Από τις γερμανικές εκλογές, το Σεπτέμβριο του 2013, ο κ. Σόιμπλε έχει
προβλέψει ότι η Ελλάδα θα χρειαστείένα τρίτο πακέτο βοήθειας και έχει
απορρίψει το ενδεχόμενο κουρέματος του Ελληνικού χρέους (John, forget
it!).
Ήταν τότε που το ΔΝΤ μας καλούσε να αποφύγουμε μια “μπερδεμένη ιστορία διάσωσης”.
To δόγμα ότι οι υπερχρεωμένες χώρες είναι, οι ίδιες, υπεύθυνες για το χρέος τους και ότι η λύση δεν θα επέλθει μέσω της «κοινοτικοποίησης» (κάτι που θα ισοδυναμούσε με την δημιουργία των ΗΠΑ)
αλλά μέσα από τον «εκ του μακρόθεν συντονισμό» των Εθνικών πολιτικών με «δεσμευτικά σύμφωνα και οδηγίες»,εμπλουτισμένο με την άποψη ( Μέρκελ, Ντράγκι κλπ) ότι «χώρες με χρέος άνω του 80-90 % πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν χάσει την εθνική τους κυριαρχία», αποτελούν την κυρίαρχη αντίληψη που καθοδηγεί την Ευρώπη.
Έτσι, εδώ και 5 χρόνια επιχειρείται η σωτηρία μας σε καθεστώς νομισματικής αποστείρωσης, με περιορισμένες ενέσεις ρευστότητας με όρους που θα(!)γίνουν γνωστοί, απαντήσεις δηλαδή σε πρόβλημαρευστότητας (κυκλικό) και όχι σε πρόβλημα χρέους ( υπαρξιακό ).
Να γιατί, η Ελλάδα σήμερα, έχει χειρότερουςμακροοικονομικούς δείκτες από εκείνους με τους οποίους μπήκε στην περιπέτεια.
Long intentions, short details έλεγαν οι Αμερικανοί γιατις «λύσεις» που επέλεγαν οι Ευρωπαίοι (Γερμανοί)ώστε να μπορέσουν να διατηρήσουν την Ευρωζώνη,χωρίς «να βάλουν το χέρι στην τσέπη».
Αυτό οδήγησε τότε τον G, Soros να αναφωνήσει (στους Γερμανούς) : « επιτέλους, οδηγείστε ή εγκαταλείψτε το ευρώ (lead or leave euro)».
Ελπίζω να μην επαληθευτεί ο Μισέλ Ροκάρ: «Συνταγματική εκτροπή αφού δεν είναι δυνατόν να κυβερνηθεί δημοκρατικά ένας λαός που του αφαίρεσεςτο 30 % του εισοδήματος του και με 25 % ανεργία) ή ο κ. Χανς Βέρνερ Ζιν : « ότι στο βάθος του χρόνου νικούνπάντοτε οι οικονομικοί νόμοι τους οποίους δεν μπορεί να περιφρονεί η πολιτική».
Με εκπλήσσουν, επομένως, οι Έλληνες πολιτικοί πουαδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι «η λάθοςδιάγνωση είναι χειρότερη από τον ανίκανο ή, και,ανέντιμο χειρισμό» και, επιμένουν να, επιδεικνύουνπαχυλή αμάθεια, επιπόλαια προσέγγιση και θεσμικήσύγχυση σε ένα ασταθές, περίπλοκο και, κυρίως,διαρκώς μεταβαλλόμενο πεδίο αναφοράς.
Έχουν δυστυχώς επιλέξει τη γνωστή «πολιτική της μεταπολίτευσης» που συνίσταται σε μια κυλιόμενηδιαδικασία (συχνά ασυνάρτητων) μεσοπρόθεσμωνπαρεμβάσεων προς το μέλλον, έτσι ώστε να «χαθεί η μπάλα» των υπεύθυνων, των σωτήρων, των στόχων και του ζητούμενου.
Κατά τα λοιπά συμφωνώ απόλυτα με το Spiegel «η καγκελάριος Μερκελ καταγίνεται με μια ψευδαίσθηση, γιατί η ευρωκρίση δεν έχει τελειώσει», με τον Economist“η ευρωζώνη βυθίζεται ξανά” και ίσως με τον κύριο Ζινπου μας προτείνει προσωρινό Grexit, επιδοτούμενο με ενδεχόμενο κούρεμα χρέους…
Αυτά γιατί, η Γερμανία κρίνει το σχέδιο επενδύσεων 340 δισεκ. ευρώ του κ. Γιουνκέρ, ως ασαφές…..
