Σαν σήμερα κρεμάστηκε στη Σιβηρία, ο Γ.Γ. του ΚΚΕ που έπνιξε την Ελλάδα στο αίμα, Νίκος Ζαχαριάδης!
Ο άνθρωπος που κατά την μαρτυρία του Μάρκου Βαφειάδη, αρχιστρατήγου του Δ.Σ: «.. το 1946 με τη συμφωνία Τίτο-Πασχάλη-Ζαχαριάδη, τους δίνει τη Μακεδονία ολόκληρη μαζί με τη Θεσσαλονίκη».
Ο Ζαχαριάδης ήταν αρχηγός του ΚΚΕ τον Ιανουάριο του 1949, όταν ανακοίνωσε την απόφαση της 5ης Ολομελείας της Κεντρικής του Επιτροπής. «Στη Βόρεια Ελλάδα, ο Μακεδονικός (Σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας, που προκαλούν τον θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο Μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει».
Μετά την συντριβή των κομμουνιστών, ο Ζαχαριάδης κατέφυγε στο παραπέτασμα, και μέχρι το 1956 παρέμεινε Γ.Γ του κόμματος. Το 1956 ξεκίνησε η καθαίρεση του Ζαχαριάδη από την ηγεσία του ΚΚΕ. Το επόμενο έτος, διεγράφη από το κόμμα ως προδότης και εξορίσθηκε στο Νοβγκορόντ της ΕΣΣΔ, όπου εργάστηκε στα δάση ως ξυλοκόπος, σε πολικές θερμοκρασίες, για να αποκτήσει «προλεταριακή συνείδηση».
Απελπισμένος, το 1962 επέστρεψε παράνομα στην Μόσχα και πήγε στην ελληνική πρεσβεία ζητώντας να επιστρέψει στην Ελλάδα και να δικασθεί για τα εγκλήματα και τις προδοσίες του!! Συνελήφθη εκ νέου μετά την έξοδό του από την πρεσβεία και οδηγήθηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας. Δεν ήταν δυνατόν να τον αφήσουν οι Σοβιετικοί να επιστρέψει στην Ελλάδα, διότι ο Ζαχαριάδης εγνώριζε τα πάντα και μ’ αυτά που θα απεκάλυπτε θα έβαζε ταφόπλακα στο ΚΚΕ!
Το 1964 έστειλε γράμμα στην Εισαγγελία της Αθήνας ζητώντας να πάει στην Ελλάδα. Ένα μήνα ύστερα απ’ αυτό ο Ζαχαριάδης προσωπικά πηγαίνει στην ελληνική πρεσβεία της Μόσχας, συζητάει με τον πρεσβευτή και δίνει προσωπικά το γράμμα του για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών της Αθήνας. Ο Ζαχαριάδης ζητάει με την βοήθεια του εχθρού να πάει στην Ελλάδα για να πολεμήσει το ΚΚΕ και τη Σοβ. Ένωση.
Ώσπου, ήρθε το 1973. Ο απελπισμένος αρχηγός δεν άντεξε άλλο τα βασανιστήρια και τις κακουχίες. Την 1η Αυγούστου βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του. Το ΚΚΕ ανακοίνωσε ότι πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Βασικά, επρόκειτο για μια προαναγγελθείσα αυτοκτονία. Τριάντα έξι ημέρες προ της αυτοκτονίας του, στις 26/06/73, ο Ζαχαριάδης θα στείλει το τελευταίο του γράμμα στην Κ. Ε. του Κ.Κ. της Σοβιετικής Ενώσεως:
«Το κουφάρι μου το κληροδοτώ στους Μπρέζνιεφ, Κολιγιάννη, Φλωράκη και Σία. Χαλάλι τους…. Όσο κι αν προσπάθησαν δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια τα όργανα της Ασφάλειας της Σοβ. Ένωσης και οι διορισμένοι στο ΚΚΕ δεν απόδειξαν απόλυτα τίποτα και αναγκάστηκαν να γλείψουν αφτού όπου φτύναν… Σήμερα, ύστερα απ’ όλα αυτά, δηλώνω ότι αν δεν αρθούν όλα τα μέτρα περιορισμού, εξορίας, στέρησης ελευθερίας μετακίνησης και αναχώρησης απ’ τη Σοβ. Ένωση που εφαρμόζονται ενάντια μου, τότε την 1η Αυγούστου 1973, σαν έκφραση έσχατης διαμαρτυρίας, θ’ αυτοκτονήσω».
