέματα και έκανε εμετό. Την Πέρσα της βροχής που ακόμα και τώρα όταν ακούει το θόρυβο της βροχής κρύβεται κάτω από το τραπέζι. Την Πέρσα των δακρύων γιατί τα μάτια της ήταν πάντοτε θολά γεμάτα τσίμπλες. Την Πέρσα με τα πρησμενα πόδια που μόλις μετά βίας περπάταγε 10 με 15 βήματα. Την Πέρσα που όταν σας είπαμε ότι θα την υιοθετήσουμε γουρλώσατε τα μάτια και μας ρωτήσατε αν είμαστε σίγουροι γι αυτό που πάμε να κάνουμε. Την Πέρσα που όταν υιοθετήσαμε παρά τις επίμονες προσπάθειες να την πάρουμε αμέσως μας είπατε ότι πρέπει να μείνει εκεί 4 βδομάδες για να κάνει θεραπεία για το καλαζάρ (τρομάρα σας). Την Πέρσα που δεν ξέραμε τι χρώμα είχε γιατί απλά δεν είχε μείνει ίχνος από τρίχωμα στο γεμάτο πληγές κορμί της. Την Πέρσα που μας επιτρέπατε να την βλέπουμε 3 φορές την βδομάδα (Δευτέρα -Τετάρτη -Παρασκευή 11 με 1). Την Πέρσα που κρυφογελάγατε πίσω από την πλάτη μας όταν μας βλέπατε να την καθαρίζουμε στις ώρες του επισκεπτηρίου με μωρόμαντηλα, γιατί ήταν μέσα στη βρώμα και την ανακούφιζε το μωρομαντιλο από τις πληγές της. Την Πέρσα που όταν ερχόμασταν στο επισκεπτήριο κατεβάζατε τα μούτρα σας γιατί απλά εμείς βλέπαμε ότι η Πέρσα καταρρέει παρόλο τη θεραπεία σας. Την Πέρσα που όταν σας ρωτάγαμε γιατί χάνει συνέχεια βάρος(πόσο ακόμα θα μπορούσε να αδυνατίσει ένας σκελετός)μας λέγατε ότι έχει ανορεξία λόγω θεραπείας,όμως από τα χέρια μας έτρωγε περισσότερο κι από τον Ιωνα. Η Πέρσα έχανε κιλά από την πείνα και όχι από την ανορεξία. Για την Πέρσα σας μιλάμε που όταν είπαμε ότι θα έρθουμε επισκεπτήριο την Μεγάλη Δευτέρα, Μεγάλη Τετάρτη και Μεγάλη Παρασκευή μας είπατε ότι αυτό είναι αδύνατο λόγω του ότι έχετε φόρτο εργασίας. Ποτέ όμως δεν σας είδαμε να βγάλετε ένα αδέσποτο έστω και 10 λεπτά να ξεμουδιάσει μυρίζοντας λίγο γη και βλέποντας λίγο ουρανό. Εξάλλου σας είχαν προδώσει οι μύτες σας που από το πολύ ξύσιμο είχαν γίνει σαν τα σπηλαία του Δυρού. Μετά από πολλά τηλεφωνήματα και με τη βοήθεια του Δήμου αγίων Ανάργυρων μας κάνατε τη χάρη να μας επιτρέψετε να τη δούμε Μεγάλη δευτέρα και Μεγάλη Τετάρτη μόνο για 10 λεπτά. Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι αυτός που ήταν προϊστάμενος εκεί, ξέρετε για ποιον μιλάω,αυτός που μοιάζει με νεροχελώνα, στο 11ο λεπτό μας έδιωχνε γιατί λέει ότι απασχολούσαμε τους υπάλληλους ενώ υπάλληλος δεν υπήρχε. Εμείς όμως ήρθαμε και τη Μεγάλη Παρασκευή και τη δεύτερη μέρα του Πάσχα,όχι για να δούμε αν έχετε δουλειά, αλλά γιατί ξέραμε ότι η Πέρσα μας περίμενε και θα καταλάβαινε ότι ήμασταν εκεί έστω κι αν δεν μας έβλεπε πίσω από τις κλειστές πόρτες. Για την Πέρσα σας μιλάω που όταν την επιστρέφαμε στο κλουβί μας κοίταζε μελαγχολικά με τα θολά της μάτια κι εσείς φροντίζατε να τις κλείνετε γρήγορα την πόρτα στερώντας από αυτή λίγα δευτερόλεπτα ζεστής ματιάς. Γιατί για σας η Πέρσα ήταν για σας ένα νούμερο,το ΑΓΑΝ 414.Όταν την ξαναείδαμε την Τετάρτη μετά το Πάσχα η Πέρσα ήταν ήδη στα πρόθυρα κατάρρευσης ώσπου επιτελούς την Τετάρτη 11 Μαΐου η Πέρσα μάζεψε ότι κουράγιο είχε απομείνει, πέταξε το βρωμερό κολάρο που είχε γίνει ένα με το δέρμα της, μπήκε στο αυτοκίνητό ΤΗΣ και έπεσε σε λήθαργο. Ο κτηνίατρος όταν την είδε τρόμαξε,μας έδωσε ελάχιστες ελπίδες. Όμως η Πέρσα έζησε κι έτσι η Πέρσα με το νούμερο ΑΓΑΝ 414 έγινε η Πέρσα των 42 κιλών από 25, η Πέρσα που έπαψε να είναι σιωπηλή,η Πέρσα χωρίς δάκρυα, η δική μας Πέρσα. Εγώ,η Ρανια,ο Ιωνας και η Πέρσα σας ευχόμαστε να είσαστε πάντα καλά, αλλά αν ου μη γενητω αρρωστήσετε να έχετε την ίδια περίθαλψη με αυτή που προσφέρατε στην Πέρσα.
Υ.Γ. μια φιλική συμβουλή, θα ήταν καλύτερο για σας αν αρχίζατε να βγάζετε τα δύστυχα αυτά πλάσματα από τα κλουβιά έστω για 10 λεπτά,ίσως τότε να αποκτούσατε σταδιακά λίγη αξιοπρέπεια από αυτή που διαθέτει η Πέρσα. Και αν το συνεχίζετε που ξέρετε,μπορεί να έχετε την ευτυχία και την υπερηφάνεια να σας φωνάξει κάποιος αντί για νεροχελώνες, Πέρσα,Ιωνα,Μπαντου,Μπαννυ,Μακο,Μπετυ (διαλεχτε όποιο όνομα θέλετε,την ίδια περηφάνια θα σας δώσει).
Δημοσίευση Σχολίου