ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ.Ε.ΔΡΟΥΓΟΣ
Τελευταία ο Τούρκος πρόεδρος ανακινεί το θέμα της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάνης, ισχυριζόμενος ότι αυτή (η συνθήκη δηλαδή) έχει διάρκεια 100 ετών και λήγει το 2023. Ο παραπάνω ισχυρισμός του πέραν του ότι είναι ατυχέστατος, καθόσον σε κανένα σημείο της δεν αναφέρεται χρονική διάρκεια της συνθήκης ή χρονικός περιορισμός στην ισχύ της, εντάσσεται στα πλαίσια του ευρύτερου αναθεωρητισμού που έχει υιοθετήσει το τελευταίο χρονικό διάστημα και ιδιαίτερα μετά τη
μη πρόοδο στο μέτωπο της Συρίας, όπου η εκεί τουρκική στρατιωτική επιχείρηση δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα μιας και αυτή έγινε για την άσκηση πολιτικών και διπλωματικών πιέσεων προκειμένου να τερματιστούν τα όνειρα των Κούρδων για τη δημιουργία κρατικού μορφώματος στα βόρεια της Συρίας και στα πρότυπα του Β. Ιράκ.
Έτσι για μια ακόμη φορά η Ελλάδα θα κληθεί να γίνει «ο σάκος του μποξ» και ο χώρος εκτόνωσης του Τουρκικού πατριωτισμού, μιας και τόσο το ‘πραξικόπημα’ του περασμένου Ιουλίου, αλλά και η μη αναμενόμενη εξέλιξη στη Μ. Ανατολή(παρά τα όσα λέχθηκαν μετά την χθεσινή επίσκεψη του Υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Δρ Αστον Κάρτερ για την Μοσούλη), οδηγούν μοιραία προς αυτήν την κατεύθυνση. Παρότι η Άγκυρα έσπευσε να δηλώσει ότι τα λόγια του Ρ.Τ. Ερντογάν έγιναν για «εσωτερική κατανάλωση», τέτοιες εξάρσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις υπάρχουν ανά 15-10 χρόνια (με τελευταία την κρίση των Ιμίων) και φυσικά η συνεχιζόμενη ελληνική ανοχή και υποχωρητικότητα σε συνδυασμό με την πολιτική ατολμία της Ε.Ε. και την ουδετερότητα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ , που αγγίζει τα όρια της σχετικής απροθυμίας να διατηρήσουν την ισορροπία και ηρεμία στην ΝΑ πτέρυγα της συμμαχίας, αποθρασύνουν την κατά τα λοιπά φίλη και σύμμαχο Τουρκία, η οποία ολοένα και αυξάνεται με τις καθημερινές παραβάσεις και παραβιάσεις του FIR Αθηνών και του ΕΕΧ, με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών, με το συνεχιζόμενο γκριζάρισμα νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Αν σκεφτεί κανείς ότι μια πιο «τολμηρή» Ελληνική στάση σε διπλωματικό επίπεδο (η οποία ουδέποτε έχει επιχειρηθεί) διεθνώς, θα μπορούσε να στριμώξει στα σχοινιά τις όποιες παράλογες Τουρκικές επιδιώξεις και να πείσει τη διεθνή κοινή γνώμη και κοινότητα, για το δίκαιο των ελληνικών θέσεων και ισχυρισμών, βάσει του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών, θα είχαν αποτραπεί πολλά εθνικά δεινά και ήττες (όχι απαραίτητα στα πεδία των μαχών, αλλά σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο) και δεν θα είχε προκληθεί εθνική ζημία σε τέτοιο βαθμό ώστε επί της ουσίας να μην υπολογιζόμαστε στα FORA που συμμετέχουμε ως ισότιμοι συνομιλητές, αλλά να θεωρούμαστε ως κομπάρσοι στα διεθνή τεκταινόμενα, χωρίς να παίρνουμε μέρος στις όποιες σημαντικές αποφάσεις.(σε αυτό ευθύνονται κατά καιρούς η μη-παρουσίαση θέσεων σε πολλά ζητήματα, οι γνωστές και ανούσιες «κορώνες’ κατά του ΝΑΤΟ κα)
Η διαχρονική πολιτική και διπλωματική ατολμία ως και ο παρακατιανός-φοβικός κομπλεξισμός των Ελληνικών μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, σε συνδυασμό με την εμμέσως πλην σαφώς απομόνωση της χώρας από τα κέντρα λήψης αποφάσεων (αποτέλεσμα και των μνημονιακών πολιτικών και των ακατανόητων υπαναχωρήσεων) σε πλειάδα θεμάτων, που πιθανόν να αποτελούν στόχο ακόμα και ξένων κέντρων που προωθούν τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή, αλλά και η εμμονή της υιοθέτησης του δόγματος -από τους πολιτικό-στρατιωτικούς μας - της «στρατηγικής ψυχραιμίας», στο βωμό της ελληνοτουρκικής προσέγγισης και των ΜΟΕ, οδήγησαν σταδιακά στην ολοένα αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα, η οποία μοιραία κάποια στιγμή θα μεταφραστεί και σε στρατιωτικές ενέργειες μέσα στην προσεχή διετία και προθέσεις σύγκρουσης από το επίπεδο ενός θερμού επεισοδίου έως και τη γενικευμένη σύρραξη των 2 χωρών. (πιθανότατα σε αεροναυτικό πλαίσιο)
Όσο ακόμη υπάρχει καιρός για διπλωματικές κινήσεις και ελιγμούς, η Ελληνική διπλωματία οφείλει και χρωστάει, πρώτα απ όλα στον εαυτό της και μετά σε όλους τους υπόλοιπους Έλληνες και ξένους, μια στρατηγική ανασυγκρότηση μια αναδίπλωση και μια αντεπίθεση προς όλες τις κατευθύνσεις και προφανώς μία νέα στρατιωτική ηγεσία. Μια αντεπίθεση ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης, τεκμηριωμένη κατάλληλα ώστε να αντικρούει την όποια προσπάθεια της άλλης πλευράς όταν αυτή εγείρει τα όποια αιτήματα – θέματα εφευρίσκει και θέτει στο τραπέζι του διαλόγου. Θα περίμενε λοιπόν ο μέσος Έλληνας ν ακούσει τον Έλληνα πρωθυπουργό να θέτει με τη σειρά του κι αυτός όρους σε διμερή ζητήματα, όπως το θέμα της συνθήκης της Λοζάνης.