Γιατί η Αριστερά στην Ελλάδα δεν έχει ιστορία αλλά βεβαρυμένο ποινικό μητρώο.
Αθηναίος Πολίτης
Ο άνθρωπος που κατά την μαρτυρία του Μάρκου Βαφειάδη, αρχιστρατήγου του
Δ.Σ: «.. το 1946 με τη συμφωνία Τίτο-Πασχάλη-Ζαχαριάδη, τους δίνει τη
Μακεδονία ολόκληρη μαζί με τη Θεσσαλονίκη». Ο άνθρωπος που κατά την μαρτυρία του Μάρκου Βαφειάδη, αρχιστρατήγου του Δ.Σ: «.. το 1946 με τη συμφωνία Τίτο-Πασχάλη-Ζαχαριάδη, τους δίνει τη Μακεδονία ολόκληρη μαζί με τη Θεσσαλονίκη».
Ο Ζαχαριάδης ήταν αρχηγός του ΚΚΕ τον Ιανουάριο του 1949, όταν ανακοίνωσε την απόφαση της 5ης Ολομελείας της Κεντρικής του Επιτροπής. «Στη Βόρεια Ελλάδα, ο Μακεδονικός (Σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας, που προκαλούν τον θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο Μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει».
Μετά την συντριβή των κομμουνιστών, ο Ζαχαριάδης κατέφυγε στο παραπέτασμα, και μέχρι το 1956 παρέμεινε Γ.Γ του κόμματος. Το 1956 ξεκίνησε η καθαίρεση του Ζαχαριάδη από την ηγεσία του ΚΚΕ. Το επόμενο έτος, διεγράφη από το κόμμα ως προδότης και εξορίσθηκε στο Νοβγκορόντ της ΕΣΣΔ, όπου εργάστηκε στα δάση ως ξυλοκόπος, σε πολικές θερμοκρασίες, για να αποκτήσει «προλεταριακή συνείδηση».
Απελπισμένος, το 1962 επέστρεψε παράνομα στην Μόσχα και πήγε στην ελληνική πρεσβεία ζητώντας να επιστρέψει στην Ελλάδα και να δικασθεί για τα εγκλήματα και τις προδοσίες του!! Συνελήφθη εκ νέου μετά την έξοδό του από την πρεσβεία και οδηγήθηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας. Δεν ήταν δυνατόν να τον αφήσουν οι Σοβιετικοί να επιστρέψει στην Ελλάδα, διότι ο Ζαχαριάδης εγνώριζε τα πάντα και μ’ αυτά που θα απεκάλυπτε θα έβαζε ταφόπλακα στο ΚΚΕ!
Το 1964 έστειλε γράμμα στην Εισαγγελία της Αθήνας ζητώντας να πάει στην Ελλάδα. Ένα μήνα ύστερα απ’ αυτό ο Ζαχαριάδης προσωπικά πηγαίνει στην ελληνική πρεσβεία της Μόσχας, συζητάει με τον πρεσβευτή και δίνει προσωπικά το γράμμα του για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών της Αθήνας. Ο Ζαχαριάδης ζητάει με την βοήθεια του εχθρού να πάει στην Ελλάδα για να πολεμήσει το ΚΚΕ και τη Σοβ. Ένωση.
Ώσπου, ήρθε το 1973. Ο απελπισμένος αρχηγός δεν άντεξε άλλο τα βασανιστήρια και τις κακουχίες. Την 1η Αυγούστου βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του. Το ΚΚΕ ανακοίνωσε ότι πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Βασικά, επρόκειτο για μια προαναγγελθείσα αυτοκτονία. Τριάντα έξι ημέρες προ της αυτοκτονίας του, στις 26/06/73, ο Ζαχαριάδης θα στείλει το τελευταίο του γράμμα στην Κ. Ε. του Κ.Κ. της Σοβιετικής Ενώσεως:
«Το κουφάρι μου το κληροδοτώ στους Μπρέζνιεφ, Κολιγιάννη, Φλωράκη και Σία. Χαλάλι τους…. Όσο κι αν προσπάθησαν δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια τα όργανα της Ασφάλειας της Σοβ. Ένωσης και οι διορισμένοι στο ΚΚΕ δεν απόδειξαν απόλυτα τίποτα και αναγκάστηκαν να γλείψουν αφτού όπου φτύναν… Σήμερα, ύστερα απ’ όλα αυτά, δηλώνω ότι αν δεν αρθούν όλα τα μέτρα περιορισμού, εξορίας, στέρησης ελευθερίας μετακίνησης και αναχώρησης απ’ τη Σοβ. Ένωση που εφαρμόζονται ενάντια μου, τότε την 1η Αυγούστου 1973, σαν έκφραση έσχατης διαμαρτυρίας, θ’ αυτοκτονήσω».