Του Δημήτρη Τσαγκάρη
Οικονομολόγου ΜΑ-Φοροτέχνη
Διευθύνοντος Συμβούλου της FAO Economics AE
( δημοσιευμένο άρθρο μου της 21/12/2014 .....)
Ήταν τότε που το ΔΝΤ μας καλούσε να αποφύγουμε μια “μπερδεμένη ιστορία διάσωσης”.
To δόγμα ότι οι υπερχρεωμένες χώρες είναι, οι ίδιες, υπεύθυνες για το χρέος τους και ότι η λύση δεν θα επέλθει μέσω της «κοινοτικοποίησης» (κάτι που θα ισοδυναμούσε με την δημιουργία των ΗΠΑ)
αλλά μέσα από τον «εκ του μακρόθεν συντονισμό» των Εθνικών πολιτικών με «δεσμευτικά σύμφωνα και οδηγίες»,εμπλουτισμένο με την άποψη ( Μέρκελ, Ντράγκι κλπ) ότι «χώρες με χρέος άνω του 80-90 % πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν χάσει την εθνική τους κυριαρχία», αποτελούν την κυρίαρχη αντίληψη που καθοδηγεί την Ευρώπη.
Έτσι, εδώ και 5 χρόνια επιχειρείται η σωτηρία μας σε καθεστώς νομισματικής αποστείρωσης, με περιορισμένες ενέσεις ρευστότητας με όρους που θα(!)γίνουν γνωστοί, απαντήσεις δηλαδή σε πρόβλημαρευστότητας (κυκλικό) και όχι σε πρόβλημα χρέους ( υπαρξιακό ).
Να γιατί, η Ελλάδα σήμερα, έχει χειρότερουςμακροοικονομικούς δείκτες από εκείνους με τους οποίους μπήκε στην περιπέτεια.
Long intentions, short details έλεγαν οι Αμερικανοί γιατις «λύσεις» που επέλεγαν οι Ευρωπαίοι (Γερμανοί)ώστε να μπορέσουν να διατηρήσουν την Ευρωζώνη,χωρίς «να βάλουν το χέρι στην τσέπη».
Αυτό οδήγησε τότε τον G, Soros να αναφωνήσει (στους Γερμανούς) : « επιτέλους, οδηγείστε ή εγκαταλείψτε το ευρώ (lead or leave euro)».
Ελπίζω να μην επαληθευτεί ο Μισέλ Ροκάρ: «Συνταγματική εκτροπή αφού δεν είναι δυνατόν να κυβερνηθεί δημοκρατικά ένας λαός που του αφαίρεσεςτο 30 % του εισοδήματος του και με 25 % ανεργία) ή ο κ. Χανς Βέρνερ Ζιν : « ότι στο βάθος του χρόνου νικούνπάντοτε οι οικονομικοί νόμοι τους οποίους δεν μπορεί να περιφρονεί η πολιτική».
Με εκπλήσσουν, επομένως, οι Έλληνες πολιτικοί πουαδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι «η λάθοςδιάγνωση είναι χειρότερη από τον ανίκανο ή, και,ανέντιμο χειρισμό» και, επιμένουν να, επιδεικνύουνπαχυλή αμάθεια, επιπόλαια προσέγγιση και θεσμικήσύγχυση σε ένα ασταθές, περίπλοκο και, κυρίως,διαρκώς μεταβαλλόμενο πεδίο αναφοράς.
Έχουν δυστυχώς επιλέξει τη γνωστή «πολιτική της μεταπολίτευσης» που συνίσταται σε μια κυλιόμενηδιαδικασία (συχνά ασυνάρτητων) μεσοπρόθεσμωνπαρεμβάσεων προς το μέλλον, έτσι ώστε να «χαθεί η μπάλα» των υπεύθυνων, των σωτήρων, των στόχων και του ζητούμενου.
Κατά τα λοιπά συμφωνώ απόλυτα με το Spiegel «η καγκελάριος Μερκελ καταγίνεται με μια ψευδαίσθηση, γιατί η ευρωκρίση δεν έχει τελειώσει», με τον Economist“η ευρωζώνη βυθίζεται ξανά” και ίσως με τον κύριο Ζινπου μας προτείνει προσωρινό Grexit, επιδοτούμενο με ενδεχόμενο κούρεμα χρέους…
Αυτά γιατί, η Γερμανία κρίνει το σχέδιο επενδύσεων 340 δισεκ. ευρώ του κ. Γιουνκέρ, ως ασαφές…..
Του Δημήτρη Τσαγκάρη
Οικονομολόγου ΜΑ-Φοροτέχνη
Διευθύνοντος Συμβούλου της FAO Economics AE
( δημοσιευμένο άρθρο μου της 21/12/2014 .....)
Δημοσίευση Σχολίου