Θα μπορούσε δηλαδή να πει: «Η Ελλάδα είναι σύμφωνη να συζητήσει επί της αρχής τις παραμέτρους μιας πιθανής αναπροσαρμογής της Συνθήκης, εφόσον συνηγορήσουν και οι υπόλοιπες χώρες που έχουν προσυπογράψει την παραπάνω συνθήκη. Οι Ελληνικές προτάσεις για την αναθεώρηση της συνθήκης είναι οι ακόλουθες:
α. Καμία αλλαγή στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα μεταξύ των 2 χωρών.
β. Εφαρμογή της αποστρατικοποίησης της ζώνης των στενών, σε διαφορετική περίπτωση η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να προβεί σε πλήρη-διευρυμένη και υψηλοού τεχνολογικού επιπέδου και μέσων στρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου (συμπεριλαμβανομένης και της Λήμνου – Αγ. Ευστρατίου και Σαμοθράκης), το οποίο και να ανακοινώσει με μια απλή ανακοίνωση και χωρίς την συγκατάθεση των λοιπών χωρών που θα προσυπογράψουν τη νέα συνθήκη.
γ. Οι μειονότητες παραμένουν αναγνωρισμένες σύμφωνα με την συνθήκη του 1923, με τη διαφορά ότι στα πλαίσια της αμοιβαιότητας θα καταστούν ισόποσες και πληθυσμιακά. Ήτοι όσοι Έλληνες διαβιούν στην Κων/πολη, Ιμβρο, Τένεδο και σε άλλες περιοχές της Τουρκικής επικράτειας, τόσοι μουσουλμάνοι θα διαβιούν και στην περιοχή της Θράκης.
δ. Καταργείται ο άγραφος νόμος της Σαρίας και οι Μουφτήδες δεν ασκούν πλέον δικαστικά καθήκοντα.
ε. Η Ελλάδα αποδέχεται την εκλογή των Μουφτήδων από τα μέλη της μειονότητας και όχι στον διορισμό τους από το κράτος και η Τουρκία αναγνωρίζει την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας στα ελληνικά νησιά και το δικαίωμα της Ελλάδας για οριοθέτηση ΑΟΖ σύμφωνα με το Δίκαιο της θάλασσας.
στ. Οι 2 χώρες εγγυώνται τα δικαιώματα και την προστασία των μειονοτήτων όπως περιγράφεται και στην συνθήκη του 1923 και στις μεταγενέστερες διεθνείς συνθήκες του ΟΗΕ.
ζ. Η Ελλάδα υποχρεούται να χορηγεί βίζα 72 ωρών στους Τούρκους πολίτες και σε αντάλλαγμα η Τουρκία αποδέχεται και αναγνωρίζει την ύπαρξη κρατικής οντότητας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κων/πολη, στα πρότυπα του Βατικανού, με Έλληνα πολιτικό διοικητή, ενώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα παραμείνει θρησκευτικός αρχηγός.
η. Οι 2 χώρες διατηρούν το δικαίωμα της απέλασης πληθυσμού μειονοτήτων μόνο στην περίπτωση που μια εκ των 2 προβεί πρώτη σε άσκηση διώξεων ή σε θέσπιση νόμων που αντιβαίνουν τον ορισμό της προστασίας των μειονοτικών πληθυσμών.
θ. Η Αγ. Σοφία θα παραμείνει μουσείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO με ευρύτερο παγκόσμιο ενδιαφέρον ..
ι)Στο ΝΑΤΟ δεν απειλείς σύμμαχο χώρα ούτε μονομερώς προσπαθείς με ύπουλα χτυπήματα να επιβάλεις τις δικές σου απαιτήσεις. Το ΝΑΤΟ είναι υπερεθνικός οργανισμός που έχει ευρύτερους ρόλους.
Αλήθεια, υπάρχει κάποιος Έλληνας πολιτικός που θα τολμούσε να ορθώσει ανάστημα στον Ερντογάν και να του θέσει αυτές τις προτάσεις ως βάση για διαπραγμάτευση των όρων της νέας συνθήκης; Αν ναι, ονομάστε τον….
Δημοσίευση Σχολίου