Η Τέχνη της Αποτυχίας ... Ποιος είναι ο ηλίθιος τελικά;

 
Στην άκρη ενός γκρεμού Δεν με απασχολεί ποιες είναι οι επιθυμίες σου. Ίσως να θέλεις μια πιο παχουλή γυναίκα ή μπορεί μια πιο αδύνατη. Ίσως να θες να σε θαυμάζουν και να σε χειροκροτούν ή ένα σπίτι με γκαράζ και πισίνα και ένα μεγάλο αμάξι που δεν θα χωράει πουθενά. Μπορεί ακόμα να θες να ταξιδέψεις σε όλο τον κόσμο. Το πιο πιθανόν είναι πως τα θέλεις όλα μαζί. Και δόξα και
χρήμα και ελευθερία. Και βέβαια δεν θα σε χάλαγαν μερικοί έξτρα πόντοι … λένε πως το μέγεθος δεν μετράει αλλά καλύτερα να το ‘χεις και να σου περισσεύει παρά να σου λείπει.            
Όπως είπα δεν με απασχολεί ποιες είναι οι επιθυμίες σου. Αυτό που μου προκαλεί ενδιαφέρον είναι πως είσαι διατεθειμένος να κάνεις τα πάντα προκειμένου να τις εκπληρώσεις. Κι όταν λέω τα πάντα εννοώ τα πάντα. Φυσικά και είσαι έτοιμος να πουλήσεις την ψυχή σου. Θα πουλούσες και την μάνα σου αν ήταν απαραίτητο πόσο μάλλον κάτι που είναι άυλο και δεν φαίνεται να χρησιμεύει πουθενά.
Το πρόβλημα, όπως θα έχεις ανακαλύψει και μόνος σου, είναι πως η ψυχή σου δεν αξίζει τίποτα. Είναι εντελώς άχρηστη. Δυστυχώς η προσφορά είναι πολύ μεγάλη. Τώρα, την ώρα που μιλάμε, 7.5 δισεκατομμύρια ψυχές είναι προς πώληση παγκοσμίως. Ακόμα και τα I owe you του Βαρουφάκη θα είχαν περισσότερη αξία από αυτά τα ανθρώπινα κουρελόχαρτα.
Φυσικά και δεν υπάρχουν ψυχές με την μεταφυσική έννοια. Δεν υπάρχει κάτι μέσα σου που όταν πεθαίνεις συνεχίζει να υπάρχει και πηγαίνει σε ένα άλλο μέρος. Όλοι οι λογικοί άνθρωποι ξέρουμε πως όταν πεθαίνεις γίνεσαι ένα με την λάσπη και δεν μένει τίποτα από σένα.
Όμως όσο είσαι ζωντανός κουβαλάς μέσα σου κάτι που μόνο η λέξη ψυχή μπορεί να περιγράψει. Θα μπορούσε κάποιος να το ονομάσει και αυτονομία ή εγωισμό. Εκείνη την συγκλονιστική αίσθηση πως είσαι ότι πιο σημαντικό στον κόσμο και πως όταν πάψεις να υπάρχεις τότε θα εξαφανιστεί κι ο υπόλοιπος κόσμος μαζί σου.
Αυτό που νιώθεις όταν στέκεσαι στην άκρη ενός γκρεμού και προσπαθείς να ισορροπήσεις μέσα στον δυνατό άνεμο. Η θέα του κενού κάτω από τα πόδια σου.

