Μπροστά στο ράφι αντιμετωπίζω διλήμματα καθημερινότητας, όταν πίσω μου παίζει διάλογος ανάμεσα στην διευθύντρια του σούπερ και τον υπεύθυνο. Ο τύπος εξηγεί πως έκανε πολλές συστάσεις σε υπάλληλο να έρχεται ξυρισμένος στην δουλειά και αυτός επιμένει να μην είναι συνεπής. "Εγώ κυρία Μπουχλουμπού"-άς την πούμε έτσι την διευθύντρια-"σήμερα που τον είδα
αξύριστο τον ρώτησα άν πήγε στρατό και αυτός είπε πως πήγε, έ τότε και γώ του είπα πως εδώ στην δουλειά είναι στρατός και καλά θα κάνει να συμμορφωθεί" και δώσ'της να κουνάει καταφατικά το κεφάλι της η κυρία Μπουχλουμπού σε φάση αα-χμμμμ//α-χα//έτσι//έτσι....Μάλλον πήραν χαμπάρι πως τους ακούω την δεδομένη στιγμή και πήγαν παρακάτω στα τυριά να συνεχίσουν την κουβεντούλα. Σκέφτηκα πόσοι ακόμα υπάλληλοι θα παίζαν χωρίς τύψεις το ρόλο του καταδότη για να γίνουν αρεστοί και να εξασφαλίσουν εκτός από την την θέση τους, ίσως και κάποια προαγωγή, υπεύθυνοι στην θέση του υπεύθυνου και πάει λέγοντας. Πόσο τραγικός και γω, εγκλωβισμένος, να'χω χιλιάδες λόγους να μην πατάω το πόδι μου στα σούπερ και να μην μπορώ να τα αποφύγω. Αλλά και πόσο τυχερός που δεν είμαι αναγκασμένος να εργάζομαι σε μια τέτοια επιχείρηση....
Πάντα την είχα αυτήν την απορία με την εξωτερική εμφάνιση. Σε φάση που οι εταιρίες δίνουν μεγαλύτερη προσοχή σε αυτή και όχι στα όποια χαρίσματα μπορεί να έχει ο υπάλληλός της. Σε μια εταιρία όσο πιο πειθήνιος είσαι τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να μείνεις και να ανελιχθείς, καλά η ανέλιξη προϋποθέτει να είσαι και ρουφιάνος. Δε πα' να 'χεις πτυχία σούπερ ιδέες να γουστάρεις την δουλειά να αλληλεπιδράς καλά με τους πελάτες-συνάδερφους να να να να, δεν πρόκειται να επιβιώσεις άν δεν ξυρίζεσαι κόντρα κάθε πρωί....
Όλο αυτό πέρα απο την υποταγή που είναι ο βασικός του στόχος, έρχεται και κάθεται βολικά πάνω στην μέση νοοτροπία που έχει καταπιεί αμάσητα τόνους ληγμένα στερεότυπα. Θυμάμαι πρίν μερικά χρόνια στην προσπάθεια μου να βρώ για ενοικίαση μια μονοκατοικία με όσο το δυνατόν λιγότερους γείτονες, είδα ένα σπίτι σε ένα κοντινό χωριό. Μόλις είπα στον ιδιοκτήτη πως είμαι γιατρός το πρώτο που είπε ήταν: " Μα καλά γιατρός με μούσι γίνεται";;;;;
Θα το κλείσω εδώ παραφράζοντας Κώστα Χατζή:
Δημοσίευση Σχολίου