Η Κυβέρνηση συνεχίζει τις επιθέσεις κατά της Δικαιοσύνης. Τη σκυτάλη την έχουν πάρει, τώρα πια, τα μεσαία και κατώτερα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Στις γειτονιές, στους τόπους δουλειάς, στα καφενεία. Και στον περιφερειακό τύπο. Ε! δεν χρειάζεται να έχουν το ίδιο λεξιλόγιο, που
χρησιμοποίησαν οι πρωτοκλασάτοι. Όλοι μας και κάποιο πρόβλημα θα έχουμε με την απονομή της Δικαιοσύνης. Δύσκολα να αποδεχθούμε ότι δεν έχουμε δίκαιο όταν έχουμε χάσει, μετά από πολλά, τη βασική δίκη. Άλλωστε, αργεί να βγει η κάθε απόφαση. Ποιός να φταίει, άραγε; Ο δικαστής, που τη δίκασε την υπόθεσή μας.
Ξέρω πολύ λίγους, που δηλώνουν ευτυχισμένοι από την έκβαση της υπόθεσής τους. Σπάνια τα Δικαστήρια δίνουν σε κάθε διάδικο όλα όσα ζητά. Εκεί οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ψαρεύουν ακροατήρια. Ενώ, το πρόβλημα, σήμερα, είναι αλλού. Οι επεμβάσεις της Κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη. Οι φανερές. Και κάτω από το τραπέζι. Και με υπόγειες διαδρομές. Η Κυβέρνηση εκβιάζει. Η Κυβέρνηση υβρίζει. Η Κυβέρνηση λασπολογεί. Η Κυβέρνηση παραπληροφορεί. Συναλλάσσεται και με ισοβίτες κρατούμενους! Είναι κατάδηλος ο στόχος. Να μετατρέψει τη Δικαιοσύνη σε «εργαλείο» των αντιπάλων της. Ακόμα και εναντίον εκείνων, που εκείνη νομίζει, ότι είναι «εχθροί» της.
Η Κυβέρνηση δεν σέβεται τις ανεξάρτητες Αρχές. Και τους ανεξάρτητους Θεσμούς. Έχει πληρωμένους κονδυλοφόρους, πίσω από θεατρικές κινήσεις θεσμικών οργάνων, που υποδύονται τους ανεξάρτητους. Τα παραδείγματα; Πολλά! Ονόματα; Τα ξέρουμε όλοι μας.
Η Κυβέρνηση απαξιώνει τη Βουλή. Οι τροπολογίες της νύχτας; Εκατοντάδες! Και καθημερινά αποκαλύπτεται το αληθινό περιεχόμενό τους. Χρησιμοποιεί, κατά κόρον, τις κατεπείγουσες ή και επείγουσες διαδικασίες ψήφισης των νομοσχεδίων. Για να μην υπάρχει δημοκρατική συζήτηση πάνω στο περιεχόμενό τους. Και για να μην περνά, στην λαϊκή ψυχή και κατανόηση, η αντισυνταγματικότητα των νέων ρυθμίσεων.
Η Κυβέρνηση δυναμιτίζει την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Για να μεταφέρει και σε αυτήν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, από τη δική της οικονομική πολιτική.
Η Κυβέρνηση υπονομεύει συνολικά το πολιτικό σύστημα. Με ύβρεις και λάσπη. Και με κάθε άθλια μηχανή.
Πρέπει να το πούμε πεντακάθαρα. Οι Δημοκρατίες σήμερα δεν πέφτουν με τα τανκς. Καταρρέουν ή και συντρίβονται μέσα σε γενική αδιαφορία και ιδεολογική σύγχυση.
Όπως στις 4 Αυγούστου 1936. Ο Μεταξάς χρησιμοποίησε ξερονήσια και βασανιστήρια για να παραμείνει. Στις 4 Αυγούστου 1936 επιβλήθηκε χωρίς στρατιωτική βία.
Τίποτε δεν είναι δεδομένο.
Νέα Κρήτη, Άποψη, Παρασκευή, 04.08.2017
Δημοσίευση Σχολίου