Η περσινή κόλαση, ο παράδεισος του αύριο

Η ζωή σου δεν αξίζει τίποτα. Όσο κι αν φωνάζεις. Όσο κι αν χτυπιέσαι. Από την στιγμή που πηγαίνεις στο σχολείο, από την στιγμή που κάθεσαι στοιχισμένος σε μια γραμμή και ακούς κάποιον μαλάκα να λέει από το μεγάφωνο το Πάτερ Ημών η ζωή σου έχει ήδη κοστολογηθεί. Το μήνυμα έχει περάσει. Είσαι το κομμάτι ενός γραναζιού. Αξίζεις πολύ λίγα αν όχι τίποτα.
Αναλόγως με τις συνθήκες θα αξιοποιηθείς όπως χρειάζεται για να δουλέψει η μηχανή. Αν είναι εποχή πολέμου θα πας στο μέτωπο να σκοτωθείς ή αν είσαι γυναίκα θα πλέκεις σώβρακα και κάλτσες. Αν είναι εποχή ευημερίας θα απλώσεις τον κώλο σου πάνω σε μια καρέκλα και θα κάνεις μια βαρετή δουλειά που δεν θα σημαίνει τίποτα για σένα. Θα έχεις ένα μήνα άδεια για να ξεκουραστείς.
Μια ύφεση στην οικονομία θα σημαίνει πως θα δουλέψεις περισσότερες ώρες για λιγότερα λεφτά και ίσως να μην ξεκουράζεσαι το καλοκαίρι.
Αν η κρίση ξεσπάσει και τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου τότε θα είσαι άνεργος και θα χρειαστεί να παρακαλέσεις ή ακόμα και να ματώσεις για εκείνη την βαρετή δουλειά που μέχρι τότε απεχθανόσουν. Η περσινή κόλαση, όπως είπε κι ο Αρκάς, θα είναι ο παράδεισος του αύριο.

Ο κύριος Γκρέυ

Δεν είναι τυχαίο πως οι καλλιτέχνες των αρχών του εικοστού αιώνα έβλεπαν με απέχθεια τον σύγχρονο καπιταλισμό των μητροπόλεων. Η ιδέα του να κλειστείς σε ένα γραφείο και να καταναλώνεις προϊόντα μαζικής κατανάλωσης ακουγόταν εξωφρενική. Κι όμως τώρα είναι το όνειρο κάθε νέου ανθρώπου. Να έχει μια δουλειά που πληρώνει καλά. Ένα καλό αμάξι. Ένα καλό τηλέφωνο και ένα ευγενικό αφεντικό που θα του χτυπάει τρυφερά την πλάτη.
Και γιατί όχι. Είναι ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα. Σε έναν κόσμο που κυριαρχεί η αβεβαιότητα και το χάος είναι παρήγορο να έχεις ασφάλεια και καλώς ή κακώς αυτήν μπορούν να σου την προσφέρουν μόνο τα χρήματα.
Η οικονομική εξουσία είναι όπως η θρησκεία. Σου δίνει παρηγοριά, σου προσφέρει μια στάλα λογικής σε αυτό τον άδικο, παράλογο κόσμο. Αν ακολουθήσεις τις αρχές της, αν είσαι αρκετά πειθήνιος και λειτουργικός τότε ίσως κερδίσεις μια θέση κοντά στους προνομιούχους. Είναι απλό. Πολύ πιο απλό από το ‘αν είσαι καλός άνθρωπος θα κάτσεις στα δεξιά του Κυρίου.’
Η οικονομική εξουσία είναι όπως η θρησκεία. Οι ναοί της είναι θεόρατοι, επιβλητικοί. Οι θεοί της είναι όπως ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης. Εκδικητικοί, αδέκαστοι, απρόσιτοι. Αληθινά Τοτέμ πέρα από το καλό και το κακό. Όπως ο κύριος Γκρέυ στις πενήντα αποχρώσεις του Γκρι. Θα σε σοδομίσουν βάσει συμβολαίου με μια αγάπη που ξεπερνάει τα ανθρώπινα μέτρα.

Talent Show

Το ζούμε καθημερινά. Οι άνθρωποι λαχταρούν να υποταχθούν. Να ξεφτιλιστούν. Η τηλεόραση είναι γεμάτη από εκπομπές ‘ταλέντων’ οι οποίες κατακλύζονται από νέους ανθρώπους οι οποίοι δέχονται να υποστούν κριτική για ένα ψωροσυμβόλαιο. Όσο πιο φριχτοί οι κριτές, τόσο το καλύτερο. Όσο πιο κυνικοί τόσο πιο συναρπαστικό το θέαμα. Μετράνε τα παιδιά όπως οι δουλέμποροι τιμολογώντας τα προσόντα τους, την φωνή τους, το τσαγανό τους, το μυαλό τους, την συμμετρία των φυσικών χαρακτηριστικών τους. Παλιότερα έπρεπε να είσαι αιχμάλωτος πολέμου για να υποστείς αυτό το ξεφτιλίκι όμως τώρα πας αυτοβούλως και λες και ευχαριστώ.