Γιατί η Αριστερά στην Ελλάδα δεν έχει ιστορία αλλά βεβαρυμένο ποινικό μητρώο.
Αθηναίος Πολίτης
Ο Ζαχαριάδης ήταν αρχηγός του ΚΚΕ τον Ιανουάριο του 1949, όταν ανακοίνωσε την απόφαση της 5ης Ολομελείας της Κεντρικής του Επιτροπής. «Στη Βόρεια Ελλάδα, ο Μακεδονικός (Σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας, που προκαλούν τον θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο Μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει».
Μετά την συντριβή των κομμουνιστών, ο Ζαχαριάδης κατέφυγε στο παραπέτασμα, και μέχρι το 1956 παρέμεινε Γ.Γ του κόμματος. Το 1956 ξεκίνησε η καθαίρεση του Ζαχαριάδη από την ηγεσία του ΚΚΕ. Το επόμενο έτος, διεγράφη από το κόμμα ως προδότης και εξορίσθηκε στο Νοβγκορόντ της ΕΣΣΔ, όπου εργάστηκε στα δάση ως ξυλοκόπος, σε πολικές θερμοκρασίες, για να αποκτήσει «προλεταριακή συνείδηση».
Απελπισμένος, το 1962 επέστρεψε παράνομα στην Μόσχα και πήγε στην ελληνική πρεσβεία ζητώντας να επιστρέψει στην Ελλάδα και να δικασθεί για τα εγκλήματα και τις προδοσίες του!! Συνελήφθη εκ νέου μετά την έξοδό του από την πρεσβεία και οδηγήθηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας. Δεν ήταν δυνατόν να τον αφήσουν οι Σοβιετικοί να επιστρέψει στην Ελλάδα, διότι ο Ζαχαριάδης εγνώριζε τα πάντα και μ’ αυτά που θα απεκάλυπτε θα έβαζε ταφόπλακα στο ΚΚΕ!
Το 1964 έστειλε γράμμα στην Εισαγγελία της Αθήνας ζητώντας να πάει στην Ελλάδα. Ένα μήνα ύστερα απ’ αυτό ο Ζαχαριάδης προσωπικά πηγαίνει στην ελληνική πρεσβεία της Μόσχας, συζητάει με τον πρεσβευτή και δίνει προσωπικά το γράμμα του για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών της Αθήνας. Ο Ζαχαριάδης ζητάει με την βοήθεια του εχθρού να πάει στην Ελλάδα για να πολεμήσει το ΚΚΕ και τη Σοβ. Ένωση.
Ώσπου, ήρθε το 1973. Ο απελπισμένος αρχηγός δεν άντεξε άλλο τα βασανιστήρια και τις κακουχίες. Την 1η Αυγούστου βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του. Το ΚΚΕ ανακοίνωσε ότι πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Βασικά, επρόκειτο για μια προαναγγελθείσα αυτοκτονία. Τριάντα έξι ημέρες προ της αυτοκτονίας του, στις 26/06/73, ο Ζαχαριάδης θα στείλει το τελευταίο του γράμμα στην Κ. Ε. του Κ.Κ. της Σοβιετικής Ενώσεως:
«Το κουφάρι μου το κληροδοτώ στους Μπρέζνιεφ, Κολιγιάννη, Φλωράκη και Σία. Χαλάλι τους…. Όσο κι αν προσπάθησαν δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια τα όργανα της Ασφάλειας της Σοβ. Ένωσης και οι διορισμένοι στο ΚΚΕ δεν απόδειξαν απόλυτα τίποτα και αναγκάστηκαν να γλείψουν αφτού όπου φτύναν… Σήμερα, ύστερα απ’ όλα αυτά, δηλώνω ότι αν δεν αρθούν όλα τα μέτρα περιορισμού, εξορίας, στέρησης ελευθερίας μετακίνησης και αναχώρησης απ’ τη Σοβ. Ένωση που εφαρμόζονται ενάντια μου, τότε την 1η Αυγούστου 1973, σαν έκφραση έσχατης διαμαρτυρίας, θ’ αυτοκτονήσω».
Γιατί η Αριστερά στην Ελλάδα δεν έχει ιστορία αλλά βεβαρυμένο ποινικό μητρώο.
Αθηναίος Πολίτης
Αθηναίος Πολίτης
Δημοσίευση Σχολίου