Αφιέρωμα στην Βέμπο
Την Δευτέρα 16 Μαρτίου
.παρά την ανύπαρκτη τεχνική υποστήριξη και την καθυστέρηση έναρξης της
εκδηλώσεως ,η αρχική διάθεση των συντελεστών για την θερμή παρουσίαση μίας πολυεπίπεδης
εισηγήσεως έλαβε αίσιο τέλος στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου στην Πλατεία
Κεχαγιά Άμφισσας.
Συγκεκριμένα η Δημοτική
Βιβλιοθήκη Άμφισσας συνδιοργανώνοντας μία παρουσίαση με θέμα "Μίμης
Τραϊφόρος-Σοφία Βέμπο της Ελλάδος παιδιά'' με το μουσικό Σχολείο Άμφισσας, κατάφερε
να φέρει στην επιφάνεια νοσταλγικές θυμίσεις παλιού και αλησμόνητου ένδοξου
Ελληνικού παρελθόντος.
Είναι κρίμα όμως που
παρά την Μουσική πλαισίωση των νέων παιδιών του Μουσικού Σχολείου της
Άμφισσας-που έχει μια ισχυρή και σημαντική παρουσία στον τόπο-δεν έπεσε το
απαραίτητο βάρος στην τεχνική τους κάλυψη από τους υπευθύνους. Oi ομιλητές ήρθαν σε
δύσκολη θέση καθόσoν έπρεπε να ακουστούν σε ένα μεγάλο κοινό που είχε προσέλθει
στον χώρο ,μικρών και μεγάλων και που χωρίς μικρόφωνα και με περιορισμένα μέσα
προβολής προσπαθούσαν να εναρμονιστούν με τον χώρο!!!Τελικά με αυτοσχέδιες
παρεμβάσεις και εύστοχο ευρηματικό τρόπο κατάφεραν να δημιουργήσουν μία θερμή
ατμόσφαιρα , μιλώντας σε φιλικό τόνο, αναπτύσσοντας μία οικογενειακή ατμόσφαιρα
με ένα κοινό που στάθηκε εξίσου διαδραστικό.
Οι ομιλητές ήσαν ο
συγγραφέας του Βιβλίου Βασίλης Τραϊφόρος,η Μαρία Δήμου , θεατρολόγος και ο
Δημήτρης Παλούκης φιλόλογος με έναν εξέχοντα πρόλογο και όμορφα στολισμένο λόγο χωρίς περιττολογίες για την πραγματική επαφή που θα
μπορούσε να έχει κάποιος ''περιφερειακός πολίτης'' με την κουλτούρα και την
υφολογική δομή μιας συνοικίας στην Αθήνα , την Βέμπο του εκεί , του τότε και
του τώρα... Του τώρα που η θύμησή της όπως οι νότες σε ένα πεντάγραμμο μένουνε
γραμμένες και όποτε ξαναπαίζονται επαναφέρουν την προηγουμένως περασμένη τους
μελωδία.
Βέβαια το βιβλίο όπως
και η ομιλία-παρουσίαση αυτού- δεν είναι απλώς μία αναφορά στην Σοφία Βέμπο
αλλά στην Σοφία Βέμπο μαζί με μία εξίσου σημαντική προσωπικότητα στην ζωή
εκείνης αλλά και όλου του Ελληνικού καλλιτεχνικού και καθημερνού κόσμου ,εκείνη
του Μίμη Τραϊφόρου. Το ζευγάρι που έζησε στο πάθος της Τέχνης και του έρωτα και
που μέσα από την αγάπη του για αυτήν και την πατρίδα έγραψαν και ερμήνευσαν
κάποιες από τις μεγαλύτερες ερμηνείες που θα μπορούσαν ποτέ να τραγουδηθούν
στην χώρα.
Ο χώρος γέμισε με ψήγματα
παρελθόντος που σαν σλάιντς πέρναγαν από μπροστά μας ,με το ξεφύλλισμα του
παρουσιαζόμενου φωτογραφικού υλικού. Τα τραγούδια των μαθητών του Μουσικού
σχολείου ενσάρκωσαν τον καημό για την Ελλάδα του χτες και την Ελπίδα για φως
στην σκοτεινή Ελλάδα του τώρα.
Το γεγονός αυτό δεν
πρέπει να είναι όπως είπε ο συγγραφέας απλώς μία πράξη μνήμης. Ένα γεγονός που
έχει χαρακτήρα επαναφοράς και μόνο περασμένων γεγονότων στην μνήμη .Αλλά να
φέρει μικρούς και μεγάλους σε μια συζήτηση γεφυρώνοντας έτσι τα χάσματα.
Θεωρώ πως συνολικά το αποτέλεσμα
ήταν άρτιο, μουσικό, νοσταλγικό, περιεκτικό, πειστικό και γλαφυρό.
Όλοι την Δευτέρα σιγοτραγουδήσαμε
λίγο πολύ και όλοι μάθαμε κάτι ή θυμηθήκαμε από εκείνα τα χρόνια , της Ελλάδας,
της Βέμπο και του Μίμη Τραϊφόρου .
Συγχαρητήρια για τον
Αγώνα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της Άμφισσας να διατηρήσει αναμένη την δάδα
της τοπικής και όχι μόνο πολιτιστική μας κληρονομίας μέσω των δράσεών της...
Βιβή Μαρκάτος Χάινεμανν
Δημοσίευση Σχολίου