Μετράνε τα παιδιά όπως οι δουλέμποροι τιμολογώντας τα προσόντα τους, την φωνή τους, το τσαγανό τους, το μυαλό τους, την συμμετρία των φυσικών χαρακτηριστικών τους.
Να μην παρεξηγηθώ. Προσωπικά μου αρέσει όλο αυτό. Δεν το θεωρώ ανήθικο. Μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους να ταπεινώνονται και να ταπεινώνουν και την ίδια στιγμή να το διασκεδάζουν. Είναι σαν πορνό αλλά με αληθινούς ανθρώπους κι όχι ηθοποιούς. Είναι ότι καλύτερο έχει να προσφέρει η εποχή μας στην ανθρώπινη ιστορία. Μια ωμή ειλικρίνεια που ξεπερνάει ακόμα και αυτή της ρωμαϊκής αρένας και των μεσαιωνικών θεαμάτων.
Φυσικά αναφερόμαστε σε αυτές τις εκπομπές γιατί είναι εντυπωσιακές όμως το ίδιο παιχνίδι παίζεται παντού. Οι άνθρωποι υποτάσσονται παντού και συνέχεια. Από το σχολείο, μέχρι το πανεπιστήμιο και την αγορά εργασίας. Το κάνουν μαζεύοντας ένα σωρό χαρτιά και δεξιότητες για ένα καλύτερο μέλλον, σπουδάζοντας ατελείωτα και προσπαθώντας να δείχνουν αυτοπεποίθηση και σεβασμό και θέληση για συνεργασία στις συνεντεύξεις για δουλειά.
Η ζωή τους δεν έχει καμία αξία. Είναι όλη εξαγορασμένη. Όλος ο χρόνος τους, όλη η θέληση τους ανήκουν σε κάποιον άλλο.
Γνωρίζω πολύ καλά πως αν παρότρυνα τους γονείς να μάθουν στα παιδιά τους από πολύ μικρά να κάνουν καλό στοματικό έρωτα και να απολαμβάνουν τον σοδομισμό πως θα κατέληγα στην καλύτερη περίπτωση στην φυλακή ή σε δημόσιο λιθοβολισμό. Όμως στην πραγματικότητα αυτά ακριβώς τα πράγματα διδάσκει ο μέσος άνθρωπος στα παιδιά του. Πως αν θες να είσαι ευτυχισμένος θα πρέπει πρώτα από όλα να ικανοποιείς τους ανώτερους σου και δεύτερον να αντέχεις να σε βασανίζουν χωρίς να μουρμουράς ή να κλαίγεσαι. Το ιδανικότερο βέβαια είναι να το ευχαριστιέσαι.
Πίπα κώλο, έτσι πορεύεται ο μέσος άνθρωπος. Έτσι ήταν και έτσι θα είναι πάντα είτε ο επιβήτορας σου φορούσε ράσα και σε βόλευε μέσα στο ιερό είτε φοράει σμόκιν και τον ανακουφίζεις κάτω απ’ το γραφείο.

Προκειμένου να μην …

Η ψυχή σου δεν αξίζει τίποτα. Κανένας διάβολος δεν θα την αγόραζε. Πίστεψε με. Ο διάβολος είναι πολύ εκλεκτικός. Έχει ζήσει την ανθρώπινη κατάσταση από την απαρχή του κόσμου κι έχει δει τα πάντα εκατομμύρια φορές. Ψυχές σαν την δική σου τον κάνουν να χασμουριέται. Ψυχές που εντυπωσιάζονται από ένα ηλίθιο κινητό ή ένα αεροπορικό ταξίδι ή ένα μεγάλο σπίτι.
Προκειμένου να αντιμετωπίσεις τον φόβο σου για τον κόσμο προτιμάς -παρακαλάς- να χωθείς σε ένα στενό κλουβί και να κάνεις βαρετές επαναληπτικές κινήσεις  υπηρετώντας τις επιθυμίες κάποιου άλλου.
Προκειμένου να μην σταθείς στην άκρη του γκρεμού και να νιώσεις τον δυνατό άνεμο να σε σπρώχνει στο κενό …


10 Απριλίου 2017
ΕΠΟΜΕΝΟ
« Prev Post
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ
Next Post »

Δημοσίευση Σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις 7 ημερών